ฉันคนบ้านป่า อยู่กลางทุ่งนาป่าดง ไม่สูงไม่ส่ง ดั่งหงส์ที่อยู่บนฟ้า เป็นกาต่ำต้อย ไม่เคยเลิศลอยหรูหรา ตึกสูงใหญ่โตโอ่อ่า ไม่รู้ว่าเป็นฉันใด เทิดทูนคุณค่า ชีวิตบ้านนาป่าดอน ไม่ทุกข์ไม่ร้อน อาทรต่อความยากไร้ แม้งานจะหนัก แต่ยังพักผ่อนสบาย เพราะเรามีใจเป็นนาย ไร้คนชี้นิ้วบงการ * อยู่แบบพอเพียง ฟังเสียงทิวไผ่ต้องลม หย่อนพักอารมณ์ ชมธรรมชาติสร้างสรรค์ ชีวิตเรียบง่าย ไม่เคยวุ่นวายแข่งขัน มากเล่ห์อุบายห้ำหั่น เชิงชั้นสงครามชีวี ถึงจะยากจน ยังพอสู้ทนกันได้ ใฝ่สูงมักใหญ่มีแต่วุ่นวายสิ้นดี ลาภยศชื่อเสียง เป็นเพียงความฝันวันนี้ อีกร้อยพันหมื่นแสนปี ใครกันที่อยู่ค้ำโลกา....
คีตากะ 29 พ.ย. 2550 12:50 น. - ID 110097 
1631
1
0
29 พฤศจิกายน 2550 16:23 น. - comment id 794798
อยู่แบบพอเพียงใจก็เป็นสุขแล้วค่ะ
4 พฤษภาคม 2555 18:53 น. - comment id 1232013
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
