----- ในใจฉันไม่เคยได้เรียนรู้ถึงคำว่ารัก ----- เพราะฉันไม่เคยเปิดใจรับ ----- เพราะฉันกลัวการมีความรัก ----- เมื่อวันนึ่งความรักได้เดิมเข้ามาหาฉัน ----- ฉันควรทำเช่นไร กับสิ่งนี้ ----- เหมือนฉันจะร้องไห้บ่อยเหลือเกิน ----- แค่เพียงความรู้สึกที่บอกเราว่า "เขาไม่เข้าใจเราเลย" ----- ฉันควรทำเช่นไร กับความเศร้า ----- ที่มันอยู่ชิดใกล้กับความสุขของฉันเหลือเกิน ----- ใครสามารถบอกฉันได้ไหม ----- ทำไมคนเราถึงต้องร้องไห้ให้กับความรัก ----- ทำไมเพียงการกระทำถึงไม่สามารถบ่งบอก ----- ถึงความรักที่ฉันมี ----- ใครสามารถบอกฉันได้บ้าง ----- ทำไมแหมเพียงเวลาได้ยินเสียงเรียกเข้า ----- ฉันก็หวังว่าจะเป็นเธอที่ฉันรักเสมอ ----- เพราะนี้คือความรักเหรอ ----- สับสนเหลือเกิน ----- บอกทางให้ฉันได้ก้าวเดินได้ไหม ----- เพียงเธอพูดออกมาว่าฉันควรทำยังไง ----- ในสิ่งที่ฉันทำมันได้ ฉันรักเธอมากจริงๆ ตอนนี้ก็อยากร้องไห้ ทำไมฉันถึงอ่อนแอแบบนี้ ไม่สมกับเป็นฉันเลย มีสิ่งใดที่ฉันพอจะทำได้บ้าง ความรักที่ฉันมีให้คงยังไม่เพียงพอใช่ไหมกับการที่จะอยู่กับเธอ **ทั้งหมดของฉันอยู่ที่เธอ ได้โปรดเข้าใจในความรู้สึกของฉัน *** ซักนิดนึ่งของความรู้สึกเธอก็ยังดี
2 กุมภาพันธ์ 2551 19:39 น. - comment id 818570
สวัสดีครับ คุณ Vanda_blue เพียงแค่รักจากใจ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้นำทาง แล้วจะพบทางไปเองครับ
27 มีนาคม 2551 05:03 น. - comment id 835121
----- ฉันควรทำเช่นไร กับสิ่งนี้ -------------------------------- ปล่อยมันให้เป็นไป ----- ฉันควรทำเช่นไร กับความเศร้า -------------------------- ทำใจให้ยอมรับ ----- ใครสามารถบอกฉันได้ไหม ------------------------------ ลำดับด้วยตนนั้น ----- ทำไมคนเราถึงต้องร้องไห้ให้กับความรัก ---------------- ความสำคัญอยู่ที่ใจ ----- ทำไมเพียงการกระทำถึงไม่สามารถบ่งบอก ------------- ใครบางคนไม่รับรู้ ----- ใครสามารถบอกฉันได้บ้าง ------------------------------ ถึงบอกอยู่ ก็ไม่เข้าใจ ----- ทำไมแหมเพียงเวลาได้ยินเสียงเรียกเข้า ----------------- รักทำให้ มีหวัง ----- เพราะนี้คือความรักเหรอ --------------------------------- แต่บางครั้ง รักมากเกินไป ----- บอกทางให้ฉันได้ก้าวเดินได้ไหม ------------------------ แล้วแต่ว่าจะเดินทางไหน ----- เพียงเธอพูดออกมาว่าฉันควรทำยังไง ------------------- จงตัดใจ แล้วไปตามทาง...
29 มีนาคม 2551 20:28 น. - comment id 835571
กลอนเข้ากับความรู้สึกของพี่ในตอนนี้น่ะ อ่านแล้วก็เข้าใจคนเขียนเลยว่ารู้สึกยังไง...จะรอผลงานเขียนต่อไป