หน้าส่วนตัว
** ครวญคำนึงอัลมิตรา **
วิลาสโน้มยลพรรณวลัญช์ลักษณ์
งามพริ้มพักตร์ระเด่นเน้นเฉิดโฉม
ทั่วสรรพางค์สว่างไสวคล้ายโพยม
ดุจเดือนโลมอัญมณีศรีพร่างพราย
อัลมิตราดารดาษวาดสิ่งฝัน
น้อมจำนรรจ์สร้างไว้ฤทัยหมาย
มิอาจลืมถ้อยคำล้ำเลิศกราย
สิ่งทั้งหลายฝังลึกตรึกในอุรา
เป็นยอดหญิงมิ่งมิตรจิตเพริศแพร้ว
ล้ำเลิศแนวถ้อยเสียงเยี่ยงหรรษา
ประกอบกิจทั้งปวงล้วนกานดา
มอบวิชาหลายหลากยากจดจำ
ดุจอัญมณีที่เลิศประเสริฐแก้ว
แสงเพริศแพร้วสว่างไสวได้ชื่นฉ่ำ
ดั่งสายน้ำนำสนองประคองนำ
สร้างความล้ำในกานต์ผ่านกวี
ย้อนรำลึกนึกวันที่เคยผ่าน
ขาดชำนาญการกลอนอักษรศรี
ถูกประคองเฉลิมฉลองผองชีวี
สร้างเฉิดฉวีด้วยเทวีมิร้างรอน
แม้นกาลเปลี่ยนเวียนผันนั้นลิขิต
สร้างชีวิตมิยืนยาวเฝ้าหลอน
โอ้กระแสแปรผันนั้นขาดตอน
สิ้นบทกลอนตอนลับดับชีวา
ขอเทิดทูนยอดหญิงมิ่งมิตรแท้
มิเคยแปรน้ำใจให้ศึกษา
ทั้งโคลงฉันท์กาพย์กลอนที่สอนมา
แต่วาสนาปัญญาเราขลาดเขลาจริง
หากผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด
ความงามเลิศบทกวีดุจผีสิง
สิ่งวนเวียนวางไว้ให้ระวิง
จนเอนอิงแตกเหล่าเฝ้าละอาย
เจ้าแก้วน้อยลอยล่องท่องเวหาส
ยลพิลาสเทวีมิมีสลาย
จารึกลงสู่ห้วงล่วงวันตาย
มิกลับกลายต่อหญิงมิ่งเทวี.
*** แก้วประเสริฐ. ***
แก้วประเสริฐ 8 ม.ค. 2551 15:06 น. - ID 111370 
1094
23
0
8 มกราคม 2551 16:22 น. - comment id 808919
สวัสดีค่ะ ครูแก้ว มิตรภาพบ้านกลอนช่างมากมายจริงๆ นะค่ะ รันก็ได้วิชา จากผู้ใจดี ช่วยสั่งสอน ติชม ลากเข็น สารพัด แหะ แต่ยังไม่ได้เรื่องสักเท่าไหร่ แวะมาทักทายกันตามเคยค่ะ
8 มกราคม 2551 16:32 น. - comment id 808922
สวัสดีปีใหม่นะครับ ไม่เจอนานมาก ยังคิดถึงเสมอครับ
8 มกราคม 2551 16:41 น. - comment id 808924
ก็เช่นกันนะคะ ได้คุณพี่แก้วประเสริฐช่วยแนะนำ ติติงได้นะคะ เพราะติเพื่อก่อ ชอบ ผลงานที่งดงามของคุณพี่แก้วประเสริฐมาก กลอนงามจริงๆค่ะ ใช้คำงามๆหลากหลาย เหมือนเอาช่อดอกไม้งามๆมาวางเรียงราย กัน เหมือนช่ออักษราลี เอ..เกี่ยวกันรึป่าวคะ เนี่ย ไงวกมาตรงนามปากกาตัวเองได้นะเนี่ย ก็ตามความคิดของตัวเอง คือคำว่าช่ออักษราลี คือตัวอักษรที่งดงามเป็นช่อ เหมือนช่อดอกไม้ หรือคุณพี่จะคิดว่ายังไงค่ะ
8 มกราคม 2551 17:55 น. - comment id 808940
ไม่เจอกันนานหนูไม่ว่างเลยจริงๆ แต่ไม่เคยลืมเพื่อนๆบ้านกลอนได้เลย แวะมาแว๊บๆๆๆ ไม่ว่ากันนะคะ
