ใบไม้สีแดง

ตราชู

ใบไม้สีแดง
	พลิ้วพลิ้วควงร่วงถลาลงหล้าแหล่ง
ใบไม้แดงกรอบดูร่วงกรูดื่น
อีกไม่นานกาลเวลาก็มากลืน
ให้พฤกษ์ยืนต้นตายตรงชายเนิน
	แสนหมองหม่น ต้นไม้เหมือนไทยประเทศ
ทนทุเรศทรมานมานานเนิ่น
มีแต่ไฟไหม้หมกลามกเผชิญ
แรงเหลือเกินเกรียมกรุ่นทารุณกราน
	บัดนี้ยังพลังเร้าเร่งเร่าร้อน
ใบแดงว่อนวุ่นวายโปรยปรายหว่าน
จ้องจำแนกแจกแจงป่าวแจ้งประจาน
ใครจัดจ้านทุจริตรุมจิตใจ
	เหลืออีกมากหลากหมู่มิรู้หมด
อีกหลายโค้งโยงคดซ่อนขดไส้
ล้วนด้วง, หนอน นอนสุขแทรกซุกไช
แทะมิ่งไม้เช่นนี้ทุกทีมา
	จนร่องรอยร่อยรายเลวร้ายรู้
ต่อให้ปูใบแดงปิดแหล่งหล้า
ก็ยากแปร แก้ ปรับ ความอัปรา
ยากปิดหน้าพวกเสนียดยัดเยียดเนือง
	พลิ้วพลิ้วร่วงควงถลาลงหล้าแหล่ง
ใบไม้แดงดิ่งลิ่วปลิดปลิวเปลื้อง
เวลาผ่านนานคงปลดปลงเปลือง
ดั่งบ้านเมืองแม่นมั่น...ใกล้วันมลาย!
(๑๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๑)
หมายเหตุ
	ผมฟังข่าว กกต. แจกใบแดงให้ว่อน แล้วหวนคิดถึงบางประโยคจากเรื่องสั้น สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง ของ ท่านอาจารย์วิน เลียววาริน ซึ่งกล่าวทำนองว่า ประเทศเราก็เหมือนกับใบไม้สีแดง ทำให้สลดใจไม่น้อยเลยครับ แหละนี่คือแรงบันดาลใจของงานชิ้นนี้ครับผม