กชมนวรรณ

8 มกราคม 2551 16:22 น. - comment id 808919

สวัสดีค่ะ ครูแก้ว มิตรภาพบ้านกลอนช่างมากมายจริงๆ นะค่ะ รันก็ได้วิชา จากผู้ใจดี ช่วยสั่งสอน ติชม ลากเข็น สารพัด แหะ แต่ยังไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ แวะมาทักทายกันตามเคยค่ะ

อินสวน

8 มกราคม 2551 16:32 น. - comment id 808922

สวัสดีปีใหม่นะครับ  ไม่เจอนานมาก  ยังคิดถึงเสมอครับ

ช่ออักษราลี

8 มกราคม 2551 16:41 น. - comment id 808924

ก็เช่นกันนะคะ ได้คุณพี่แก้วประเสริฐช่วยแนะนำ ติติงได้นะคะ เพราะติเพื่อก่อ ชอบ
ผลงานที่งดงามของคุณพี่แก้วประเสริฐมาก
กลอนงามจริงๆค่ะ ใช้คำงามๆหลากหลาย
เหมือนเอาช่อดอกไม้งามๆมาวางเรียงราย
กัน เหมือนช่ออักษราลี เอ..เกี่ยวกันรึป่าวคะ
เนี่ย ไงวกมาตรงนามปากกาตัวเองได้นะเนี่ย
ก็ตามความคิดของตัวเอง คือคำว่าช่ออักษราลี
คือตัวอักษรที่งดงามเป็นช่อ เหมือนช่อดอกไม้
หรือคุณพี่จะคิดว่ายังไงค่ะ 

ผู้หญิงมือสอง

8 มกราคม 2551 17:55 น. - comment id 808940

สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยนะคะ

ไม่เจอกันนานหนูไม่ว่างเลยจริงๆ

แต่ไม่เคยลืมเพื่อนๆบ้านกลอนได้เลย

แวะมาแว๊บๆๆๆ ไม่ว่ากันนะคะ

คิดถึงสุดๆจะลงแดงตายอยู่แล้วว


สบายดีนะคะ

ฝากคิดถึงทุกคนผ่านบ้านอาจารย์ด้วยนะคะ

กุ้งหนามแดง

8 มกราคม 2551 18:05 น. - comment id 808943

คิดถึงคุณแก้วประเสริฐมากกว่า....อิอิ..

แต่ว่าไปคุณอัลมิตรา  ก็นำเรามารู้จักที่นี่ทั้งสองคนเนอะ....ยกความดีให้แล้วกัน อิ อิ

อัลมิตรา

8 มกราคม 2551 18:47 น. - comment id 808950

กล่าวเกินจริงยิ่งกว่าประดาโม้
หากถูกคนเขาโห่จะโก้ไหม ?
เราแค่เขียนบทกลอนตอนสบายใจ
เปล่าเป็นปราชญ์ยิ่งใหญ่พึงไตร่ตรอง

คนรักเท่าผืนหนังสมดังว่า
คนชิงชังนั้นหนาเกินกว่าผอง
"นอมินี","ม้าใช้" บางใครมอง
ยามเผลอต้องผจญกรรมเป็นจำเลย

อย่าสำทับสรรพคุณให้วุ่นวาย
จนดูคล้ายโฆษณานะเกลอเอ๋ย
จะดีร้ายอย่างไรในก่อนเคย
ถึงมิเปรยเราทั้งคู่ย่อมรู้ดี

ครวญคำนึงซึ้งจิต"อัลมิตรา"
แก้วพรรณนาเด่นชัดมิบัดสี
อาจสร้างปมขุ่นใจในพาที
เพราะอาจมีผู้ชังรังเกียจเรา

มิตรไมตรีพี่น้องไม่ต้องพูด
ผลพิสูจน์ทราบนัยหากไม่เขลา
เราเลือกหนึ่งเพื่อนแท้แม้แค่เงา
ไม่คิดเหมาให้ปะทุในอุรา

"แก้วประเสริฐ"เลิศล้ำรำพันถ้อย
สิบนิ้วน้อยผนวกใจขอไหว้สา
มิตรภาพรับขวัญคำสัญญา
ตราบสิ้นฟ้าจารึกไว้ไม่ลืมเลือน

ครูพิม

8 มกราคม 2551 18:54 น. - comment id 808953

มิตรภาพเกิดก่อทอสายรัก
ใจประจักษ์ซึ้งใจไม่เสื่อมหาย
จีงร้อยร้อยถ้อยคำย้ำแทนกาย
มิตรมากมายณบ้านมีผูกพัน.