8 มกราคม 2551 18:05 น. - comment id 808943
คิดถึงคุณแก้วประเสริฐมากกว่า....อิอิ.. แต่ว่าไปคุณอัลมิตรา ก็นำเรามารู้จักที่นี่ทั้งสองคนเนอะ....ยกความดีให้แล้วกัน อิ อิ
8 มกราคม 2551 18:47 น. - comment id 808950
กล่าวเกินจริงยิ่งกว่าประดาโม้ หากถูกคนเขาโห่จะโก้ไหม ? เราแค่เขียนบทกลอนตอนสบายใจ เปล่าเป็นปราชญ์ยิ่งใหญ่พึงไตร่ตรอง คนรักเท่าผืนหนังสมดังว่า คนชิงชังนั้นหนาเกินกว่าผอง "นอมินี","ม้าใช้" บางใครมอง ยามเผลอต้องผจญกรรมเป็นจำเลย อย่าสำทับสรรพคุณให้วุ่นวาย จนดูคล้ายโฆษณานะเกลอเอ๋ย จะดีร้ายอย่างไรในก่อนเคย ถึงมิเปรยเราทั้งคู่ย่อมรู้ดี ครวญคำนึงซึ้งจิต"อัลมิตรา" แก้วพรรณนาเด่นชัดมิบัดสี อาจสร้างปมขุ่นใจในพาที เพราะอาจมีผู้ชังรังเกียจเรา มิตรไมตรีพี่น้องไม่ต้องพูด ผลพิสูจน์ทราบนัยหากไม่เขลา เราเลือกหนึ่งเพื่อนแท้แม้แค่เงา ไม่คิดเหมาให้ปะทุในอุรา "แก้วประเสริฐ"เลิศล้ำรำพันถ้อย สิบนิ้วน้อยผนวกใจขอไหว้สา มิตรภาพรับขวัญคำสัญญา ตราบสิ้นฟ้าจารึกไว้ไม่ลืมเลือน
8 มกราคม 2551 18:54 น. - comment id 808953
8 มกราคม 2551 21:03 น. - comment id 809008
สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐขอบคุณคุณอัลมิตราที่สร้างบ้านที่อบอุ่นหลังนี้
ขอบคุณอักษรไทยที่ทำให้เราได้พบกัน
ขอบคุณค่ะ
8 มกราคม 2551 23:55 น. - comment id 809053
มิตรภาพที่ดี ช่างงดงามค่ะสวัสดีปีใหม่ค่ะ
9 มกราคม 2551 02:29 น. - comment id 809058
9 มกราคม 2551 08:59 น. - comment id 809085
9 มกราคม 2551 09:21 น. - comment id 809102
หากเปรียบได้สองท่านผ่านอักษร ขอใช้กลอนภิปรายให้คลายเขลา ลุงแก้วฯเช่นสุริยันตะวันเงา อันส่องเชาว์เฉิดฉินวรรณศิลป์ไทย อัลมิตราเทียบทันบุหลันเลื่อน สว่างเยือนโลกาพาสดใส ด้วยยอแสงงามตาภาษาไทย จรรโลงไว้วรรณศิลป์ระบิลระบือ ต่างมีถ้อยอรรถรสทุกบทวรรค ประจงสลักอักษราน่ายึดถือ เป็นแผนแบบแนบไว้ให้ฝึกปรือ เพราะนั่นคือคุณค่าภาษาไทย ซาบซึ้งในสองไมตรีสองพี่ท่าน มีให้กันตลอดมาน่าเลื่อมใส ถนอมจิตถนอมคำถนอมน้ำใจ ต่างสรรค์ไมตรีผ่าน ที่บ้านกลอน... น่านับถือในสัมพันธภาพของทั้งสองท่าน ที่แสดงน้ำใจกันผ่านตัวอักษร..ควรที่จะเป็น แบบอย่างให้ท่านอื่นๆยึดถือไว้เป็นเยี่ยง ในความเป็นมิตรและให้เกียรติซึ่งกันและ กัน..ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านครับ..
