วันเดือนเคลื่อนผ่านอย่างช้าช้า ชินชากับกี่รักที่สูญหาย ยังดียังมีเงาข้างเคียงกาย คือความสุขง่ายง่ายของวารวัน กอดคอเหงากับเงาอยู่เงียบเงียบ หลังกระจกบางเฉียบเรากางกั้น แบ่งพื้นที่ให้ทนเหงาเท่าเท่ากัน ขีดจำกัดความเป็นฉันเพียงเท่านี้ จะกางกั้นก็รู้ว่าต้องเหงา ความเดียวดายอยู่เฝ้ารอทุกที่ เพื่อหลีกโลกหลบเร้นเรื่องร้ายดี จึงยินยอมอยากหนีนั้นต้องเหงา ปฏิทินคือสุ้มเสียงแทรกไถ่ถาม กับรอยยิ้มงดงามพร้อมเรื่องเล่า ยังสุขทุกข์อย่างไรหรือเพื่อนเรา เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย กับเขาอยู่หรือไร สาเหตุก็มากมายกลายอนุทิน กี่คำที่ได้ยินเหมือนไม่ได้ ฝืนยืนอยู่กับเหงาอย่างเศร้าใจ ยิ่งนับวันเรายิ่งไกลได้เพียงมอง มองออกจากดวงใจซึ่งไหวสั่น ชมละครช่วงวันอันหม่นหมอง ฟังหัวเราะแทรกสะอื้นหมื่นทำนอง กี่คนร้องร่ำไห้ก็ไม่รู้ ! ยังยินดีที่ยังมีชีวิต กับหัวใจดวงนิดที่เต้นอยู่ ช่างโชคดีเท่าไรเล่านึกดู ที่มีเหงาเคียงคู่อย่างเข้าใจ...
กวีปกรณ์ 13 ต.ค. 2550 10:27 น. - ID 108369 
1160
3
0
13 ตุลาคม 2550 11:10 น. - comment id 770473
^_^ ไม่เหงา...มาขอแบ่งเหงาค่ะ
13 ตุลาคม 2550 11:13 น. - comment id 770475
งืมมมม เหงามากจริงๆ อิอิอิ
13 ตุลาคม 2550 23:00 น. - comment id 770631
อืมมม ..... มีดวงดาวเป็นร้อยๆๆดาวเป็นเพื่อนยามค่ำคืน ไม่เหงาค่ะ คิกๆๆๆ มาชมผลงานนะค่ะ คุณกวีปกรณ์ คิกๆๆๆ
13 ตุลาคม 2550 23:54 น. - comment id 770654
มาปันเหงาให้เบาบางอย่างเป็นมิตร มาใกล้ชิดเฝ้าถามไถ่ในวันเหงา ยังขาดเหลือสิ่งใดนะจะบรรเทา พร้อมเป็นเงานั่งเคียงข้างอย่างเข้าใจ
14 ตุลาคม 2550 09:33 น. - comment id 770753
อินสวนเคยเหงามากๆแต่บอกไม่ได้ว่ามากแค่ไหน..วันี้เข้าใจแล้วว่ามันมากมายอย่างไร
14 ตุลาคม 2550 17:45 น. - comment id 770935
เหงาๆ อยากมีคนรักอย่างเขา อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
