** ขมิ้นบินหลา ** สุรีย์ล่องลอยลับนับเหลี่ยมโศก หวนย้อนโยกสิ่งหวังสู่ครั้งเฝ้า แสงโกเมนเอนอ่อนสะท้อนเงา เบื้องหลังเก่าพวยพุ่งดั่งรุ้งตะวัน วิจิตรพราวเร้าอารมณ์บ่มสร้างสุข เคยคู่ทุกข์ปลูกฝันอันเสกสรร สำเนียงแจ้วแว่วล่องท่องลาวัลย์ พฤกษาพรรณเวียนว่อนร่อนเริงลม ท่องเที่ยวไปทั่วแคว้นแดนสิงขร ชมชลย้อนสาดเสาะเลาะทรายถม บินละล่องโฉบฉะวัดลัดเนินชม สร้างภิรมย์เริงคู่สู่พฤกษ์ไพร จวบตะวันล่วงลับจับคอนไม้ ต่างช่วยไซ้แนวขนระคนใส ซึ้งภาษาต่างกันหมายมั่นใจ ดวงหฤทัยใฝ่ปองสนองฤดี จนกาลเปลี่ยนเวียนวนปนแปรผัน สิ่งโศกศัลย์เข้าครองเนื้อทองฉวี ขมิ้นน้อยลอยหายลับกับพงพี เปลี่ยนชีวีนกบินหลาน้ำตานอง แสนเป็นห่วงฤทัยใจแทบขาด ฝันพิลาสกลับสิ้นจนจินต์สยอง หลายเพลาล่วงลับมิกลับครอง คอนที่ปองไร้ขมิ้นสิ้นเดียวดาย จวบอุษาสว่างร้องก้องเวหาส เพียงหวังวาดได้พบสบสิ่งหาย ที่ฝังลึกตรึกอารมณ์ยากบ่มคลาย แม้นจะสลายร้อนแรงมิแหนงเลย ค้นขุนเขาทะเลโหมลมสนอง พฤกษาปองขมิ้นน้อยคอยเปิดเผย ปีกบินหลาล้าสะท้านสั่นอกเอย เสียงที่เคยร่ำร้องก้องระทม จวบตะวันสิ้นแสงแห่งวันแล้ว ความเพริศแพร้วล่วงลับนับขื่นขม สิ่งย้อนยอกดวงฤทัยใฝ่ระบม เฝ้าตรอมตรมขมขื่นยืนเคียงคอน. *** แก้วประเสริฐ. ***
11 มกราคม 2551 19:38 น. - comment id 810198
นกขมิ้นบินหลาคราแดดอ่อน อยู่ดงดอนโพล้เพล้ระเหระหก คราแดดลับลาไกลใจช้ำฟก ด้วยหัวอกอ้างว้างห่างคู่เคียง โอ้ตัวเราเปรียบไปก็คล้ายเจ้า เหลือเพียงเงา..ไร้ลับสรรพเสียง ไร้คู่ไว้เคียงครองจึ่งมองเมียง เรื่อยเรียงเรียงคล้ายขมิ้นบินหลาเอย แต่งไปแบบดำน้ำปุดๆ เลยค่ะคุณลุงแก้ว
11 มกราคม 2551 21:54 น. - comment id 810225
สวัสดีค่ะอาจารย์ นกขมิ้นบินหลาพาใจหมอง เสียงร้องก้องนภาหาที่หมาย เจ้านกน้อยบินถลาอยู่เดียวดาย ตะวันฉายส่องทางเคว้งคว้างใจ ในความเหงาเจ้าบินหลาฝ่าลมฝน เพื่อได้ยลแสงตะวันอันสดใส บินละล่องลัดฟากฟ้าสู่พงไพร เพื่อวันใหม่เจอเพื่อนนกผกโผบิน ชมกลอนเพราะๆเยี่ยมค่ะ
12 มกราคม 2551 02:39 น. - comment id 810260
P.S. Would you stop using "sir" to me please. It sounds no right to me anway. thank you & take care
12 มกราคม 2551 06:30 น. - comment id 810277
สวัสดีค่ะ ขอคารวะท่านอาจารย์ กลอนของท่านประทับใจเสมอ ซึ้งจริงๆ
12 มกราคม 2551 06:33 น. - comment id 810279
คารวะ ท่านอาจารย์ กลอนที่อ่านหวานซึ้งกินใจเสมอ หาที่เปรียนไม่ได้เลย ทำไม่ได้ด้วย สบายดีนะคะ
12 มกราคม 2551 06:47 น. - comment id 810282
สวัสดีค่ะ คุณพี่ ผลงานอันยอดเยี่ยมค่ะ
12 มกราคม 2551 10:33 น. - comment id 810320
สวัสดีค่ะคุณลุง.... อ่านแล้วเพลิดเพลินหัวใจจังเลยค่ะ......