เห็นด้วยกับคุณลุงแก้วค่ะ
มิตรภาพงดงามที่บ้านหลังนี้....
มีให้กันเสมอ................
ลุง็้เช่นกัน....เป็อีกคนที่ให้พวกเราชาวบ้านกลอน
ได้อ่านได้ศึกษาการใช้คำงามๆๆจากลุง....
รักลุงและอัลมิตราค่ะ....

จิตรำพัน

8 มกราคม 2551 21:03 น. - comment id 809008

สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ    ขอบคุณคุณอัลมิตราที่สร้างบ้านที่อบอุ่นหลังนี้
         ขอบคุณสิ่งที่ดลให้จิตรำพันได้เดินทางมาบ้านหลังนี้
         ขอบคุณคุณครูที่ประเสริฐกับศิษย์ดื้อคนนี้
         ขอบคุณทุกมิตรไมตรีที่มอบให้กันตลอดเวลาที่ได้สัมผัส 

ขอบคุณอักษรไทยที่ทำให้เราได้พบกัน ขอบคุณค่ะ

มณีจันทร์

8 มกราคม 2551 23:55 น. - comment id 809053

มิตรภาพที่ดี ช่างงดงามค่ะ

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

Silver Snitch

9 มกราคม 2551 02:29 น. - comment id 809058

เพียงพลิ้ว

9 มกราคม 2551 08:59 น. - comment id 809085

อรุณสุข

9 มกราคม 2551 09:21 น. - comment id 809102

หากเปรียบได้สองท่านผ่านอักษร
ขอใช้กลอนภิปรายให้คลายเขลา
ลุงแก้วฯเช่นสุริยันตะวันเงา
อันส่องเชาว์เฉิดฉินวรรณศิลป์ไทย

อัลมิตราเทียบทันบุหลันเลื่อน
สว่างเยือนโลกาพาสดใส
ด้วยยอแสงงามตาภาษาไทย
จรรโลงไว้วรรณศิลป์ระบิลระบือ

ต่างมีถ้อยอรรถรสทุกบทวรรค
ประจงสลักอักษราน่ายึดถือ
เป็นแผนแบบแนบไว้ให้ฝึกปรือ
เพราะนั่นคือคุณค่าภาษาไทย

ซาบซึ้งในสองไมตรีสองพี่ท่าน
มีให้กันตลอดมาน่าเลื่อมใส
ถนอมจิตถนอมคำถนอมน้ำใจ
ต่างสรรค์ไมตรีผ่าน ที่บ้านกลอน...

น่านับถือในสัมพันธภาพของทั้งสองท่าน
ที่แสดงน้ำใจกันผ่านตัวอักษร..ควรที่จะเป็น
แบบอย่างให้ท่านอื่นๆยึดถือไว้เป็นเยี่ยง
ในความเป็นมิตรและให้เกียรติซึ่งกันและ
กัน..ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านครับ..

