สาวน้อย อย่าเหม่อลอยเหว่ว้าน้ำตาไหล จะทนเศร้าร้าวรานนานเพียงใด จะหวั่นไหวอย่างนี้อีกกี่วัน สาวน้อย จะรอคอยกี่กาลให้ผ่านผัน จะตัดบัวเหลือใยทำไมกัน หรือยังฝันในหวังที่พังครืน สาวน้อย จงปลดปล่อยอย่าตะแบงหรือแข็งขืน เพียงเดินไปอย่าหยุดเพื่อจุดยืน หากใครอื่นทักท้วงอย่าห่วงเลย สาวน้อย หากเศร้าสร้อยบังเกิดจงเปิดเผย มีบางคนว้าวุ่นคนคุ้นเคย เพียงแค่เอ่ยความนัยให้เขาฟัง
7 พฤศจิกายน 2550 20:34 น. - comment id 784567
สาวน้อย เธอคือความหวังของโลก เข้มแข็ง ต่อสู้ อยู่อย่างมีหวัง
7 พฤศจิกายน 2550 20:45 น. - comment id 784577
สาวน้อยใครหนอ
8 พฤศจิกายน 2550 06:56 น. - comment id 784711
สาวน้อย มัวใจลอยโศกซึ้งไปถึงไหน (พี่โกเมน)เขาลอยคอรอคอยรอยเยื่อใย ไม่เห็นใจกันบ้างช่างเย็นชา
8 พฤศจิกายน 2550 08:36 น. - comment id 784756
ถ้าสาวน้อยแล้วคงไม่นานหรอกครับ หุหุ แวะมาทักทายครับผม
8 พฤศจิกายน 2550 14:13 น. - comment id 785068
สาวน้อยไม่เข้าใจ เด๋วสาวใหญ่มาเองเลย แฮะ ๆ แวะมาชิมน้ำชาค่ะ
8 พฤศจิกายน 2550 19:32 น. - comment id 785282
หนุ่มน้อย ตัวฉันนั้นเศร้าสร้อยรักเหว่ว้า แถมน้ำตาไหลบ้างบางเวลา และหวั่นไหวทุกครามานานปี หนุ่มน้อย ฉันหวังว่าจะลบลอยและหลีกหนี แต่ตัดบัวไม่เหลือใยไม่เหลือดี มานานปีตัดไม่ได้ให้ลำเค็ญ หนุ่มน้อย ฉันคิดปล่อยรักเก่าเศร้าที่เห็น แต่จะทำอย่างไรใจยากเย็น แม้นจะเน้นจุดยืนก็ฝืนใจ หนุ่มน้อย ฉันเศร้าสร้อยเหลือจะกล่าวเล่าขานไข แต่อย่างไงขอขอบคุณความอุ่นไอ ที่คอยให้กำลังใจ...คอยรับฟัง การจะลืมอะไรไม่ใช่เรื่องง่าย และการตัดใยบัวก็ยากยิ่งเสียด้วยซิค่ะ อิอิ (กลอนคุณเขียนได้ดีจัง จึงขออนุญาตต่อกลอนแทนสาวน้อยคนนั้นหน่อยแล้วกันนะค่ะ)