ตั้งแต่คบเธอมา มีแต่แววตาดำปี๋ หดหู่หยั่งขึ้นทุกที ไม่มีแม้นแต่เยื่อใย หลอกคนให้เชื่อสนิท ไม่เคยจับผิดตรงไหน หมดแล้วที่ผ่านจากนี้ไป เธอไม่ใช่คนที่ปกติเลย คนอย่างเธอไม่เชื่อ แม้นเมื่รอฉันไปนิ่งเฉย หาหมอเมือผ่านมาเคย ไม่อยากเอ่ยว่าหมอว่าเธอ แพทย์ไม่ให้บอกเธอ ว่าเธอเป็นประสาทอ่อนเหม่อ กล่าวหาว่าคนอื่นร้ายกับเธอ แล้วที่เธอทำนั้นฉันช้ำใน อย่าบอกว่าฉันนั้นเป็นอย่างอื่น ไม่สดชื่นมาที่เป็นอย่างไฉน วันหนึ่งฉันต้องจากไป ก็คงลงโลงเพราะฝีมือเธอ.......