วอน
เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เมื่อลมหนาวพาพัดมาให้หวั่นไหว
จิตโหยไห้กับอารมณ์ที่เหน็บหนาว
ที่อ้างว้างไร้คู่เคียงร่วมเรื่องราว
แค่ใจเปล่ามิมีสิ่งจะเติมเต็ม
กายว่าหนาวสั่นสะท้านทั่วทั้งร่าง
แต่ใจบางยังหนาวสั่นอเกษมต์
อยากมีใครสักคนให้ปรีเปรมดิ์
ให้อิ่มเอมกับชีวิตที่เงียบงัน
ข้าขอวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ทรงฤทธรา
โปรดนำมาใครสักคนให้แลหัน
ใครสักคนเกิดมาเพื่อกันและกัน
ไม่มีวันจะทอดทิ้งยามโรยรา
แค่คนเดียวที่ข้าวอนต่อองค์ท่าน
ให้ข้าผ่านความอ้างว้างที่พอกหนา
ให้จิตใจได้สดชื่นขึ้นอีกครา
ก่อนลมพาลมหายใจข้าสิ้นไป