...เธอมองตัวเองหรือเปล่าคนดี.. ......กับการกระทำที่มี..ที่ทำไว้... หรือสิ่งต่างๆแค่ปล่อยให้มันผ่านมา..แล้วผ่านไป ..ไม่ได้มีอะไรให้สนใจ..ให้เธอได้..นั่งจดจำ ...ยังนึกภาพฉันออกหรือเปล่า กับหลากเรื่องราวมีไหม..ได้ช่วยย้ำ ..หนึ่งคำรักจำได้ไหม..คนใจดำ หรือแค่เพียงพูด..ขำ..ขำ..เอาแต่ใจ.. ...เจ็บ..เธอคงไม่รู้หรอก..ว่าฉันเจ็บ เก็บ..เพราะฉันเก็บ..มันเอาไว้... ..ภายใต้รอยยิ้มที่มี...ที่แสดงมันออกไป เธอรู้ไหม...ข้างใน...มีแต่น้ำตา... ...ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรมาก ฉันไม่อยากให้ใครเห็น...ว่าเป็นคนที่ไร้ค่า .....เจ็บ...ก็เก็บ...ก็ทนตลอดมา... ภายใต้ใบหน้า..ที่ยิ้มร่า... ...ไม่มีใครรู้หรอกว่า..เจ็บเจียนตาย.. ..แล้วในที่สุด..ก็คือฉัน เพียงคนเดียว.. ที่ต้องยาเยียว..ใจตัวเองจนกว่าจะหาย.. ....อาศัยสิ่งรอบข้าง...ตั้งมากมาย.. เพื่อช่วยให้ใจเฉาเฉา ...ได้เริ่มคลาย ...ออกจากมุมที่เดียวดาย..มาร่ายบทกลอน.. ....
เพียงแพรว 27 พ.ย. 2550 10:37 น. - ID 110023 
1278
25
0
27 พฤศจิกายน 2550 10:38 น. - comment id 793805
ที่ 1 โอมเพี้ยง..
27 พฤศจิกายน 2550 10:42 น. - comment id 793807
มามะทันที่1 นู๋เพียงแพรวจ๋าอย่าเศร้าจิ พี่พิมอยู่เปงเพื่อนน๊า ใครน๊าเคยบอกว่า อย่าเศร้านานสิคะคุณพิม แล้วไมตอนนี้น้องพี่เศร้าเหลือเกิน มามะกอดให้หายเศร้า
27 พฤศจิกายน 2550 10:50 น. - comment id 793813
กลอนเศร้าจังเลย.. เพราะมาก ๆ .. ไม่ได้เข้ามาหลายวัน... คิดถึงค่ะ.. คิดถึง... ถ่ายทอดอารมณ์ได้เห็นภาพเลย.. ดีค่ะดี... แวะมาเป็นกำลังใจให้เช่นเคยค่ะ..
27 พฤศจิกายน 2550 10:53 น. - comment id 793815
ผิดไหม..ใครผิด อยากเรียนถาม ทุกๆท่าน ผ่านเว็บบอร์ด ผู้เยี่ยมยอด หรือผู้รู้ ช่วยดูหน่อย เรื่องคนแก่ อาศัยอยู่ บนภูดอย เรี่ยวแรงน้อย ลูกหลานปล่อย จนน้อยใจ ต้องหาเงิน เพื่อยังชีพ เช้ารีบตื่น ไปเก็บฟืน จากท้ายป่า ที่อาศัย นำไปขาย ให้กับถิ่น ดินแดนไกล กลับมาบ้าน แทบขาดใจ ในทุกวัน แกดิ้นรน ทุกคนห้าม ปรามไม่ไหว เหนื่อยวันใด แกก็ด่า วาจาลั่น เคยใส่บาตร เคยมีจิต คิดแบ่งปัน แต่เดี๋ยวนี้ ต้องมีอัน ผันเปลี่ยนไป แกอยากได้ เงินมากๆ อยากมีเหลือ แต่ไม่อยาก เผื่อจุนเจือ เกื้อกูลให้ เคยลำบาก จึงหวงเงิน เกินให้ใคร เมื่อตายไป อยู่ที่ไหน ใครตอบที..