ยาแก้ปวด

9 มกราคม 2551 10:01 น. - comment id 809111

มิตรภาพงดงามเสมอค่ะ
ไม่ว่าจะมาในรูปแบบใด

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:03 น. - comment id 809134

คุณ  กชมนวรรณ

       สวัสดีครับ ผมเองนั้นเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ
กลอนบทนี้ผมเขียนด้วยหัวใจผมเองผมคิดเสมอ
เมื่อก่อนนั้นเริ่มต้นเล่นกลอนในบ้านกลอนไทยนี้
ผมเองก็เหมือนคุณแหละครับ แต่ได้รับคำแนะนำ
จากคนในบ้านกลอนเสมอ เพราะผมเองนั้นทิ้ง
กลอนไปนับเป็นสิบๆปีได้เลยลืมฉันทลักษณ์อาศัย
คุณอัลมิตรานี่แหละที่คอยแนะนำ ดังเช่นผมแนะนำ
ให้แก่คนบางคนที่เข้ามาฝากตัวเป็นศิษย์ผม
ซึ่งผมเองมิกล้าหรอก แต่ด้วยความที่จริงใจต่อ
ผมอย่างมั่นคงโดยทดลองแล้ว ผมก็มอบให้อย่าง
จริงจังและจริงใจ ผมอายุมากแล้วต่อไปในกาล
ข้างหน้า จึงอยากจะให้มีตัวแทนผมไว้สักคน
สองสามคนไว้ จึงหมั่นคอยตรวจสอบดูอยู่เสมอมา
จนกระทั่งสามารถปล่อยวางและเกิดความเชื่อมั่น
นั่นแหละจึงทำให้ผมภาคภูมิใจเสมอ เรียกว่า
ถ้าจะนอนก็นอนตายตาหลับครับ ขอบคุณยิ่งนัก
จำคำผมไว้นะครับว่า หากเราเขียนได้ดีแล้วอย่า
ลืมตัวเราเป็นอันขาด อย่าดูถูกคนอื่นเป็นเด็ดขาด
ให้นึกเสมอว่าตัวเรายังอ่อนด้อย เพราะกลอนไทย
นั้น หากหมั่นฝึกฝน ใช้อักษรที่สละสลวยความ
งดงามก็จะเพิ่มยิ่งขึ้นนอกจาก ฉันทลักษณ์แล้ว
ทำนองเสียงกลอนก็มีความสำคัญยิ่ง ทุกอย่าง
อย่าให้ขัดกันต้องไหลลื่นอ่อนพลิ้วเสมอ คนอ่าน
เขาจะรู้ซึ้งถึงอารมณ์บังเกิดภาพประกอบกลอน
ได้เองครับ สิ่งที่ผมใช้เป็นประจำคือ
ต้องทำจิตให้เป็นกลอน กลอนต้องให้เป็นจิต
ด้วยอารมณ์อันสุนทรีเสมอๆ หากอารมณ์ไม่พร้อม
ก็อย่าเขียนเป็นอันขาด  อักษรอย่างอย่าให้เกิด
ผิดพลาดเป็นอันขาด ทุกๆอักษรต้องมีความหมาย
สัมพันธ์กับบทกลอนของเรานะจ๊ะ รักเสมอฝาก
ไว้ให้คิด สิ่งเล็กๆน้อยๆบางครั้งทำให้เป็นการ
ผิดพลาดอันใหญ่หลวงได้  วันนี้ร่ายยาวหน่อย
คงจะไม่ว่ากันนะจ๊ะ  รักศิษย์เสมอๆ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:21 น. - comment id 809143

คุณ อินสวน

        สวัสดีปีใหม่ครับ  ผมก็คิดถึงเสมอแหละครับ
แต่ไม่ค่อยจะเข้ามาเท่าไหร่ บางครั้งมาอ่านงาน
เกือบทุกๆงานแต่ไม่คอมเม้นท์ครับ หวังว่าไม่โกรธ
กันนะครับขอบคุณ ขอให้โขคดีทั้งปีนะครับขอบคุณ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:26 น. - comment id 809146

คุณ  ช่ออักษราลี

         ครั้งแรกผมอ่านกลอนคุณโดยเฉพาะเห็นชื่อ
แล้วให้เกิดประทับใจยิ่งนัก ในเมื่อเรียกผมว่าพี่
ผมก็ขอเรียกว่าน้องก็แล้วกันนะครับ  ว่างานเขียน
ได้ดีมากเชียว ความหมายชื่อนั้นก็บ่งบอกให้ตัวเอง
เสร็จแล้วล่ะครับ น้องพี่เป็นคนที่ละเอียดอ่อนมาก
ดีแล้วล่ะหากเรารู้จักใช้อักษรให้โดดเด่นก็ยิ่งเพิ่ม
ความสละสลวยได้มากยิ่งขึ้นจ๊ะ รักน้องเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:31 น. - comment id 809149

คุณ  ผู้หญิงมือสอง

         ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ทุกๆคนย่อมมีภาระทั้งสิ้น
จะมากน้อยย่อมไม่เท่ากัน ว่างๆก็แวะมาเยี่ยมเยียน
กันบ้างนะ  คนบ้านกลอนนี้เป็นผู้ที่มีจิตใจเลิศยิ่งนัก
หากมิฉะนั้นย่อมจะเขี่ยนกลอนไม่ได้หรอกจ๊ะ ต้อง
เป็นคนที่อ่อนไหวละเอียดอ่อน จิตใจงดงาม หากเป็น
บุคคลที่กระด้างย่อมไม่จารนัยบทกลอนได้หรอก
จ๊ะ  รักเสมอๆจ๊ะ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:36 น. - comment id 809152