9 มกราคม 2551 10:01 น. - comment id 809111
9 มกราคม 2551 11:03 น. - comment id 809134
9 มกราคม 2551 11:21 น. - comment id 809143
9 มกราคม 2551 11:26 น. - comment id 809146
9 มกราคม 2551 11:31 น. - comment id 809149
9 มกราคม 2551 11:36 น. - comment id 809152
9 มกราคม 2551 11:40 น. - comment id 809153
9 มกราคม 2551 11:46 น. - comment id 809156
9 มกราคม 2551 11:59 น. - comment id 809160
9 มกราคม 2551 12:13 น. - comment id 809162
9 มกราคม 2551 12:16 น. - comment id 809163
9 มกราคม 2551 12:18 น. - comment id 809164
มาร่วมครวญคำนึงถึงด้วยคนนะครับ มัวไปแอบคร่ำครวญคำนึงถึงอยู่คนเดียวมันเหงาง่ะ ดีใจจังที่ยังมีพวก อิอิ ยิ่งอยากได้ยล "ทั่วสรรพางค์สว่างไสวคล้ายโพยม" อยู่ด้วย อิอิ
9 มกราคม 2551 12:23 น. - comment id 809166
9 มกราคม 2551 12:25 น. - comment id 809168
9 มกราคม 2551 12:29 น. - comment id 809170
9 มกราคม 2551 12:32 น. - comment id 809172
9 มกราคม 2551 14:02 น. - comment id 809200
ร่วมด้วยช่วยกันประพันธ์ถ้อย ร่วมเรียงร้อยพจมานสานอักษร ร่วมลำนำลีลาภาษากลอน ร่วมอาทรน้ำใจในนิพนธ์
9 มกราคม 2551 15:16 น. - comment id 809232
9 มกราคม 2551 17:46 น. - comment id 809320
9 มกราคม 2551 17:48 น. - comment id 809323
9 มกราคม 2551 21:25 น. - comment id 809466
บินหลาดง .. ไม่รู้ว่าคุณแก้วประเสริฐยังจำนกบินหลาได้หรือเปล่า ตอนนั้นอัลมิตราหัดเขียนกลอน ก็ได้อาศัยฝึกเขียนบ้าง เป็นอะไรที่ได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของการเรียนรู้ได้เยอะเลย คุณเรียกอัลมิตราว่านกขมิ้นน้อย แล้วก็เขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้ต่อเรื่องกันมากมาย คุณให้ฉายาบินเดี่ยวหมื่นลี้ว่าพญาครุฑ ส่วนคุณเองก็ถูกสวนกลับเป็นราชาพรหมทัต .. เป็นเรื่องที่ตลกเนอะ เป็นสีสัน และเป็นอะไรทีเหมือนให้รางวัลกับชีวิตตนเองบ้าง หัวเราะก๊าก ที่หน้าจอ ... อมยิ้ม ที่หน้าจอ .. เราเป็นแบบนี้กันนี่นา คราวที่ไปทริประยอง .. อัลมิตราเอ่ยปากชวนจอมยุทธเมรัย ซึ่งอัลมิตรานับถือเป็นครูสอนโคลงที่อาศรมชาวโคลง มีการกำหนดข้อตกลงว่า ให้แต่ละคนเตรียมของขวัญเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นของที่ระลึกกัน ของขวัญที่อัลมิตราเตรียมไปเป็นอัลบัมกระดาษสา เพื่อบันทึกความทรงจำที่ดีในครานั้น ถ้าจำไม่ผิด เป็นคุณคนเมืองลิงได้รับไปเป็นที่ระลึก ส่วนอัลมิตราก็ได้รับหนังสือวรรณคดีสมัยกรุงศรีอยุธยาที่จอมยุทธเมรัยเตรียมไป จ้องอยู่นาน ถูกใจมาก และถึงแม้ว่ายังไม่ได้เปิดอ่านสักเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าเป็นหนังสือที่เก็บดูแลอย่างดี สำหรับคุณแก้วประเสริฐ ตอนขาไประยอง คุณแก้วประเสริฐนั่งรถประจำทางไปเอง สายเก่า อัลมิตราก็เป็นห่วงอยู่มาก เดินทางคนเดียว และก็อาวุโสแล้วด้วย ทราบว่าไม่ค่อยสบาย จนกระทั่งถึงจุดนัด อัลมิตราก็รู้สึกเบาใจอย่างที่สุด และคอยมองอยู่เสมอ เห็นว่ามีไอบ้าง คิดว่าคงเป็นภูมิแพ้ หรือ แพ้อากาศนิดหน่อย ดังนั้นขากลับจึงคิดหาทางผ่อนเบาให้ จอมยุทธเมรัยขับรถไปเอง อันที่จริง ก็เป็นอย่างที่คุณแก้วประเสริฐบอก คือ อัลมิตราไปด้วย ทว่า