12 มกราคม 2551 10:58 น. - comment id 810330
เมื่อไหร่จะมีอารมณ์กวี แบบลุงแก้วซะทีน้อเรา สงสัยจะอีกนาน....%53 ตามมาอ่านเพื่อการพัฒนาค่ะ..
12 มกราคม 2551 12:38 น. - comment id 810360
บินไปตามใจ
12 มกราคม 2551 12:54 น. - comment id 810374
อยากคืนคอนบ้างค่ะคุณลุง คิดถึงบ้าน แงๆๆๆ
12 มกราคม 2551 15:20 น. - comment id 810422
สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ คำสวยงามเช่นเคยค่ะ จิตรำพันจะพยายามอ่านหนังสือเยอะๆ เพื่อจะได้สรรหาคำให้ได้ ขอบคุณคุณครูนะคะ สำหรับเวปที่ส่งมาให้ศึกษา จิตรำพันจะพยายามค่ะ ช่วงนี้อากาศที่บ้านครูเป็นอย่างไรบ้างคะ ที่บ้านของจิตรำพัน อากาศเริ่มร้อนแล้วค่ะ แต่พยากรณ์อากาศบอกว่า อีกสักหน่อยจะเริ่มเย็นลง ซึ่งจะทำให้ร่างกายปรับตัวไม่ทัน และป่วยได้ง่าย ขอให้ครูสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและจิตใจนะคะ จะได้ไม่เจ็บป่วย ด้วยความเคารพและห่วงใยค่ะ จิตรำพัน
12 มกราคม 2551 17:18 น. - comment id 810449
ไม่มีคอนให้กลับอ่ะค่ะ
12 มกราคม 2551 18:54 น. - comment id 810497
แวะมาอ่านงานงามค่ะ...
12 มกราคม 2551 20:17 น. - comment id 810512
ข้างบ้าน .. ไม่มีคนอยู่ ตอนนี้ตรงระเบียงของบ้านนั้น เป็นที่อาศัยของครอบครัวนกพิราบ อัลมิตราสังเกตเห็นนกคู่แรกตั้งแต่เมษายนปีที่แล้ว จากนั้นไม่นาน ตัวเมียคงวางไข่ และก็ลูกนก เสียงร้องจิ๊บตอนเช้าปลุกให้อัลมิตราตื่นแทนนาฬิกาปลุก พวกนกเริ่มคงคุ้นกับอัลมิตราแล้ว ล่ะ เพราะตอนไปตากผ้า หรือตอนไปแอบดูพวกมันที่ระเบียงบ้าน พวกมันก็ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวแต่อย่างใด ยังคงบิน กระโดด จากตรงนั้นตรงนี้ และหันหน้ามามอง เอียงคอ เป็นระยะ ๆ เขาไม่ให้เลี้ยงนก.. ตอนนี้ก็เลยต้องปิดเป็นความลับ ความจริงเป็นนกที่ไม่ได้เลี้ยง มันมาอาศัยอยู่เอง แต่ถ้าเมื่อใด ไข้หวัดนกระบาดอีก พวกมันคงถูกตรวจสอบ ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาระแคะระคายหรือเปล่าว่ามีครอบครัวนกมาอยู่ พ่อนก แม่นก แล้วก็ลูกอีก 4 ตัว ไว้นึกชื่อเด็ด ๆ ให้ได้ก่อน แล้วอัลมิตราจะตั้งชื่อให้พวกมัน
12 มกราคม 2551 22:07 น. - comment id 810537
คุณ ปราณรวี ไพเราะครับ งดงามมากครับ ภาพก็งามผม เลยเก็บภาพไว้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:09 น. - comment id 810538
คุณ นกยูง สวัสดีครับ ขอบคุณครับ กลอนคุณก็งามไพเราะเช่นเกัน ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:12 น. - comment id 810539