คุณ กุ้งหนามแดง

         ผมเองไม่ใช่แต่คิดถึงเท่านั้น ยังรักมากเสียด้วย
ซิครับ ผมเป็นคนจริงจังเสมอต้นเสมอปลาย ผมถือ
ว่าผมโชคดีที่สุดที่ได้รู้จักคุณ ผมจำได้เสมอ วันที่เรา
พบกัน เรานั่งรถคันเดียวกันกับคนสวยเช่นคุณผม
เองบอกตรงๆว่าเขินเหลือเกิน ยิ่งพบน้ำใจอันแสน
ประเสริฐยิ่งนัก  อิมบอกว่าคุณไปด้วย ปกติผมเองไม่
ค่อยจะไปไหนๆจะเก็บตัวเงียบเสมอ พอรู้ข่าวว่า
คุณไปเท่านั้นผมก็รีบไปเป็นครั้งแรกจริงๆ ผม
เองจำคุณได้เสมอแม้กระทั้งรอยยิ้มคุณครับ 
ขอบคุณในไมตรีจิตยิ่งนัก แม้กระทั่งเพื่อนคุณที่
มาด้วยก็ช่างมีอัธยาศัยงดงามยิ่งครับ ขอบคุณมาก
รักเสมอๆๆครับ

              แก้วประเสริฐ.

กชมนวรรณ

9 มกราคม 2551 11:40 น. - comment id 809153

ขอบคุณค่ะ รันจะจำไว้ สำหรับคำสอนในวันนี้ ค่ะและจะพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่ปัญญารันจะเอื้ออำนวยด้วยนะค่ะ รับรองไม่ลืมตัวแน่นอนค่ะ เพราะคิดอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นคนไม่เก่ง เรียนรู้ช้า ไม่สามารถที่จะไปดูถูกคนอื่นได้ ค่ะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ครูแก้ว แล้วอย่าทิ้งกันนะค่ะ นับถือเสมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:46 น. - comment id 809156

คุณ อัลมิตรา

        ตั้งแต่เราคบหากันมา คุณเองก็ทราบว่าผมเป็น
คนอย่างไร รักเดียวใจเดียวเสมอตรงไปตรงมา
แม้แต่การเล่นกลอนผมเขียนกลอนนี้ขึ้นมาเพราะ
มีคนมาฝากตัวเป็นศิษย์หลายคน ผมจึงต้องเขียนไว้
เพื่อให้รู้ว่าผมเองก่อนจะมาถึงวันนี้ก็ได้คุณนี่แหละ
เป็นคนคอยชี้แนะให้ตลอด ถึงแม้ว่าจะไม่ละเอียด
มากมายนัก แต่คอยเอาใจใส่ผม คือถ้าไม่ถาม
คุณก็ไม่บอก ผมต้องค้นคว้าในตำราเพิ่มเติม
จนกระทั่งตั้งปนิธานกำหนดกฏเกณฑ์เฉพาะ
ตัวขึ้นมาเอง แต่ผมไม่เคยลืมเลือนคุณไปแม้
แต่ชั่วขณะหนึ่งเลย แม้แต่เหตุการณ์ต่างๆผมก็
จะอยู่ฝ่ายคุณเสมอมา ถือว่าเป็นบุญคุณหนึ่งที่ผม
ต้องพึงจดจำไว้ การเขียนกลอนบทนี้ผมเขียนด้วย
หัวใจอันแท้จริงของผม หากผิดพลาดพลั้งไปอภัย
ด้วยนะครับ รักคุณเสมอๆครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 11:59 น. - comment id 809160

คุณ ครูพิม

        ดั่งกลอนที่คุณเขียนไม่ผิดหรอกครับ มิตรภาพ
ทำให้ผมเกิดความรักกับอิมมากมายนัก แต่เป็นรัก
แห่งมิตรภาพที่มิอาจที่ใครจะมาพรากไปได้หรอก
ด้วยหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่มีไว้แก่ผมเอง โดย
เฉพาะน้ำใจที่บริสุทธิ์ คุณเชื่อไหม อิมเป็นคนที่แพ้
รถประจำทางคือเมารถอย่างรุนแรงมาก แต่เขาก็
เสียสละให้ผมกลับบ้านกับรถเก๋งของ จอมยุทธขี้เมา
โดยตัวเขาเองไปนั่งรถประจำทางกลับบ้าน น้ำใจเช่น
นี้หายากมากเสียสละเพื่อมิตรโดยแท้จริง คนเรา
นั้น เมื่อเก่งมากๆก็ย่อมมีคนอิจฉามาก ดั่งโบราณ
กล่าวไว้ไม่ผิดหรอกครับ คนรักเท่าผืนหนัง
คนชังเท่าผืนเสือ  แต่ผมบอกตรงๆว่าเขาเก่ง
ในเรื่องโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ตลอดจนร่าย
นั้นหาตัวจับได้ยากจริงๆ ผมจะเรียกเขาว่า
ยอดหญิงเสมอๆครับ เขาเป็นคนไม่เห็นแก่ตัว
แต่บางครั้งคนเราก็ย่อมมีอิสระบ้าง คนเรานั้น
หาใช่ว่าจะทำถูกเสมอไปก็หาไม่ สิ่งผิดพลาดย่อม
มีขึ้นทุกๆคน แต่ควรนึกถึงสิ่งที่ดีมากกว่ามาลบล้างกันบ้าง
ผมเองมักจะวางตัวเป็นกลางเสมอๆ ผมเองก็มี
ผิด สิ่งที่ดีที่สุดคือการเป็นคนสมถะนั่นแหละดีครับ
การเล่าเรียนย่อมไม่มีวันสิ้นสุด เว้นแต่ว่าคนๆ
นั้นจะดัดแปลงอย่างไรล่ะ ที่จะทำให้อักษรนั้น
เต้นได้นี่แหละคือสิ่งที่ทุกๆคนปรารถนา ผมเอง
เคยพูดไว้เสมอ อักษร ก็เหมือนหุ่นนั่นแหละ 
หากเราไม่รู้จักใช้มันก็ไร้ประโยชน์ครับ ขอบคุณ
คุณครูแสนสวยจังหวัดเลยครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:13 น. - comment id 809162

