โถ! มนุษย์อวดดีข้านี้เก่ง คิดเอาเองบอกใครให้หลงเชื่อ เล่นพูดเองเออเองเก่งเหลือเฟือ ว่าตนเหนือกว่าคนอื่นขอยืนยัน โถ! มนุษย์หลงตัวมั่วว่ารู้ ไม่อดสูน่าละอายเที่ยวขายฝัน บ้างโอ้อวดจะสร้างสุขทุกคืนวัน จงเชื่อฉันแน่กว่าใครในโลกา โถ! มนุษย์ที่แท้แค่ลมปาก ยิ่งพูดมากทำน้อยยิ่งด้อยค่า พูดไปแล้วทำไม่ได้ไร้ราคา จะด้านหน้าทนอดสูอยู่อย่างไร โถ! มนุษย์สุดท้ายตายเพราะปาก ต้องทุกข์ยากเพราะวาจาที่ว่าไว้ ปากเป็นนายกายเป็นบ่าวจงเข้าใจ พูดออกไปแล้วไม่ทำจะช้ำทรวง.