พลัดที่นาคาที่อยู่อดสูนัก ในดินแดนไม่รู้จักยิ่งร้อนแล้ง เสบียงอาหารพาลหมดอดท้องแห้ง โชคกลั่นแกล้งให้ตายหรือไรกัน มองลูกเมียอดอยากลากสังขาร กลิ่นหอมหวานแดนดินถิ่นความฝัน คงต้องตายภายในไม่กี่วัน เสียงรำพันหิวโหยร่วงโรยแรง พลันมีมือเมตตายื่นมาให้ เป็นตัวไก่ข้าวโพดแทบโดดแย่ง ด้วยปราณีจากคนอินเดียนแดง ต่ออายุนักแสวงหาแดนดิน รอดชีวิตมาได้ไม่ถึงฆาต ความทนงองอาจยึดทั่วถิ่น อินเดียนแดงร้องไห้มิได้ยิน ฆ่าให้สิ้นเผ่าพันธุ์ฝันร่ำรวย คุณไก่งวงข้าวโพดอดเป็นอิ่ม สมองนิ่มคิดว่าพระเจ้าช่วย ความเมตตาพารอดไม่มอดม้วย เขาแก้ขวยขอบคุณเจ้าจุนเจือ แท๊งค์กี๊ฟวิ่งแห่แหนแน่นถนน ลืมคุณคนเมตตายื่นมาเอื้อ กลับเข่นฆ่าวอดวายตายเป็นเบือ ส่วนที่เหลือแสนทุเรศเขตควบคุม
23 พฤศจิกายน 2550 10:36 น. - comment id 792535
อยากให้เลิกฆ่ากันจะดีกว่า มาหันหน้าช่วยเหลือหาทางแก้ไข ว่าจะอยู่บนโลกนี้ได้อย่างไร สู้กับภัยโหดร้ายรุนแรง
23 พฤศจิกายน 2550 10:44 น. - comment id 792537
ได้ไปเห็นไปชมชีวิตของคนอินเดียนแดงที่เมือง บ๊อบฟาโร่ เหนือสุดของรัฐนิวยอร์ค เขาอยู่ไปวัน ๆ บ้างก็ค้าขายเล็ก ๆ น้อย ๆ มีข้อดีอย่างเดียวคือ ไม่ต้องเสียภาษีใด ๆ ทั้งสิ้น รัฐบาล สร้างพิพิธภันท์ อินเดียนแดงขึ้นใหม่ ในกรุง วอชิงตัน ใหญ่โตมาก แต่มันสายไปเสียแล้วสำหรับเผ่าพันธุ์ที่มีเมตตานี้
23 พฤศจิกายน 2550 13:19 น. - comment id 792591
คุณฤกษ์ โนคอมเม้นท์ค่ะ เพราะไม่สันทัดด้านนี้ ขอแวะอ่านเฉย ๆ ละกันนะคะ อิอิ.....ชะแว่บบบ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
23 พฤศจิกายน 2550 20:01 น. - comment id 792726
มองโลกแง่ร้ายไปป่ะทั่นพี่
24 พฤศจิกายน 2550 07:33 น. - comment id 792793
นักบาป กับ นักบุญ บางทีก็ห่างกันแค่เส้นเชือกบางๆ กั้นแบ่ง
24 พฤศจิกายน 2550 10:13 น. - comment id 792862
โนคอมเม้นท์..โอ จอร์จ