เขามีคู่เคียงคิดสนิทนาน แต่วันวานถึงวันนี้มิหม่นหมอง มอบกายใจอิงแอบแนบประคอง ได้แต่มองเลื่อนลอยน้อยใจเรา ต่างกับฉันเรียนจบกระท่อนกระแท่น ไม่มีคนควงแขนเหมือนใครเขา ไม่เคยตามผู้ใดเหมือนเป็นเงา เพราะตัวเราอยู่รอดเพราะดิ้นรน เพื่อตัวเองแหวกว่ายให้ถึงฝั่ง ต้องพลาดพลั้งเจียนตายก็หลายหน ครองชีวิตอยู่ได้เพราะอดทน กว่าจะพ้นอุปสรรคครึ่งชีวิต ถึงวันนี้ผ่อนคลายได้ทุกสิ่ง พอรักหญิงกลับว่าไม่มีสิทธิ์ ทำอย่างไรความรักจะสัมฤทธิ์ ต้องครวญคิดวกวนจนปวดใจ เขามีคนเข้ามาในชีวิต ได้ใกล้ชิดมอบใจบูชาให้ มาทีหลังตาร้อนลุกเป็นไฟ พเนจรร่อนไกลเข้าดงดอน...
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 16 พ.ย. 2550 13:50 น. - ID 109671 
1150
4
0
16 พฤศจิกายน 2550 14:41 น. - comment id 789473
น่านซิคะอันนี้มันชีวิตหนูเลยนะพี่
มาลงไว้ให้คิดถึงจริงๆเลย ถึงว่าไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะคะ แต่ไหงกลับแต่งกลอนสะท้อนใจเราได้
น่าทึ่งจัง สบายดีนะคะ
16 พฤศจิกายน 2550 23:15 น. - comment id 789665
เส้นทางเดินของเราไม่บรรจบ มิอาจพบกันได้ในทางฝัน แม้ชีวิตสักนิดร่วมฝ่าฝัน ก็ยังโดนปิดกั้นด้วยหางตา
17 พฤศจิกายน 2550 00:37 น. - comment id 789707
อ่านแล้วเศร้าใจนะคะ...เส้นทางที่ไม่บรรจบ
17 พฤศจิกายน 2550 10:13 น. - comment id 789816
สรุปแล้ว กลับดงดอน หรือกลับไปตายรังคะ
17 พฤศจิกายน 2550 11:51 น. - comment id 789893
อย่าคิดมากน่า.... ชีวิตคือการเรียนรู้ และเปลี่ยนแปลง....
17 พฤศจิกายน 2550 16:42 น. - comment id 790037
ขนานไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดประมาณนั้นมั้งเนาะ
19 พฤศจิกายน 2550 17:57 น. - comment id 790834
เส้นทางอาจบรรจบถึงกันได้...หากโค้งเข้าหากัน... ...อย่าทำหน้างงซิคะ......ก็วงกลมไง....
..ขึ้นอยู่กับว่า...เราจะเลือกลากเส้นตรง...หรือลากเส้นโค้ง...ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวเราค่ะ..
แวะมาเยี่ยม..ดูแลตัวเองด้วยนะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
