.....หลงป่า..... เป็นมนุษย์สุดแสนยากลำบาก สุดแสนยากเพื่อเกิดอีกสักหน แต่มนุษย์ก็ลืมซึ่งตัวตน ยังไม่พ้นบ่วงกรรมที่ดำเนิน เปรียบเหมือนคนเข้าป่าพนาไพร ย่อมสุขใจสดใสและสุขสันต์ เดินเข้าป่าเข้าไปข้างในนั้น แล้วก็พลันหลงทางกลับไม่เป็น พบหนทางแสนสุขสนุกล้ำ ลำธารน้ำช่างใสเหมือนใจเห็น ยิ่งเพลิดเพลินเจริญใจก็ยิ่งเย็น ช่างยากเข็ญจะกลับทางไม่มี....
ลุงแทน 30 พ.ย. 2550 20:02 น. - ID 110145 
1459
6
0
30 พฤศจิกายน 2550 20:05 น. - comment id 795149
..........ยืนตรงมุมตรงขอบแนวชายป่า อยากจะลาป่าไปหาที่โล่ง ด้วยมีพระบรมครูชี้ทางโปร่ง ชี้ทางโล่งเป็นทางออกบอกทางไป ขาอยากก้าวใจอยากอยู่ต่อสู้กัน จิตฟาดฟันหั่มหั่นกันถึงที่ เหมือนในหนังที่ดูทางทีวี เป็นอย่างนี้นี่เองโอ้จิตคน จิตหนึ่งฟาดเพื่อออกพ้นนอกป่า จิตหนึ่งฟันเข้ามาหาเหตุผล นั่งพินิจพิจจารณาโอ้จิตคน ช่างปะปนเหมือนเถาวัลย์พันเกี่ยวกาย มันเนี่ยวรั้งเยื้อยั้งให้อยู่ที่ ทำเหมือนมีความสุขรอเหลือหลาย แท้ที่จริงก็เป็นแค่แต่รูปกาย ตั้งอยู่ในภายนอกนั้นไม่เกี่ยวกัน จิตกับกายกายกับจิตแยกกันอยู่ ท่านผู้รู้ให้ดูอยู่เฉยเฉย อย่าไปคิดอย่าไปตามอย่าไปเลย ท่านให้เฉยเป็นไงก็เป็นกัน
30 พฤศจิกายน 2550 20:14 น. - comment id 795160
.....ความสับสน อลม่าน อยู่ที่จิต ต้องนิ่งคิด พิจจารณา เจ้าข้าเอ๋ย เมื่อเหนื่อยนัก ก็จงพัก อย่าละเลย ขออย่าเฉย เดินตาม ทางสายกลาง ทางแยกนี้ มีอยู่ ทั้งสามสาย มีทั้งซ้าย ทั้งขวา ทั้งหน้าหลัง มีอีกสาย ตรงกลาง วางตรงกัน เดินทางนั้น มีสุข ทุกข์เบาบาง
30 พฤศจิกายน 2550 20:15 น. - comment id 795163
ความสับสน อลม่าน อยู่ที่จิต ต้องนิ่งคิด พิจจารณา เจ้าข้าเอ๋ย เมื่อเหนื่อยนัก ก็จงพัก อย่าละเลย ขออย่าเฉย เดินตาม ทางสายกลาง ทางแยกนี้ มีอยู่ ทั้งสามสาย มีทั้งซ้าย ทั้งขวา ทั้งหน้าหลัง มีอีกสาย ตรงกลาง วางตรงกัน เดินทางนั้น มีสุข ทุกข์เบาบาง
30 พฤศจิกายน 2550 20:16 น. - comment id 795164
.......ธรรมบท ปรากฏเรื่อง เปรื่องสิกขา สอนไว้ว่า มีพระภิกษุ ห้าร้อยหลาย ท่องเดินทาง ห่างไกล ไปหลายไมล์ กราบถวาย บังคมบาท พระศาสดา วัดเชตวัน สาวัตถี ที่ประทับ ห่างไกลนับ หลายโยชน์ ต้องปวดขา เพราะเดินดุ่ม ทางลุ่มดอน รอนแรมมา ผ่านมรรคา ป่าหนามกรวด รวดร้าวกาย ครั้นถึงวัด-เชตวัน พลันพำนัก ได้หยุดดพัก กายา เมื่อยล้าหาย พอสดชื่น เริงรื่นกาย ใจสบาย พร้อมหน้าใน ธรรมสภา เสวนาาธรรม พระบรม-ศาสดา สัมมาเจ้า เสด็จเข้า มาพบ ประสบถาม ถึงเรื่องราว สนทนา เสวนาธรรม เรื่องราวความ ลำบาก ตรากตรำมา พระศาสดา กรุณา เมตตาโปรด ชี้เห็นโทษ ทุกข์ภัย ในสังขาร์ ลำบากกายทางภายนอกบอกมรรคา ทางนั้นหนา หาดีเลิศ ประเสริฐธรรม ทรงสอนว่า ควรหันมา หาทางใหม่ ทางภายใน ใช้ใจเดิน เพลินหนักหนา ทรงภาษิต มรรควรรค วรรณนา พระคาถา พรรณนาธรรม นำสอนใจ "มคฺคานฏฺ-ฐงฺคิโก" สุโขยิ่ง ทางดีจริง ยิ่งกว่ามรรค ทางทั้งหลาย "อริยฏฺฐัง-คิกมรรค" หักวุ่นวาย ตัณหาร้าย ให้หายสิ้น หมดสิ้นกรรม บรรดาธรรม ที่ประเสริฐเลิศ ทั้งหลาย วิราคะไกล กิเลสกาม งามเลิศล้ำ สัตว์สองเท้า ที่ดีเสิศ ประเสริฐงาม ยังแพ้ความ งามพระสุคต หมดจดใจ มัชฌิมา ปฏิปทา ทางสายเอก ทางวิเวก เอกอุดม ชื่นชมได้ เพื่อหมดจด แห่งทัสนะ ชำระภัย ดับทุกข์ไกล ใจแย้มยิ้ม อิ่มเอมบุญ ฯ
30 พฤศจิกายน 2550 20:18 น. - comment id 795166
.ขอแก้ไข บทกลอนที่ถูกสัมผัส ดังนี้ **************** ......พระศาสดา กรุณา เมตตาโปรด ชี้เห็นโทษ ทุกข์ภัย ในสังขาร์ ลำบากกาย ทางภายนอก บอกมรรคา ทางนั้นหนา หาดีเลิศ ประเสริฐธรรม ทรงสอนว่า ควรหันมา หาทางใหม่ ทางภายใน ใช้ใจเดิน เพลินสุขล้ำ ทรงภาษิต มรรควรรค วรรณนานำ เทสนาธรรม พระคาถา มาสอนใจ ******************
1 ธันวาคม 2550 07:25 น. - comment id 795304
หลงทางคืนได้ หลงใจคืนยากค่ะ ธรรมเป็นเทียนส่องนำทาง พาออกห่างเรื่องราวสับสน จิตฝึกดีมีสติพร้อมผจญ รู้อดทนฝ่าฟันมั่นใจ
1 ธันวาคม 2550 13:31 น. - comment id 795385
มฤคชาติอยู่ไพรสณฑ์ ยังหลงกลติดบ่วงพราน มัสยาในชลธาร หลงเหยื่อหวานติดเบ็ดคน ปุถุชนกิเลสหนา พอกโมหาพามืดมน เร่าร้อนทุกข์ซ้อนตน หลงบ่วงกล...กามคุณ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
