เกิดมาก็ไร้รัก จึงจมปลักกับความเหงา ยังดีที่มีเจ้า คอย มอง เฝ้า ยามนิทรา เดินเดี่ยวในโลกกว้าง คงเคว้งคว้างเหน็บอุรา หามิตรมีเมตตา ยากเหมือนหาเพชรในตม วันที่เธอจากไป รู้บ้างไหมใครขื่นขม อกร้าวเจ็บระบม เกินที่คนจะทนทาน เบ็ทซี่เจ้าแมวน้อย ตายจากข้อยไปตั้งนาน ขอร้องท่านผู้อ่าน ช่วยประสานหัวใจที แด่...เบ็ทซี่ แมวน้อยสีดำตัวนั้น
25 ตุลาคม 2550 12:55 น. - comment id 777022
เบทซี่น้อยจากไปไม่คืนกลับ แม้กายลับลาล่วงให้ห่วงหา ยามค่ำคืนอาจแฝงแสงดารา มองลงมาด้วยรักและภักดี ทั้งคนสัตว์นานับสรรพสิ่ง รูปสังขารต้องทิ้งไม่คงที่ เป็นกฏการเปลี่ยนแปลงแห่งชีวี มิได้มีความจีรังและยั่งยืน จงคิดถึงเบทซี่อย่างมีสุข อย่าจมทุกข์เมื่อคราลืมตาตื่น เบทซี่น้อยล่วงลับไม่กลับคืน เถอะ..หยัดยืนอย่างไม่ท้อ..ก็พอเพียง.. แวะมาให้กำลังใจครับ..ยินดีที่ได้รู้จักคุณยโส..ที่นี่มีแต่น้ำใจไมตรีครับ..พี่ๆน้องๆเพื่อนๆกันทั้งนั้น..เข้ามาบ่อยๆนะครับจะได้ไม่เหงา... ปล.ป่านนี้เบทซี่คงยิ้มให้กำลังใจคุณอยุ่ที่ไหน สักแห่งแล้วละ...เป้นกำลังใจให้อีกคนนะครับ..
25 ตุลาคม 2550 18:28 น. - comment id 777302
ของ โคลอน...เป็นน้องหมาอ่ะค่ะ ผูกพันกันจนเหมือนทำชีวิตหายไปครึ่งหนึ่งเลย เป้นกำลังใจให้นะคะ
8 มกราคม 2552 12:18 น. - comment id 933374
แวะมาอ่านค่ะ หายไปนานเลยนะคะ คุณ อริณ ยโส คะ