เรื่องน้ำน้ำ

ตราชู

เรื่องน้ำน้ำ
(กลอนเพลงพื้นบ้านรูปแบบนี้ ผมเรียนรู้จากบทกวีของ ท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ และกวีท่านอื่นๆครับผม)
	เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง
เดือนสิบสองน้ำทรง
สายน้ำใสไหลส่ง
ซึมซอกซอน
คำโบราณท่านเน้น
ถึงประเด็นเรื่องน้ำ
เกณฑ์กำหนดกฎนำ
ก็แน่นอน
โอ้ปีนี้เมืองไทย
แถกถูไถผิดท่า
ไข้ระอุพสุธา
แสนอาทร
ช่างกระไรน้ำมัน
คอยคอยวันลดมั่ง
คงไม่มีหรอกกระมัง
เจียนม้วยมรณ์
พ่วงสินค้าพาเขยิบ
ยิ่งกำเริบเร่งขยับ
เดี๋ยวขึ้นยุบขึ้นยับ
ไม่หยุดหย่อน
เบียดเบียนเหลือเบื่อล้า
นี่ก็หน้าน้ำลาย
พวกตอแหลแหล่หลาย
เที่ยวตะลอน
นโยบายเอี้ยมเฟี้ยม
ฟังแล้วเอี่ยมอ่องฟ้อ
นานนานไปใจฝ่อ
เพราะเฟะฟอน
อีกน้ำโคลนข้นขุ่น
ก็เคยคุ้นสาดเข้า
โฆษณาด่าเขา
กลางนคร
ถ้ามิใช่พรรคตู
มึงต้องอยู่ต่ำต่ำ
กูกระหยิ่มทิ่มตำ
ไปทุกตอน
นี่ก็ใกล้เดือนอ้าย
ยังกลิ่นอายเหม็นอวล
โอย! กระอักชักกระอ่วน
หัวอกอ่อน
น้ำมันแพงแรงกระจาย
แล้วน้ำลายเรี่ยกระเจิง
ซ้ำน้ำโคลนข้นเจิ่ง
หนทางจร
ร้องไห้โฮโศกา
เสียจนตาแดงก่ำ
โธ่เอ๋ยกรรมกรรมกรรม
ประชากร!
(๒๗ พฤศจิกายน พ.ษ. ๒๕๕๐)
หมายเหตุ
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง เดือนสิบสองน้ำทรง เป็นประโยคคล้องจองที่โบราณท่านผูกขึ้นจากการสังเกตธรรมชาติ เท่าที่ผมจำได้จากผู้ใหญ่ท่านร้อง และจากการอ่านหนังสือ รู้สึก ข้อความจะมีว่า
เดือนสิบเอ็ดน้ำนอง เดือนสิบสองน้ำทรง พอเดือนอ้ายเดือนยี่ น้ำก็รี่ไหลลง 
หากผมจำคลาดเคลื่อนประการใด ขอกราบขอขมาท่านผู้ใหญ่ทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับผม