. ๏ เพราะไม่มีความหมายทางสายเก่า เรื่องของเราจบแล้วไร้แววหวน อย่ามัวเสียเวลามาคร่ำครวญ คิดทบทวนทำไม..เพื่อใครกัน ? เธออ้างว่าเผลอไผลในครั้งก่อน แล้วขอย้อนเพื่อลบรอยแผลนั่น ขอถักทอสานใยสายสัมพันธ์ ที่สะบั้นยืนกรานสมานยา แต่บทเรียนคราวนั้นมันฝังจิต ฉัน ฤๅ คิดหวังให้ใครรักษา หัวใจที่ชอกช้ำทุกข์ทรมา ฉันชินชากับความหลังลำพังเพียง จำต้องอยู่ห่างห่างทางสายเก่า คนเคยเศร้าเอ่ยปากอยากละเลี่ยง ยอมอยู่อย่างเดียวดายไร้คู่เคียง ดีกว่าเสี่ยงอีกหนกับคนเดิม ๚ะ๛
23 พฤศจิกายน 2550 01:38 น. - comment id 792466
การที่ได้รักใครสักคนอาจไม่ได้หมายถึงการได้อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตแต่ขอแค่เพียงมีช่วงเวลาหนึ่งที่ได้คิดถึงกันก็พอ
23 พฤศจิกายน 2550 07:01 น. - comment id 792475
แอบรักใครคนหนึ่งผิดไหม ทั้งๆที่ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัว ไม่เคยคุยเป็นทางการแต่ก็ลืมไม่ลงเสียที 4 ปีมาแล้วเง้อแล้วเง้ออีก เค้าคนนั้นก็ยังไม่เหลียวแลเลย ตัดใจเป็น10-100-1000- ครั้งก็ยังมาป่วนในฝันเราอีก เฮ้อมีใครเป็นแบบเราบ้างไหใหมหนอ.....(-_-")
23 พฤศจิกายน 2550 08:18 น. - comment id 792477
บางที เส้นทางเก่านั้นอาจทำให้หวนคำนึงถึงความความทรงจำบางสิ่งที่น่าพึงจดจำบางเวลานะ ...ยิ่งเวลาที่อยู่คนเดียวเงียบๆ
23 พฤศจิกายน 2550 08:50 น. - comment id 792484
รักที่เลือกไม่ได้ เหมือนดาบสองคมรักคนมีเจ้าของ รักคนโสดแป๊บๆ ทั้งสองอย่างก็เศร้าพอกัน คนที่เราอยากพบนี้ก็ตามมาวนเวียนในฝัน ตัดใจกี่ครั้งๆ 10-100-1000 ครั้งก็ไม่อาจลืมเป็นเพราะอะไรเราก็ไม่รุ้ ทั้งๆที่ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกันมาก่อนเลย และพบเค้าก้แค่ 2 เอง เป็นเวลา4-5 ปี ทำไมไม่ลืมคนนี้ซักที (นี่คือเรื่องจริง) แต่รักอีกหนึ่งเค้าก็มีเจ้าของ เฮ้อ (-_-")............. (T_T)
23 พฤศจิกายน 2550 09:10 น. - comment id 792493
ทางสายเก่า..ก็แค่ทางที่เราเคยเดินผ่านไป-มา จนรู้เส้นทาง..ตรงไหนเรียบ ตรงไหนขรุขระ เรารู้หลบหลีกได้ในสัญจรนั้น ส่วนทางสายใหม่ หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ไม่รู้เลย.. ...แต่บางครั้งเราก็อยากจะลองเสียงเดินไปเหมือนกันนะ.. เพราะถ้าเรามัวแต่หวาดกลัว หวาดระแวงอาจจะไม่ได้พบทางที่ปูด้วยพรมก็ได้ นิ อิอิ
