ชุดนักเรียนชุดเก่ากระเป๋าขาด เศษกระดาษยับเยินที่เดินถือ มีดินสอแท่งใหม่อยู่ในมือ ปักป้ายชื่อเล็กเล็กเป็นเด็กชาย ตื่นแต่เช้านั่งสามล้อพ่อไปส่ง ถึงโรงเรียนรีบลงเพราะกลัวสาย มองคนอื่นนั่งรถเก๋งแอร์เย็นสบาย แสนอับอายอดสูพ่อหนูจน ฉันมองอย่างรันทดแสนหดหู่ ทั้งที่รู้ใช่จะเลือกกระเสือกกระสน แค่ทุกมื้ออยากมีกินต้องดิ้นรน ต้องคอยค้นคุ้ยขยะมาประทัง ขอเจ้าจงมานะและบากบั่น คงสักวันพรุ่งนี้คงมีหวัง มุ่งมั่นไปอย่าหยุดสุดกำลัง เพราะเรายังหายใจคือชัยชนะ
ketana 24 ต.ค. 2550 23:53 น. - ID 108831 
1318
5
0
24 ตุลาคม 2550 23:57 น. - comment id 776691
สังคมคะ..มีอีกมากมายเลย กับคนที่ด้อยโอกาสแวะมาก่อนจะนอนคะ กลอนมีสาระดีเจ้าคะ
25 ตุลาคม 2550 07:41 น. - comment id 776794
ยอดเยี่ยมครับ.....
25 ตุลาคม 2550 13:02 น. - comment id 777033
รู้เจียมตัวเจียมตนว่าจนยาก ต้องลำบากทางเลือกกระเสือกกระสน มีชีวิตอดสูรู้อดทน เกิดเป็นคนจนมีวัดที่ใด
25 ตุลาคม 2550 15:13 น. - comment id 777136
เยี่ยมยอดมากเลยครับแม้ลำบากยากเข็ญยังพากเพียร จงเล่าเรียนไปเถิดจะเกิดผล ต้องทุกข์หนักปักหลักนักก็ทน เพื่อฝึกฝนตัวตนคนสู่ไป
25 ตุลาคม 2550 16:20 น. - comment id 777185
เก่งจัง เพราะดีค่ะ
25 ตุลาคม 2550 17:33 น. - comment id 777245
ให้กำลังใจดวงใจน้อยๆทุกดวงค่ะ...สักวันหนอเจ้าจะเติบใหญ่...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