คุณ จิตรำพัน

           สวัสดีจ้า ลูกศิษย์ที่น่ารัก  ถูกแล้วล่ะบ้านกลอน
ไทยหลังนี้แฝงไว้ในหลายๆอย่าง แต่ส่วนใหญ่แล้ว
ให้ความสุขแก่ทุกๆคนที่สามารถไขว่คว้าหาเอาเอง
ผมก็เป็นหนึ่งในบ้านหลังนี้และไม่เคยลืมเลือนเล่น
มาก็หลายๆปีจากไม่มีอะไรจนก็ทั้งมีลูกศิษย์ ปีใหม่นี้
ผมถึงยอมรับว่าเป็นครูเขาเพราะทดลองดูแล้วเห็น
ว่าเขาเชื่อฟังเรา และกลอนเขาได้พัฒนาการไป
ในทางที่ถูกและนับวันจะรุ่งโรจน์เพราะยังเป็น
วัยหนุ่มสาวสติปัญญาย่อมเฉลียวฉลาด การเป็น
นักกลอนที่ดีต้องดำเนินตามครูอาจารย์วางกฏเกณฑ์
ไว้อย่าลืมตัวเอง ให้คิดเสียว่าเราไม่เก่ง คนเก่ง
กว่าเรามีแยะไป แต่ให้มีความพยายามให้มากๆ
พยายามหาถ้อยคำประกอบเข้ากับทำนองเสียง
เพื่อให้กลอนนั้นลื่นไหลไม่ติดขัดพลิ้วไปให้
บังเกิดภาพตามจินตนาการของคนอ่านให้ได้
ก็ถือว่าสำเร็จไปอีกขั้นหนึ่งเท่านั้น โลกนี้ยังกว้าง
ใหญ่ไพศาลนัก มีคนที่เก่งกาจกว่าเราแยะมาก
เราเปรียบเสมือนตัวดักแด้เท่านั้น จำคำให้มั่น
ว่า ถึงจะคิดว่าเราเก่งอันที่จริงแล้วเราเองซิโง่ที่
สุดหากเทียบกับคนอื่น การมองต้องมองข้างหน้า
และต้องสำรวจตัวเราไว้อย่างสม่ำเสมอๆนะจ๊ะ
รักมากอย่าทำให้ผมต้องผิดหวังในการยอมรับ
คุณไว้เป็นศิษย์นะจ๊ะ หากขัดข้องถามมาได้ หาก
รู้ก็จะบอกให้หมดไม่ปิดบัง หากไม่รู้จะค้นคว้าหา
มาให้  คิดเสียว่าเราเป็นคนๆเดียวกันนะครับ
ขอบคุณที่ให้เกียรติผมเสมอมาครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:16 น. - comment id 809163

คุณ มณีจันทร์

          สวัสดีปีใหม่ และมิตรภาพที่มีให้ผมเสมอมา
ครับ มิตรภาพย่อมยั่งยืนเสมอหากคนเรารู้จักคำว่า
มิตรภาพครับ  รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