ในรถนั้น ตอนขาไป อัลมิตราเชิญปีกฟ้า เวปมาสเตอร์ให้เป็นเซอร์ไพร์สสำหรับเพื่อน ๆ และอัลมิตราชวนเพื่อนอีกคนคือไอดาโฮ่ ส่วนเพื่อนอีกคน ผู้ใหญ่ที่อัลมิตรานับถือฝากให้ดูแล สภาพรถไม่ใช่รถใหม่ ดังนั้นถ้าจะไม่ให้ขลุกขลักและนั่งสบาย ๆ ก็น่าจะมีเพียง 4 คน ส่วนขากลับ ปีกฟ้าเดินทางกลับก่อนล่วงหน้า เป็นอันว่าอัลมิตราวางใจเสียทีสำหรับคุณแก้วประเสริฐ เพื่อที่ว่า คุณแก้วประเสริฐจะได้ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยต่อการเดินทางจนเกินไปนัก :) สำหรับอัลมิตราทานยาแก้เมารถ และในรถประจำทางก็เป่าแอร์มาหาเต็มที่ มีบ้างที่พะอืดพะอม แต่ก็ไม่อยากสร้างปรากฏการณ์ให้เพื่อน ๆ ได้เห็น ถ้าจะถามอัลมิตราว่า เสียสละหรือเปล่า ที่จัดรถให้ไอดาโฮ่ ชมอักษร คุณแก้วประเสริฐนั่งรถยนต์ แล้วตัวเองไปนั่งลุ้นเมารถบนรถประจำทาง ..คงตอบได้ว่า ทุกอย่างสมควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว ดังนั้นถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ใครก็ตามที่เป็นอัลมิตราในขณะนั้น ก็คงปฏิบัติเช่นเดียวกัน ....................................................................................................................................... คราวไปศรีสะเกษ .. ก่อนเดินทางไป ก็ได้สนทนากับคุณแก้วประเสริฐเกี่ยวกับการเดินทางและสิ่งที่จะต้องดำเนินการ บางเรื่องอยู่นอกเหนือการคาดหมาย บางเรื่องอยู่นอกกรอบที่ควรเป็น บางเรื่องไม่เป็นเรื่อง สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ให้แล้วกันไป อัลมิตราไม่อยากจะหยิบยกขึ้นมาให้เหมือนกับว่ารื้อฟื้น จนรุงรัง มีบางคนที่อัลมิตราอยากอธิบายความ แต่ก็ไม่ได้ทำ มีบางคนที่อัลมิตราไม่อยากอธิบาย ก็ได้ทำ คุณแก้วประเสริฐก็ยังคงเป็นผู้อาวุโสที่สุดในคณะเดินทาง ลำบากลำบนด้วยกัน สนุกสนานด้วยกัน และคุณแก้วประเสริฐก็ไม่ได้ทำตัวให้เป็นที่น่าหนักใจเลย ช่างเป็นคนที่ประเสริฐสมชื่อโดยแท้ ตอนที่เดินขึ้นเขาพระวิหาร อัลมิตราก็ห่วงอยู่ว่าคุณแก้วประเสริฐจะขึ้นเขาไม่ไหว จึงให้เจ้าก้อยดูแล สำหรับอัลมิตราเองก็พยายามประคองตัวเองให้ถึงที่หมาย พักหอบแฮ่กไปหลายยกเหมือนกัน แต่ก็ยังดีที่ได้พักเรื่อย ๆ อาศัยอ้างว่า ต้องดูแลเด็กน้อยของคุณท่องเมฆา .. คุณแก้วประเสริฐเยี่ยมมาก เดินขึ้นเขาได้อย่างสบาย ดูกระฉับกระเฉงมาก จำได้ว่าเรามีรูปคู่กันด้วยนะ ที่โขงเจียม อัลมิตราถามคุณแก้วประเสริฐว่า ทานได้ไหม ข้าวเหนียวจิ้มน้ำพริกปลาร้ากับผักต้ม คุณแก้วประเสริฐยิ้มกว้างแล้วก็บอกว่าสบายมาก ก็ทำให้อัลมิตราเบาใจ และดูเป็นกันเองยิ่งขึ้น สนุกสนานอย่างที่คุณแก้วประเสริฐเขียนขำ ๆ ที่กระทู้สรุปงาน ช่างเป็นช่วงเวลาที่ดีจัง มีความสุข :) สำหรับเรื่องอื่น ๆ คุณแก้วประเสริฐตัดความกังวลได้เลย อะไรที่ไม่น่าจดจำ อัลมิตราลืมหมดแล้ว ไม่อยากให้คุณแก้วประเสริฐต้องเป็นห่วงและพลอยทุกข์ร้อนไปด้วย เห็นเขียนซะยาวเลย คราวนั้นน่ะ ..................... ตำนานของเรา ยาวนะนั่น ... เล่าชั่วลูกชั่วหลาน ก็ยังไม่หมดมั๊งเนี่ย
10 มกราคม 2551 12:28 น. - comment id 809671
19 มีนาคม 2551 01:01 น. - comment id 832877
ย่องมาครางเบา ๆคริ คริ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