27 พฤศจิกายน 2550 10:55 น. - comment id 793816
27 พฤศจิกายน 2550 10:57 น. - comment id 793819
พืชทั้งหลาย ปลูกไว้ ในวันนั้น ผลของมัน อาจให้ ในวันนี้ จะเปรี้ยวหวานมันเผ็ด เมล็ดดี ก็อยู่ที่ ผู้ปลูก ปลูกอะไร ดีชั่ว เช่นกัน ทำวันนั้น ผลของมัน อาจให้ ในวันนี้ จะทนทุกข์ สุขสม อารมณ์ดี ก็อยู่ที่ กรรมที่ทำ นำผลใด ปลูกส้มโอ เป็นแตงโม มีที่ไหน ปลูกลำไย เป็นพุทรา ชั่งน่าขำ ทำความดี ต้องได้ดี อย่างที่ทำ ทำความชั่ว มั่วระยำ ต้องช้ำใจ ***ทำดีต้องดี มีสุขคติเป็นที่ไป ทำชั่วต้องชั่ว มีทุกข์คติเป็นที่ไป***
27 พฤศจิกายน 2550 11:01 น. - comment id 793821
ร่ายบทกลอน แล้วอย่าลืมร่ายรำด้วยนะคะ หนุกดีอ่ะ โดยเฉพาะรำกลองยาว หญิงรพีชอบ ฮ่า ๆๆๆๆ
27 พฤศจิกายน 2550 11:13 น. - comment id 793826
สวัสดีค่ะ คุงยาแก้ปวด ได้ที่หนึ่งแล้ววววววว มากอดเป็นรางวัล ช่วงนี้หนาวจัด มามะกอดๆๆๆ
27 พฤศจิกายน 2550 11:14 น. - comment id 793829
อาคุงพี่พิมที่รัก เศร้าไปวันๆค่ะ ไม่นานก็หาย ปล่อยไปบ้าง ระบายไปบ้างคงคลายลง ขอบคุณนะคะ รักพี่พิมค่ะ กอดๆๆๆๆๆ กอดให้หายเศร้า
27 พฤศจิกายน 2550 11:18 น. - comment id 793832
อาคุงหมอนอิง เศร้านิดหน่อยค่ะ เขียนกลอนเขียนไปเขียนมาเศร้าไปเอง อีกนิดหน่อยจะกลายเป็นคำพูดแล้ว เกือบไม่ใช่กลอนแล้วสิ คิคิ ขอบคุณนะคะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้เสมอ ช่วงนี้แพรวไม่ค่อยได้ไปทักทายใครเลย เข้ามาก็เข้าของตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่ ช่วงนี้อารมณ์ป่วนๆค่ะ 555
27 พฤศจิกายน 2550 11:24 น. - comment id 793833
คุณนิศารัตน์ ตอบยากนะคะ เพราะบางทีเราก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ยายเค้ารู้สึก อาจจะเพราะเก็บกด หรือเพราะอะไรไม่รู้ ลูกหลานเองสมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะดุแลคนแก่ ไม่ใช่ปล่อยให้แกทำงานหนัก ไม่รู้ว่านี่คือเรื่องจริงหรืออิงนิยาย 555 แต่พอจะนึกภาพออกค่ะ ไม่กลาตอบแทนเหมือนกัน แต่ว่าแพรวสงสารยายนะคะ จะผิดหรือถูกไม่รู้แต่แพรวไม่ชอบเห็นคนแกเจ็บป่วยเลย อืม แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะ ที่เอาบทกลอนที่มีแง่คิดมาฝากไว้ที่บ้านแพรว ชอบมากค่ะ และอยากให้คนอื่นๆตอบคำถามนี้ด้วยค่ะ อยากให้คิดตามด้วย