คุณ silver snitch yes thank you very much miss you and take care you same แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:14 น. - comment id 810541
คุณ กันนา สวัสดีครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:19 น. - comment id 810543
คุณ กันนา ทำได้ซิครับ ต้องทำได้หากเราใช้ความพยายาม และให้ความรักกับกลอน เขาถึงจะรักเราครับ อักษรกลอนนั้น เปรียบดังหุ่นกระบอกแหละครับ หากเราสวมวิญญาณลงไปในอักษร กลอนนั้นก็จะ พลิ้วไหวไปตามใจเราปรารถนา พยายามนะครับ ดังที่ผมเคยพูดในที่นี้ไว้เสมอว่า หากมีเวลาว่างๆ ให้พยายามแต่งกลอนไว้ในใจเรา เอาแค่บทสั้นๆ ไว้ก่อน ต่อไปก็จะยาวได้แต่ต้องคำนึงถึงกฏเกณฑ์ ไว้เสมอนะครับ จนกระทั่งจิตเป็นกลอน และ กลอนเป็นจิตด้วยการใส่อารมณ์ของเราเข้าไว้ ในกลอนก็จะพลิ้วไหวเต้นได้ครับ ผมเชื่อว่า หากคุณรักกลอนจริงก็ย่อมทำได้ เมื่อทำตามที่ ผมบอกแล้ว ไม่ว่าจะอยู่ในที่ใดหากเรานึกจะ แต่งกลอน ก็สามารถแต่งได้ทุกขณะแหละครับ แต่จะให้ดีต้องมีอารมณ์แจ่มใสนะครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:21 น. - comment id 810545
คุณ ช่ออักษราลี ช่อดอกไม้อันแสนสวยแห่งอักษราย่อมเลิศ เสมอครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:23 น. - comment id 810546
คุณ whitelily สวัสดีครับขอบคุณมากครับ งานคุณก็งดงาม เช่นกันครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:27 น. - comment id 810548
คุณ ยาแก้ปวด ไม่หรอกครับผมติดตามผลงานคุณเสมอครับ เรียกว่าเข้าขั้นเลยทีเดียวครับ คุณเป็นเพื่อนรัก กับจิตรำพัน ลองขอเวปฯไปศึกษาไว้ซิครับ แต่ ผมบอกก่อนนะว่า หากจะให้ดีต้องอย่างเดียวนอก นั้นให้ถือเสมือนความรู้ที่ควรรู้ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:28 น. - comment id 810550
คุณ อัสสุ ครับบินไปตามอิสระเสรีที่หัวใจเราปรารถนา ครับ ก็ย่อมประสพแต่ความสุขครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:32 น. - comment id 810551
คุณ จิตรำพัน ใช่แล้วศิษย์รัก ความรู้หนังสือมากย่อมได้ ประโยชน์อย่างยิ่ง หากเรานำมาประกอบกับทำนอง ดั่งที่ผมเคยพูดแล้วพูดอีก ไม่นานหรอกครับ วันนี้ ทางหมู่บ้านผมจัดงานวันเด็ก และมีการแข่งขัน เปตองกัน พึ่งกลับมาถึงได้ตอบกระทู้ช้าไป ทุกๆ สิ่งทุกอย่างอยู่ที่เราฝึกฝน จงรักกลอนแล้วให้กลอน รักเรา ทำได้เมื่อไหร่นั่นแหละคุณค่าจะเกิดขึ้นทันที ไม่ว่าจะในชั่วขณะใด อย่าลืมนะครับให้ชำนาญ ไม่เกิน 3 อย่างนะครับ รักสิ่งไหนมากให้ฝึกให้ มากครับ ขออวยพรให้ศิษย์รักจงประสพสิ่งที่ ตั้งใจไว้ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:35 น. - comment id 810552
คุณ เฌอมาลย์ เจ้าหญิงครับต้องมีซิครับ หากเราตั้งใจและเกิด ความสนใจแต่ควรจะดูคอนนั้นให้นานๆด้วยนะครับ เจ้าหญิง ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:37 น. - comment id 810554
คุณ white rose ขอบคุณมากครับ และขอบคุณยิ่งที่มาเยี่ยม เยียนเสมอๆครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:44 น. - comment id 810558
คุณ อัลมิตรา ยอดหญิงครับเมื่อสมัยก่อนเป็นนักเรียนผม เลี้ยงนกพิราบไว้แยะและเอามันไปแข่งต่างจังหวัด ด้วยแพ้บ้างชนะบ้าง มันจะรักเรามาก เรียกมันมัน จะบินเข้ามาหาเรา มาระยะหลังผมเลิกเลี้ยงปล่อย มันให้เป็นอิสระ แต่มันก็คงอาศัยอยู่ตามชายคาบ้าน ผมเสมอ แม้ปัจจุบันนี้ผมก็ยังเลี้ยงนกไม่ใช่นกพิราป แต่เป็นนกขุนทอง นกเอี้ยง นกเขาเล็กและใหญ่ ตลอดจนเลิฟเบิร์ตด้วย ปลาก็เลี้ยงทำบ่อปลา ไว้หน้าบ้านด้วยครับ ผมชอบเลี้ยงสัตว์และ ปลูกต้นไม้มาตั้งแต่เด็กจนแก่ครับ ปลูกต้นไม้ ใหญ่ไว้นกหลายๆชนิดจะมาส่งเสียงร้องให้เรา ฟังช่างไพเราะมากครับ นกที่ผมชอบฟังคือนก กางเขนมากครับ แต่ไม่กล้านำมาเลี้ยงไว้เพราะ กลัวบาปเพราะนกพวกนี้ชอบกินหนอนหากเป็น หนอนแห้งมันจะไม่กินครับ หากสัตว์ที่ผมเลี้ยง จะต้องเป็นอาหารแห้งเสมอครับ ขอบคุณยอดหญิง มากครับ ขอบคุณด้วยหัวใจครับ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2551 22:50 น. - comment id 810559
คุณ เพียงพลิ้ว ลุงขอโทษด้วยนะที่ข้ามไปหน่อย เพราะพึ่ง กลับมาจากเล่นแข่งขันเปตอง ตาเลยลายไปข้ามไป หวังว่าหลานรักคงไม่ว่านะจ๊ะ รักหลานกานต์เสมอ ขอบใจมากจ้า แก้วประเสริฐ.
13 มกราคม 2551 09:50 น. - comment id 810631
แวะมาดูอดีตลำลึกของอาจารย์ด้วยคน ทานข้าวเช้ายังคะ วันนี้ต้องทำงานด้วย มาชวนไปหม่ำด้วยกาน คิดถึงคะ
13 มกราคม 2551 11:46 น. - comment id 810660
คุณ ผู้หญิงมือสอง กลอนนี้สมัยก่อนผมเขียนขึ้นโดยเปรียบ ตัวเองเป็นบินหลา หรือนกกางเขนทางใต้ครับ ส่วนนกขมิ้นนั้นเปรียบกับหญิงสาวที่ผมรักนับถือ เพราะผมชอบเสียงนกกางเขนทางบ้านผมร้องได้ ไพเราะจับใจในเฉพาะตอนเช้า เสียงจู๋จี๊ๆเป็นนก ที่ขยันหากินก่อนนกอื่นใดทั้งสิ้น ยิ่งอ่านหนังสือ สมัยเรียนเรื่องนกกางเขนด้วยยิ่งชอบใจยิ่งขึ้น ครับ อ้อ ตอนเช้าผมมักทานกาแฟกับขนมเล็กๆ น้อยๆเท่านั้น จะไปทานอาหารหนักก็เมื่อเที่ยงและ ตอนหัวค่ำเท่านั้นเองแหละครับ ขอบคุณที่มีน้ำใจ ชักชวน คิดว่าวันหนึ่งคงจะได้ร่วมทานอาหารกัน ครับ จะยกเว้นก็เมื่อไปเที่ยวต่างจังหวัดเท่านั้น ที่ต้องฝืนทานอาหารเช้าเพราะไม่อยากจะทำให้ เป็นที่ลำบากใจแก่คนอื่นครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.