หน้าส่วนตัว
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า เมฆาขาว
อีกแสงพราว สะท้อน ลำธารใส
ใบไม้ร่วง หลุดลอย ปลิวพัดไป
และหัวใจ ก็หลุดล่อง ปลิวพัดตาม
คิดอยากหยิบ ปากกา ขึ้นมาเขียน
คำร้อยเรียน ตอบถ้อย ในคำถาม
ใจที่หลุด ลอยล่อง ณ โมงยาม
เจ้าจะข้าม ฟากฟ้า ไปหาใคร
หรือเจ้าตาม ถามหา คนรู้จัก
ที่เจ้ารัก แต่ไม่รู้ อยู่หนไหน
หรือตามหา อีกครึ่งหนึ่ง ที่หายไป
แล้วเจ้าฝาก ไว้กับใคร ใยไม่จำ
ได้แต่ถาม คำถามเดิม ที่เคยถาม
คำตอบยัง ไม่ได้ความ อยู่ซ้ำซ้ำ
เหตุใดหนอ ทำไม่ได้ อย่างเคยทำ
อยู่คนเดียว เช้าจนค่ำ อย่างเคยเป็น
ความรู้สึก เดียวดาย กับกายข้า
ตรงกันข้าม กับสีหน้า ที่มองเห็น
ยังยิ้มได้ หากในใจ มิได้เป็น
รอยน้ำตา ยังมีเช่น เมื่อวันวาน
กอดตัวเอง ภายใต้ ผ้าห่มหนา
แอบอิจฉา ช่วงเวลา ที่แสนหวาน
โดดเดี่ยวกับ ความเงียบ ที่กังวาน
ลมพัดผ่าน กาลมิหยุด ให้ฉุดดึง
อนันต์ 24 พ.ย. 2550 16:40 น. - ID 109941 
1534
0
0
24 พฤศจิกายน 2550 16:54 น. - comment id 792979
เหงาจริงๆ....ง่ะ
24 พฤศจิกายน 2550 22:27 น. - comment id 793070
อ่า ตอนนีเจ้าหัวใจ ก้อลอยไปเหมือนกัน ไม่รู้จะทำไงดี อิอิ
24 พฤศจิกายน 2550 22:32 น. - comment id 793071
เปนอีกคนที่แสนเหงา......ใจ
25 พฤศจิกายน 2550 00:18 น. - comment id 793084
ตอนนี้ก้อเหงา....... เหมือนกันอ่ะ เมื่อไหร่จะหายเหงาซะทีนะ
25 พฤศจิกายน 2550 20:52 น. - comment id 793268
สงสัยหน้าหนาว เลยเหงาจายกานหมด
25 พฤศจิกายน 2550 20:55 น. - comment id 793269
ยอดไปเลย บักอนันต์
26 พฤศจิกายน 2550 21:16 น. - comment id 793671
กินใจมากค่ะ เหงาจัง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
