เพ็ญจันทร์ฉาย อาบหล้าโลมภิภพ งามเหลืองนวลยวนตลบตลอดดื่น เพียงเย็นแสงเรืองร่ำยามค่ำคืน สางสะอาดกวาดกลืนวิเวกวอน เพ็ญงามยามเยือนพนาไพร ไฉไลยามไล้พระพายอ้อน เรืองหรูอยู่คู่เคียงพระนคร โอนอ่อนแม้นฉายฉาบชะง่อนผา ยามเยือนผ่านผืนทะเลราบ แปลงปราบโคลงคลื่นครื้นเครงคร่า ปลอบโยนคนเหงาเศร้าอุรา แลปลุกใจไกรกล้าให้ปรีดี เป็นดุจสัญญามั่นในวันรัก แทนคำแน่นหนักด้วยศักดิ์ศรี แต่ก็วังเวงเกินกร่อนชีวี แม้นฤดีหวาดกลัวก็กราดกลาย แสงเย็นยะเยือกจิตจะหวนโหย สะพรึงพาขวัญโบยโบกบินร่าย หลอกหลอนเลือนพรางดั่งลางร้าย ภูตพรายเร้นร่างกลางแสงจันทร์ อันที่จริงเป็นเพียงนพเคราะห์ ลอยเลาะรอบจักรราศรีสรรค์ ประจำวารประจำคืนประจำวัน เป็นจันทร์แห่งฟ้างามยามราตรี (ม้าก้านกล้วย)
21 กุมภาพันธ์ 2545 01:06 น. - comment id 36568
เขียนให้ใครเป็นพิเศษหรือป่าวน๊า พี่ม้าก้านกล้วย.... แหะๆ
21 กุมภาพันธ์ 2545 01:12 น. - comment id 36570
ยอดงามค่ะที่รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
21 กุมภาพันธ์ 2545 13:51 น. - comment id 36656
ตามมาอ่านอีกแล้วค่ะ ยังเพราะเหมือนเดิมเลยนะพี่
21 กุมภาพันธ์ 2545 19:28 น. - comment id 36683
ใช้คำสวยจังเลยค่ะ กลอนก็เพราะด้วย
21 กุมภาพันธ์ 2545 21:32 น. - comment id 36712
เพราะจังเลย เพราะมาก