ผ่านร้อนเย็นเห็นโลกทั้งโศกทุกข์ เคยล้มลุกคลุกคลานมานานโข ต้องต่อสู้ดิ้นรนจนเติบโต มีดีได้อวดโชว์บางครั้งคราว แม้แร้นแค้นแสนยากกับขวากหนาม พยายามด้วยแรงยังแข็งกร้าว ได้พบพานขานรับกับเรื่องราว ทั้งหาญห้าว ร้าวรันทด หดหู่ใจ ถึงเหน็ดเหนื่อยเพียงใดไม่เคยถอย ไม่เฝ้าคอยโชคชะตามาผลักใส ไม่รอรับอุดหนุนบุญคุณใคร ทุกสิ่งใดสร้างได้ด้วยใจตน เฝ้าเก็บหอมรอมริบก่อนหยิบจับ สะสมทรัพย์ที่เหลือเผื่อขัดสน เคยท้อแท้ลำบากกับยากจน หวังหลุดพ้นโศกศัลย์ในบั้นปลาย พอมีเหลือเผื่อแผ่แก่ผู้อื่น หยิบยื่นเป็นทุนรอนก่อนจะสาย เมื่อหลุดพ้นวัฏจักร..พักสบาย แม้ความตายก็ไม่หวั่น..ตั้งมั่นรอ
10 ตุลาคม 2550 14:15 น. - comment id 768660
ก่อนจะลาลาลับดับสังขาร ทำบุญทานสร้างหนุนบุญสร้างสรรค์ มีมากก็เผื่อแผ่ให้แก่กัน ทุกชีวันมีร้อยยิ้ม...ได้อิ่มบุญ ชอบภาพคุณยายจังเลย.. ขอบคุณบทกวีดีๆๆนะคะ
10 ตุลาคม 2550 14:33 น. - comment id 768691
น่ารักจังเลยค่ะ.. บทกลอน..ทำให้เห็นภาพ.. และยิ่งได้เห็นภาพทั้งสองภาพ..ข้างบน...ทำให้ยิ้มไม่หุบเลยค่ะ.. น่ารักมากส์.....
10 ตุลาคม 2550 16:29 น. - comment id 768833
น่ารักจังรอยยิ้ม คุณยาย
10 ตุลาคม 2550 18:46 น. - comment id 768910
น่ารักดีจังทั้งกลอนและภาพ