27 พฤศจิกายน 2550 11:30 น. - comment id 793837
คุณนิศารัตน์ อีกที ชอบกลอนทั้งสามที่เขียนมาลงค่ะ อยากให้เอาลงหน้าแรก แอบๆสะเทือนใจ ตอนที่อ่าน นะแม่นะ ขอให้แม่ แนะนำใหม่ อย่าให้ยาย กลายผิดไป จะได้ไหม นะแม่นะ เพราะเฟื่องฟ้า พาเห็นใจ และห่วงไย มากเกินกว่า ต่อว่ายาย... พออ่านถึงตอนนี้ก็พอเข้าใจค่ะ ว่าเราเองก็รู้สึกคล้ายๆกัน
27 พฤศจิกายน 2550 11:32 น. - comment id 793838
พี่หญิงรพี แพรวก็ชอบนะคะ รำ-แกลบ เอาผสมน้ำนิดหน่อยพร้อมรับประทาน อิอิ คนละเรื่องเดียวกัน 5555
27 พฤศจิกายน 2550 12:01 น. - comment id 793862
คนหัวอกเดียวกันย่อมรู้ดีว่าเจ็บแค่ไหน เป็นอย่างไรเนาะน้องเพียงแพรว
27 พฤศจิกายน 2550 12:55 น. - comment id 793901
บทกลอนของคนเศร้า ทำตัวเราเหงาตามบท ทั้งชีวิตมีรักที่รันทด ยากจะชดเชยให้เบาบางลง
27 พฤศจิกายน 2550 14:29 น. - comment id 793958
น่าสงสารจังเลยคนเศร้า ขอไม่ตอบเป็นกลอนคราวนี้นะจ๊ะ เอาไว้คราวหน้าแล้วกันจ๊ะ
27 พฤศจิกายน 2550 14:35 น. - comment id 793965
เศร้าได้บางเวลา แต่อย่าตลอดไปนะน้องเพียงแพรว.....
27 พฤศจิกายน 2550 15:07 น. - comment id 793997
สู้ๆค่ะ เป็นแรงใจยามเหงา เศร้าและท้อถอยซำเหมอ นะคะ
27 พฤศจิกายน 2550 15:17 น. - comment id 794006
น้องเพียงแพรรร...แววว โอะโอ๋...ถ้าให้พี่วินิจฉัยคน ๆ นั้น พี่คิดว่าเค้าคงเป็นโรคความจำสั้นเหมือนพี่แน่ ๆ เลย อิอิ....มาแซวแก้เซ็งจ้า (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
27 พฤศจิกายน 2550 15:48 น. - comment id 794032
หวัดดีหนูน้อย วันก่อนตะโกน สู้ว้อยยย วันนี้เศร้าซะแล้ว น้องหนู อิอิ
27 พฤศจิกายน 2550 18:43 น. - comment id 794126
ปล่อยเขาไป...ทิ้งไป ...กับความหลัง อย่าให้เขา...มารั้ง...เธอเอาไว้ รู้ว่าเจ็บ...รู้ว่าปวด..ทั้งห้วใจ หากเลิกนึก ถึงเขาได้ จะดีเอง ขอให้ดีขึ้นไวๆนะครับ นมอ่นุๆสักแก้วไหมครับ มันจะทำให้รู้สึกดีขึ้น
27 พฤศจิกายน 2550 18:55 น. - comment id 794138
ความเจ็บเมื่อเราได้สัมผัสมันก็จะเจ็บแต่เมื่อผ่านไปแล้ว ก็จะเข้มแข็งได้แน่นอนคะ เป็นกำลังใจให้นะ
27 พฤศจิกายน 2550 19:00 น. - comment id 794141
อิอิ ผมโชคดีผ่านช่วงนั้นมาแล้วครับ
แก้วประเสริฐ.
