พักรบ .... เพราะพบรัก กับกีฬา....กลางแจ้ง(ฉบับ ต้น)
ทรายกะทะเล
เพียงรอยยิ้ม ของพ่อแม่ มีมาให้
ก็พอใจกันแล้วไม่แคล้ว ให้ใจหาย
เป็นเพราะถูกเลี้ยงอย่างคุณหนูไม่เดียวดาย
เป็นความยิ่งใหญ่ที่ให้มาไม่เคยลืมเลย
ความเป็นคุณหนูไม่ใช่คุณหนูที่อ่อนหัด
แต่โดนจัดระเบียบไม่ให้นิ่งเฉย
เป็นคนดีมีวินัยมีคุณธรรม ไม่ให้ตัวเคย
ไม่อยากเฉลยเอ่ยคำ แม้น จะ เดียวดาย
ความอบอุ่นมีให้ครบทุกอย่างไม่เคยขาด
ไม่เคยบาดใจเลย ตั้งแต่เด็กไม่เสียหาย
ไม่เคยโดนกร่อนกลัดกินลิ้นหัวใจ
ไม่เคย มีความวุ่นวาย มีแต่สบายตัว
แต่เมื่อมาพบคนคนหนึ่ง พึงสังเวช
พี่น้องได้สังเกตุว่าไม่อยากให้คิดมึนสลัว
แม้นมีการศึกษาดี การงานดี แต่เจอคนชั่ว
กลับนึกว่าตัวเจอคนดี เลยเหมือนผีเข้านัยน์
เมื่อต้องแต่งงาน ทุกอย่างพลิกหมด
ความที่โดนกดดันหันเหเหมือนโดนคุณไสย์
ทุกอย่างเปลี่ยนหมดแม้นนิสัยใน
ให้เป็นเหมือนปีศาจแม้นเคยเป็นคนใจดี
ไม่เคยยุ่งกับคนงานบ้านแม้นสักนิด
ก็ต้องทำเหมือนอำหิตเหมือนแม้นเป็นผี
ใจ จริงแล้ว ไม่เป็นอย่างที่เคยผ่านมามี
ที่แท้โดนกดดัน ผันเปลี่ยน ในใจ
จำใจ ต้องจำจาก คนอย่างนี้มีที่ไหน
หัวใจฉันร้าวรานผลาญให้ต้องทำไฉน
มากล่าวด่าถึงพ่อล่อถึงแม่ แม้น ไม่เคยไป
ที่บ้านเขาอยู่ไหน พ่อแม่ฉันไม่เคยเกี่ยวเลย
กลับกันที่บ้านของเค้ายุ่งเหยิงไปหมด
เหมือนคนรันทด พี่สาวคนใหญ่อยากเฉลย
ลูกเค้าต้องมา จบกันเพราะ ปากมือว่าด่ามากแล้วเอย
จริงจริงน่าเห็นใจ หรือไม่ ไข่แล้วทำเมิน
ตัวฉันเองขอพักรบกับทุกสิ่ง
ขอหมอนอิงสักใบได้ไหม ไม่อยากเขิน
เข็ดจนตายแล้วไม่อยากอยู่ด้วยแล้วขอเมิน
ขอ รักกับกีฬา พาฉัน เข้าเส้นชัย..............
ลองดู123 ที่ไหนเอ่ย ไม่ไหวแล้ว
เผ่นเล่นกีฬาดีกว่านะ..........................