9 มกราคม 2551 12:18 น. - comment id 809164

มาร่วมครวญคำนึงถึงด้วยคนนะครับ มัวไปแอบคร่ำครวญคำนึงถึงอยู่คนเดียวมันเหงาง่ะ
ดีใจจังที่ยังมีพวก อิอิ ยิ่งอยากได้ยล "ทั่วสรรพางค์สว่างไสวคล้ายโพยม" อยู่ด้วย อิอิ

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:23 น. - comment id 809166

คุณ silver snitch

          Happy new year for you  to miss you
every time I thing that happiness for long time
love you same now

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:25 น. - comment id 809168

คุณ  เพียงพลิ้ว

          ขอความสุขตลอดกาลนานจงมีแด่หลานกานต์
ืที่รักชั่วกาลนานเทอญ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:29 น. - comment id 809170

คุณ อรุณสุข

        ขอบคุณในบทกลอนที่กล่าวมานี้ ผมเองยัง
อ่อนด้อยเกินไปครับหากจะเปรียบเช่นตะวันนั้น
แต่สำหรับคุณอิมนั้นแน่นอนครับ สำหรับบ้านกลอน
นี้เป็นสถานที่ผมเริ่มเล่นกลอนเป็นครั้งแรกและ
จะขออยู่ไปจนไม่สามารถจะเขียนกลอนได้อีกหรือว่า
ล่วงลับไปแล้วครับ  ขอบคุณมากๆหากมีเวลาแวะ
มาเยี่ยมคนแก่บ้างนะครับ ขอบคุณครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 12:32 น. - comment id 809172

คุณ ยาแก้ปวด

         งามใดไม่แม้นเท่างามด้วยมิตรภาพที่ซึ้งตรึงใจ
เสมอ หากมิตรภาพนั้นเรารู้จักใช้และรู้จักเอาใจใส่
ก็เปรียบเสมือนความรักอันยิ่งใหญ่เสมอๆครับ
รักเสมอครับ

               แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

9 มกราคม 2551 14:02 น. - comment id 809200

ร่วมด้วยช่วยกันประพันธ์ถ้อย
ร่วมเรียงร้อยพจมานสานอักษร
ร่วมลำนำลีลาภาษากลอน
ร่วมอาทรน้ำใจในนิพนธ์

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 15:16 น. - comment id 809232

คุณ เฌอมาลย์

        อิอิ  กลอนเจ้าหญิงแสนไพเราะจ้า  น่ารักมาก
เจ้าหญิง ชอบคุณจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 17:46 น. - comment id 809320

คุณ กชมนวรรณ

         ศิษย์ที่น่ารัก  ปกติแล้วผมคิดเสมอว่าผมเอง
มันเป็นคนที่โง่เขลา เบาปัญญาเสมอ ซ้ำยังบ้าๆบอๆ
บ๊องส์ๆบวมๆอีกด้วย ไม่เคยคิดเป็นครูบาอาจารย์ใคร
แต่เมื่อถึงขั้นนี้ผมขอยอมรับสักที ให้นึกว่าครูนี่โง่นะ
ทุกอย่างๆผมขอฝากไว้อย่าลืมเป็นอันขาด ขอบใจ
ศิษย์รักมากไม่ลืมหรอกจ้า รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

9 มกราคม 2551 17:48 น. - comment id 809323

คุณ ฤกษ์ รูปหล่อ

      ในโลกนี้อันที่จริงคือสายเลือดเดียวกัน คือสาย
เลือดแห่งความเป็นมนุษย์นี่แหละแต่มาแบ่งแยก
กันก็เพราะความไม่เข้าใจซึ่งกันและกันถึงเกิดปัญหา
มาเถิดครับมาร่วมเสวนาสนุกสนานให้ร่าเริงบันเทิง
อารมณ์ในบ้านกลอนไทยหลังนี้ ขอบคุณครับ

               แก้วประเสริฐ.

อัลมิตรา

9 มกราคม 2551 21:25 น. - comment id 809466

บินหลาดง ..

ไม่รู้ว่าคุณแก้วประเสริฐยังจำนกบินหลาได้หรือเปล่า ตอนนั้นอัลมิตราหัดเขียนกลอน
ก็ได้อาศัยฝึกเขียนบ้าง เป็นอะไรที่ได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของการเรียนรู้ได้เยอะเลย
คุณเรียกอัลมิตราว่านกขมิ้นน้อย แล้วก็เขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้ต่อเรื่องกันมากมาย
คุณให้ฉายาบินเดี่ยวหมื่นลี้ว่าพญาครุฑ ส่วนคุณเองก็ถูกสวนกลับเป็นราชาพรหมทัต
.. เป็นเรื่องที่ตลกเนอะ เป็นสีสัน และเป็นอะไรทีเหมือนให้รางวัลกับชีวิตตนเองบ้าง
หัวเราะก๊าก ที่หน้าจอ ... อมยิ้ม ที่หน้าจอ .. เราเป็นแบบนี้กันนี่นา

คราวที่ไปทริประยอง .. 

