ในที่สุด...ก็เข้าใจฉันผิด
ทรายกะทะเล
โปรดรับรู้สิ่งทีทำนั้นเพราะเห็นใจใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งมีอัธยาศัยพึงน่าคุยด้วย
แต่แล้วเราเองสุดท้ายก็เจ็บไม่อาจจะเสียมวย
เธไม่คิดถึงใจฉันบ้างว่าฉันคิดอย่างไร
บุญเอยที่เคยทำมาแต่ก่อน
ขออ้อนวอนให้เขาเข้าใจจะได้ไหม
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดกับใครอย่างนี้ไป
อยากให้เขาเข้าใจไม่มี....ใคร่สักนิดเดียว
อันรักบริสุทธิ์ไม่อาจเอ่ยไปได้
จากที่ใจต้องมานั่งใจยึดเหนี่ยว
เกิดมาฝังในใจมีมากไม่นิดเดียว
รู้สำนึกว่า...อย่างไร เราอชเป็นตัวของตัวเอง...........
หากเธอจาฉันไปก้ขอไม่อยู่อีก
ฉันคงหลีกทางให้คนอืนเป็นไหนไหน
ให้เธอสบายส่วนฉันเป็นคน ที่ให้เอง
จะไปทำยำเกรงสมุดเล่มนั้น...สำคัญโปรดให้ดี