23 พฤศจิกายน 2550 09:32 น. - comment id 792505
หันมองหาเหตุผลบนทางเก่า ทางรถไฟสายเรายังมีไหม หลายเหตุการณ์ผ่านมาไกลกว่าไกล ป่วยการควักหัวใจออกให้ดู แต่ละไม้แต่ละหมอนเคยอ้อนออด วางรางทอดยาวเห็นเป็นเส้นคู่ ทุ่งดอกไม้หลากสีชี้ชวนดู เคยแสนงามซึ้งอยู่ในดวงตา หากมันจางจากใจเธอไปแล้ว ให้อ่านแววตาไปคงไร้ค่า ยิ่งหันมองยิ่งเห็นแต่เย็นชา แล้วรถไฟสายปรารถนาก็สิ้นมนต์ คิดถึงหมวกใบนั้นเมื่อวันหนาว ทางรถไฟทอดยาวกลางสายฝน ต้องโทษใคร-คิดแล้วท้อ-คนหนอคน ทำหมวกหล่นปลิวลับตอนสับราง
23 พฤศจิกายน 2550 10:12 น. - comment id 792526
ทำไมต้องทำให้ตื้นตัน...แต่เช้าเน้อ.... TT
23 พฤศจิกายน 2550 10:18 น. - comment id 792529
ทางเสือผ่านสายเก่าเขย่าขวัญ ใครก็ยั่นไม่กล้ายื่นหน้าเผย กลิ่นสาบเสือเหยื่อหวานแม้ผ่านเลย ยินเสียเปรยคำรามยังคร้ามทรวง เหยื่อเคยกินย้อนกินแลบลิ้นเลีย เข้าคลอเคลียใครห้ามข้ามของเหวง ทางเคยเดินเมินไปใช่หลอกลวง กลับมาทวงสิทธิ์ข้าใครกล้าดี... เผ่นก่อนละ
23 พฤศจิกายน 2550 21:40 น. - comment id 792753
คุณกระต่ายตาย .. ชื่อของคุณไหง๋เป็นเป็นแบบนี้หนอ ? คุณยอป่า .. แบบนั้นคงเป็นอีกหนึ่งที่เกิดขึ้นในโลกของอินเตอร์เน็ตกระมัง คงจะต้องระงับความรู้สึกเช่นนั้นไม่ให้ลุกลามไปมากกว่านี้ค่ะ คุณเชย (ชอบป่ะ ชื่อนี้) .. บางเส้นทางก็น่าจดจำ แต่บางเส้นทางก็น่าลืมเลือน นะ คุณเฌอมาลย์ .. อย่างไรเสีย จะหยุดเดินกลางคันคงไม่ได้ค่ะ อาจจะสะดุด ชะงัก บ้าง .. แต่ก็คงไม่ถึงกับทำให้ชีวิตพังพาบไปในตรงนั้น คุณม้าลาย .. คิดถึงจัง อุตส่าห์มาหยอดสุดท้ายว่าเป็นเพราะตอนสับรางอีกแน่ะ ฮา .. รถไฟนี่ เวลาเลี้ยวกระทันหัน เล่นกันกระบวนปรวนแปรเลย น๊า คุณกุ้งหนามแดง .. จริงเหรอ โอ๋ ๆๆๆๆ นะ คุณฤกษ์ .. ทางเสือเผ่น ทางเสือขยาด ทางเสือสยบ หรือไงคะ
23 พฤศจิกายน 2550 23:52 น. - comment id 792757
เมื่อเรารู้ว่าทางสายเก่ามันอันตรายก็ไม่ควรจะดันทุรังนะครับ จริงอย่างที่ว่านั่นแหละครับ ---------------------------- กลับมาแล้วนะครับ คุณอัลมิตรา นี่คงจะลืมๆกันไปแล้วรึปล่าวน้า ติดเรียนน่ะครับ
24 พฤศจิกายน 2550 07:29 น. - comment id 792791
สวัสดีค่ะ คุณวนกวี .. ไม่ลืมกันหรอกค่ะ การเรียนสำคัญกว่าการท่องเน็ต ต้องกำหนดลำดับความสำคัญค่ะ ว่าง ๆ ก็มาเขียนกันน๊า