อัลมิตราเอ่ยปากชวนจอมยุทธเมรัย ซึ่งอัลมิตรานับถือเป็นครูสอนโคลงที่อาศรมชาวโคลง
มีการกำหนดข้อตกลงว่า ให้แต่ละคนเตรียมของขวัญเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นของที่ระลึกกัน 
ของขวัญที่อัลมิตราเตรียมไปเป็นอัลบัมกระดาษสา เพื่อบันทึกความทรงจำที่ดีในครานั้น
ถ้าจำไม่ผิด เป็นคุณคนเมืองลิงได้รับไปเป็นที่ระลึก

ส่วนอัลมิตราก็ได้รับหนังสือวรรณคดีสมัยกรุงศรีอยุธยาที่จอมยุทธเมรัยเตรียมไป จ้องอยู่นาน
ถูกใจมาก และถึงแม้ว่ายังไม่ได้เปิดอ่านสักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าเป็นหนังสือที่เก็บดูแลอย่างดี

สำหรับคุณแก้วประเสริฐ ตอนขาไประยอง คุณแก้วประเสริฐนั่งรถประจำทางไปเอง สายเก่า
อัลมิตราก็เป็นห่วงอยู่มาก  เดินทางคนเดียว และก็อาวุโสแล้วด้วย ทราบว่าไม่ค่อยสบาย
จนกระทั่งถึงจุดนัด อัลมิตราก็รู้สึกเบาใจอย่างที่สุด และคอยมองอยู่เสมอ เห็นว่ามีไอบ้าง
คิดว่าคงเป็นภูมิแพ้ หรือ แพ้อากาศนิดหน่อย ดังนั้นขากลับจึงคิดหาทางผ่อนเบาให้

จอมยุทธเมรัยขับรถไปเอง อันที่จริง ก็เป็นอย่างที่คุณแก้วประเสริฐบอก คือ อัลมิตราไปด้วย
ทว่า ในรถนั้น ตอนขาไป อัลมิตราเชิญปีกฟ้า เวปมาสเตอร์ให้เป็นเซอร์ไพร์สสำหรับเพื่อน ๆ 
และอัลมิตราชวนเพื่อนอีกคนคือไอดาโฮ่ ส่วนเพื่อนอีกคน ผู้ใหญ่ที่อัลมิตรานับถือฝากให้ดูแล
สภาพรถไม่ใช่รถใหม่ ดังนั้นถ้าจะไม่ให้ขลุกขลักและนั่งสบาย ๆ ก็น่าจะมีเพียง 4 คน
ส่วนขากลับ ปีกฟ้าเดินทางกลับก่อนล่วงหน้า เป็นอันว่าอัลมิตราวางใจเสียทีสำหรับคุณแก้วประเสริฐ
เพื่อที่ว่า คุณแก้วประเสริฐจะได้ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยต่อการเดินทางจนเกินไปนัก :)

สำหรับอัลมิตราทานยาแก้เมารถ และในรถประจำทางก็เป่าแอร์มาหาเต็มที่ มีบ้างที่พะอืดพะอม
แต่ก็ไม่อยากสร้างปรากฏการณ์ให้เพื่อน ๆ ได้เห็น 

ถ้าจะถามอัลมิตราว่า เสียสละหรือเปล่า ที่จัดรถให้ไอดาโฮ่ ชมอักษร คุณแก้วประเสริฐนั่งรถยนต์
แล้วตัวเองไปนั่งลุ้นเมารถบนรถประจำทาง ..คงตอบได้ว่า ทุกอย่างสมควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว
ดังนั้นถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ใครก็ตามที่เป็นอัลมิตราในขณะนั้น ก็คงปฏิบัติเช่นเดียวกัน

.......................................................................................................................................

คราวไปศรีสะเกษ ..

