สุรเสียงพี่ก้อง...................กลางใจ แว่วสู่กมลใน....................กู่ก้อง ซ่านซึ้งนี่ไฉน....................คำพี่ รักปักกลางอกน้อง............แน่แล้วพี่เอย เพียงผ่านเบาแผ่วแว่ว........คำหวาน ใจหนึ่งเกินต้านทาน...........ขัดได้ คำเดียวเอ่ยก็ซ่าน................ซึ้งแท้ เลยนา เกินกว่าหักห้ามให้.............ห่างร้างลาเฮย ลมพัดผ่านลู่ริ้ว...................แรงลม รักพี่ตรึงอารมณ์.................บ่สิ้น แม้นไกลห่างบ่ตรม............สัตย์ซื่อ รักไป่จนด่าวดิ้น.................เสน่ห์นี้ตรึงตรา หากชีพยังอยู่ยั้ง..................ยืนยง น้องจักสัตย์ซื่อตรง..............คู่ใกล้ ตราบจนป่นเป็นผง.............รักอยู่ มิลืม คำกล่าวน้องเชื่อได้.............ใช่เ ย้าหยอกเอิน .... ยินศัพท์เสียงพี่อ้าง..........ลาไกล อกร่ำรำพันไห้.................กู่ร้อง สองเนตรพร่าห่วงใน.......ตัวพี่ เสน่ห์รักในตัวน้อง..........หมดสิ้น แล้วฤา พิรุณเอ๋ยเอ่อท่วม............ปฐพี สาปส่งแผ่นดินนี้.............ร่ำไห้ อัสสุเอ่อฤดี......................หนาวสั่น ใจนาง วอนพี่อย่าร้างไร้.............ห่างน้องนวลโฉม กำซาบซึ้งสุดสิ้น................ความโศก ซึ้งแก่วิปโยค..................เหว่ว้า เพียงลมลู่พัดโบก............ดั่งว่าสะเทือน อกแก่ความล้า................หมดสิ้นแรงเดิน หนาวน้ำตาพร่าท่วม.........ดวงจิต หนาวยิ่งเพียงครวญคิด....คู่ข้าง แม้นกายห่มแนบชิด........ติดพี่ คงอุ่นไออกกว้าง..............มิคว้างขวัญหาย เคยแนบแอบคู่ใกล้..........เคียงกัน อบอุ่นฤดีนั้น....................กู่ก้อง ยังรักพี่ผูกพัน..................ดังก่อน ใจร่ำรำพันร้อง................อย่าร้างนางเลย ....
18 พฤศจิกายน 2550 07:30 น. - comment id 790299
แต่งโคลงเก่งนะคะ...พี่น่ะยังไม่เก่งเลย
18 พฤศจิกายน 2550 08:27 น. - comment id 790320
เยี่ยมเลยครับ
18 พฤศจิกายน 2550 10:32 น. - comment id 790342
นวลน้องอย่าด่วนร้าง.....ลาไป เขาโขดสูงลิ่วไกล...........อยากยั้ง ถึงชีพสลายไป่................ชีพกลับ มาคืน ฟ้ามืดมีคืนครั้ง...............อย่าได้ ปลิดปลง
18 พฤศจิกายน 2550 15:19 น. - comment id 790376
ขอเข้ามาอ่านชม.................โคลงกลอน เพียวแพรวเจ้าเว้าวอน.......คำสวย เจ้าบอกรักปักอก.................กลางใจ รักด้วยซื่อสัตย์ใน...............ความรักแท้เอย โคลงเพราะมากค่ะ อ่านแล้วชอบมากเลย..เยี่ยม
18 พฤศจิกายน 2550 16:20 น. - comment id 790382
ด้วย รักจึงพลีด้วย ใจกาย รัก บ่อาจอธิบาย ออกได้ สัตย์ ประจักษ์มิคลาย รักมั่น แม่เอย ซื่อ สัตย์ต่อสัตย์ไซร้ รักด้วยใจเดียว...
18 พฤศจิกายน 2550 17:36 น. - comment id 790396
ขอติงนิดหนึ่งครับ ถ้ามีสัมผัสระหว่างบทด้วย โคลงสี่ ชุดนี้จะซาบซึ้งขึ้นอีกเยอะ ติงเพื่อก่อนะจ๊ะ...
19 พฤศจิกายน 2550 06:56 น. - comment id 790534
แม้นพี่มีรักให้............จริงจริง หวังจะซบแอบอิง.......อกนี้ ขอวางจิตของหญิง.....แด่พี่ ขอพี่อย่าหลีกหลี้.........หลบหน้านางครวญ หนูเพียงแพรว....ครูพิมได้แค่นี้แหละ เก่งมากนะคะ...เป็นกลังใจให้นะคะ.. คิดถึงเด้อ...
19 พฤศจิกายน 2550 07:32 น. - comment id 790543
เก่งจังน้องสาวพี่โคลงเพราะมากคะ
19 พฤศจิกายน 2550 12:01 น. - comment id 790661
เป็นโคลงที่หวานดีจัง
19 พฤศจิกายน 2550 12:21 น. - comment id 790672
น้องเพียงแพรรร...แวววว โคลงหวานน้ำตาลขานว่าพี่ อิอิ....ช่างไพเราะ เพราะกินใจซะ...เรื่องโคลงมีไม่สันทัด ถนัดแต่ เรื่องรับประทาน ฮะๆๆๆๆๆๆๆ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
19 พฤศจิกายน 2550 16:44 น. - comment id 790816
สมหวังนะคะน้องสาวที่น่ารัก
19 พฤศจิกายน 2550 19:40 น. - comment id 790850
น้องพี่ พี่ว่ามันไม่ค่อยถูกฉันทลักษณ์นะ พี่เขียนไม่เป็นหรอก พอรู้บ้างเล็กๆน้อยๆ ขอให้มีความสุข และแข็งแรงนะน้อง
20 พฤศจิกายน 2550 08:19 น. - comment id 790956