ขอสักครั้งให้ฉันได้เลือกเอง ข้าวปล้อง ไม่ว่าในวันนี้หรือวันไหน ใจยังคงเปล่าเปลี่ยวและอ้างว้าง ฝืนจำทนเดินต่อไปตามทางร้าง บนเส้นทางที่ไม่เคยได้เลือกเดิน ใครต่อใครบีบบังคับให้ฉันเลือก มองแค่เปลือกแลดูฉันแค่ผิวเผิน ขีดเส้นทางสายเล็ก ๆ ให้ก้าวเดิน ทุกคนเมินไม่สนใจตัวฉันเลย ฉันต้องเดินบนทางนี้อีกนานไหม ทางร้างไกลที่ตัวฉันถูกเมินเฉย ฉันแค่อยากหลุดพ้นสิ่ง..ที่คุ้นเคย อยากเดินเลยข้ามเส้นทางสายนี้ไป แม้เส้นทางสายใหม่อาจเจ็บปวด มีก้อนกรวดทิ่มแทงเลือดอาบไหล อาจร้องไห้เพราะเจ็บปวดไม่เป็นไร ฉันเต็มใจที่อย่างน้อยทางสายนั้น.. ...ฉันเลือกเอง บนทางสายใหม่ dokkoon เคยเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างมาก่อน ต้องถอดถอนตัวเองเหมือนเคว้งคว้าง เดินคนเดียวเปลี่ยวใจในเส้นทาง ที่รกร้างเหมือนไม่เคยมีใครเลยผ่านมา เคยสะทกสะท้อนตอนเดินใหม่ ร้องไห้น้อยใจให้อ่อนล้า เหมือนถูกขับจับปล่อยค่อยโรยรา ประหนึ่งว่าไม่มีใครสนใจเลย เดินทางนานเท่าไรไม่ได้นับ แต่เมื่อปรับใจได้จนคุ้นเคย มองรอบตัวแสนสดใสน่าชมเชย บนทางที่ปล่อยเลยตัวเองหลุดพ้นมา อาจมีก้อนกรวดก้อนหินทิ่ม แต่ก็มีหญ้านิ่มนิ่มอยู่ตรงหน้า มีสิ่งสดใสมากมายสุดสายตา ชุบชีวาให้สดใหม่ เพราะใจกล้า.........เลือกทางเอง
22 กุมภาพันธ์ 2545 03:42 น. - comment id 36789
มาให้กำลังใจจ้า....
22 กุมภาพันธ์ 2545 18:20 น. - comment id 36838
เขียนได้ดีทั้งคู่เลย....มาให้กำลังใจด้วยคนจ้ะ
22 กุมภาพันธ์ 2545 23:45 น. - comment id 36894
พี่ดอกคูณก็เป็นกำลังใจที่ดี ของน้องสาวคนนี้เสมอค่ะ ^-^
22 กุมภาพันธ์ 2545 23:51 น. - comment id 36898
อืม..ดีจังค่ะ(^___^) มาให้กำลังใจทั้งคู่เลยนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2545 16:19 น. - comment id 36974
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจที่ทุกคนมีให้..พูดไม่ออกเลย แต่มีแรงใจอีกเยอะเลยค่ะที่จะก้าวเดินต่อไปในสิ่งที่ตัวเองเลือก ^O^