ก่อนเดินทางไป ก็ได้สนทนากับคุณแก้วประเสริฐเกี่ยวกับการเดินทางและสิ่งที่จะต้องดำเนินการ
บางเรื่องอยู่นอกเหนือการคาดหมาย บางเรื่องอยู่นอกกรอบที่ควรเป็น บางเรื่องไม่เป็นเรื่อง
สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ให้แล้วกันไป อัลมิตราไม่อยากจะหยิบยกขึ้นมาให้เหมือนกับว่ารื้อฟื้น จนรุงรัง
มีบางคนที่อัลมิตราอยากอธิบายความ แต่ก็ไม่ได้ทำ มีบางคนที่อัลมิตราไม่อยากอธิบาย ก็ได้ทำ

คุณแก้วประเสริฐก็ยังคงเป็นผู้อาวุโสที่สุดในคณะเดินทาง ลำบากลำบนด้วยกัน สนุกสนานด้วยกัน
และคุณแก้วประเสริฐก็ไม่ได้ทำตัวให้เป็นที่น่าหนักใจเลย ช่างเป็นคนที่ประเสริฐสมชื่อโดยแท้

ตอนที่เดินขึ้นเขาพระวิหาร อัลมิตราก็ห่วงอยู่ว่าคุณแก้วประเสริฐจะขึ้นเขาไม่ไหว จึงให้เจ้าก้อยดูแล
สำหรับอัลมิตราเองก็พยายามประคองตัวเองให้ถึงที่หมาย พักหอบแฮ่กไปหลายยกเหมือนกัน 
แต่ก็ยังดีที่ได้พักเรื่อย ๆ อาศัยอ้างว่า ต้องดูแลเด็กน้อยของคุณท่องเมฆา .. 
คุณแก้วประเสริฐเยี่ยมมาก เดินขึ้นเขาได้อย่างสบาย ดูกระฉับกระเฉงมาก จำได้ว่าเรามีรูปคู่กันด้วยนะ
 
ที่โขงเจียม อัลมิตราถามคุณแก้วประเสริฐว่า ทานได้ไหม ข้าวเหนียวจิ้มน้ำพริกปลาร้ากับผักต้ม
คุณแก้วประเสริฐยิ้มกว้างแล้วก็บอกว่าสบายมาก ก็ทำให้อัลมิตราเบาใจ และดูเป็นกันเองยิ่งขึ้น
สนุกสนานอย่างที่คุณแก้วประเสริฐเขียนขำ ๆ ที่กระทู้สรุปงาน ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีจัง มีความสุข :)

สำหรับเรื่องอื่น ๆ คุณแก้วประเสริฐตัดความกังวลได้เลย อะไรที่ไม่น่าจดจำ อัลมิตราลืมหมดแล้ว
ไม่อยากให้คุณแก้วประเสริฐต้องเป็นห่วงและพลอยทุกข์ร้อนไปด้วย เห็นเขียนซะยาวเลย คราวนั้นน่ะ 

.....................

ตำนานของเรา ยาวนะนั่น ... เล่าชั่วลูกชั่วหลาน ก็ยังไม่หมดมั๊งเนี่ย

แก้วประเสริฐ

10 มกราคม 2551 12:28 น. - comment id 809671

คุณ  อัลมิตรา

         ยอดหญิงที่รัก ผมเองไม่เคยลืมเลยผมเปรียบ
ตัวเองว่านกบินหลา คุณคือ นกขมิ้นน้อย ที่เราต่าง
ประสานดวงใจเป็นหนึ่งดวง ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างอยู่ใน
ความทรงจำผมหมด จะลืมในสิงที่ไม่สมควรเท่านั้น
ผมเข้าใจและรักในน้ำใจคุณยิ่งนักบางคนไม่รู้แต่
ผมรู้เสมอยังจำได้หมดทุกๆเรื่องราว ผมเองเป็นคน
ชอบสมถะไม่ชอบให้ใครต้องเดือดร้อนเพราะผม 
ฉะนั้นน้ำใจที่คุณมีให้กับผมนั้นผมไม่เคยลืมเลือน
ไปได้  ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างอยู่ที่ใจเราเป็นที่ตั้งแม้
ว่าสิ่งทั้งหลายอาจจะถูกบ้างผิดบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา
      แล้วผมจะแต่งกลอนนกขมิ้นบินหลาเพื่อทบ
ทวนความทรงจำอีกครั้งฝากไว้  ผมบอกด้วยความ
เป็นคนที่ตรงไปตรงมาเสมอว่า ผมรักในน้ำใจ
คุณยิ่งนักและผมมักจะเป็นใจเดียวเสมอมาดังที่
เคยกล่าวไว้แล้ว ขอบคุณมากขอบคุณด้วยน้ำใจ
ที่มิอาจลืมเลือนไปได้ครับ ขอบคุณ รักยิ่งเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

..

19 มีนาคม 2551 01:01 น. - comment id 832877

ย่องมาครางเบา ๆ


คริ คริ