27 พฤศจิกายน 2550 22:04 น. - comment id 794224
28 พฤศจิกายน 2550 07:22 น. - comment id 794299
28 พฤศจิกายน 2550 09:11 น. - comment id 794323
พี่กานต์ สงสัยๆ พี่เราคงเคยเป็น อิอิ ใช่ป่าวเอ่ย ฮิๆๆ
28 พฤศจิกายน 2550 09:12 น. - comment id 794324
คุณไหมไทย ขอบคุณค่ะ สำหรับบทกลอน อิอิ ต่อไม่ได้อ่ะคะ หุๆๆ
28 พฤศจิกายน 2550 09:13 น. - comment id 794325
พี่เบรฟ อิอิ เศร้าได้ไม่นานหรอกค่ะ แพรวอ่ะ ไม่นานก็หาย แต่มันเป็นบ่อยเท่านั้นเอง อิอิ
28 พฤศจิกายน 2550 09:14 น. - comment id 794326
พี่รี.. ค่ะ รับร้องด้วยเกียรติของเนตรนารี อิอิ ไม่เศร้าตลอดไปค่ะ
28 พฤศจิกายน 2550 09:16 น. - comment id 794328
พี่เฌอ ขอบคุงคร้าาาา แรงใจหนักจังค่ะ แพรวแบกกลับมะหวาย 555 มามะกอดกันหน่อยค่ะ
28 พฤศจิกายน 2550 09:18 น. - comment id 794330
พี่ศรรกราาาาาา อืมๆๆๆ น่าคิดๆ สงสัยคงเป็นแบบพี่ว่าแน่ๆ คิคิ
28 พฤศจิกายน 2550 09:19 น. - comment id 794331
พี่รันจ๋า มันเป็นบางอารมณ์ค่ะ ขึ้นๆลงๆ คนบ้าก็งี้แหล่ะ สติสตังค์ไม่ครบ อิอิ
28 พฤศจิกายน 2550 09:20 น. - comment id 794332
คุณ Darkness_Hero ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ช่วงนี้ทานนมสดทุกคืนก่อนนอนค่ะ ร่างกายกะหัวใจจะได้แข็งแรง อิอิ
28 พฤศจิกายน 2550 09:22 น. - comment id 794334
พี่ผู้หญิงมือสอง ขอบคุณนะคะ เจ็บได้ไม่นานค่ะ เด๋วก็หาย แต่กลัวจะเป็นอีกนะสิค่ะ แพรวมีเรื่องให้ต่องเจ็บเยอะ อิอิ ขอบคุณนะคะ
28 พฤศจิกายน 2550 09:23 น. - comment id 794335
คุณลุงแก้วประเสริฐ อิอิ แพรวอยากผ่านช่วงนี้ไปเหมือนกันค่ะ 555 ไม่ชอบเลย
28 พฤศจิกายน 2550 09:26 น. - comment id 794336
พี่ตั๊กาแตนปาทังก้าาาาา แหมๆๆๆ คิดถึงงงงงงงงง อยากกอด จุ๊บๆๆๆๆๆๆ คุงฉางน้อยมมะไหร่หายเหงาทันทีเลยค่ะ ยิ่งมีพี่มัสอิกคน จากเหงา กลายเป็นบ้าทันที อิอิ คิดถึง จุ๊บซ้ายจุ๊บขวา จุ๊บๆๆๆ
28 พฤศจิกายน 2550 09:27 น. - comment id 794338
พี่ชายบนเกาะ แพรวทานนมค่ะ กาแฟหมอบอกจะกระตุ้นไมเกรน อิอิ เอาเป็นว่าชนแก้วกันหน่อยดีกว่า มาแย่งปาท่องโก๋กันเน๊าะ พี่ชายเน๊าะ
28 พฤศจิกายน 2550 12:52 น. - comment id 794463
อย่าคิดว่าเป็นเรื่องของความเจ็บปวดเลยครับ ถามใจเราว่าทำดีที่สุดแล้วใช่ไหมถ้าใช่ก็ไม่ต้องเสียใจหรอก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
