ยืดอก...แล้วพกถุง...

แมวคราว

เดินยืดอกพกถุงพุงกระเพื่อม
ซื้อกับข้าวป้าเลื่อมเจ้ารถเข็น
คนมากมายหลายหน้าเพลาเย็น
ต่างมุ่งเน้นฝากท้องหาของกิน
ทั้งแกงส้มต้มเครื่องในไข่พะโล้
ถั่วหัวโตผัดเต้าหู้ดูดีดดิ้น
ปลาทูทอดชะอมไข่แค่ได้ยิน
น้ำลายรินไหลหลั่งไม่ตั้งตัว
มันก็เป็นเช่นนี้แหละชีวิต
ไม่อยากคิดมากไปให้เปลืองหัว
เห็นผองเพื่อนไปดีมีครอบครัว
เรามันตัวคนเดียวเปลี่ยวเอกา
แค่เงินเดือนต๊อกต๋อยเพียงน้อยนิด
ได้ชุบชูชีวิตอย่างรู้ค่า
แต่ละคืนหลับใหลไม่เต็มตา
ต้องตื่นแต่ตีห้าเป็นประจำ
โหนรถเมล์เก้กังทั้งตาหลับ
สัปหงกหงึบหงับดูน่าขำ
เรื่องผ่อนรถมาใช้ไม่คิดทำ
ยอมหน้าดำแต่ปลอดหนี้ช่างดีจัง
เงินฉุกเฉินสหกรณ์ถอนมาหน่อย
กู้แต่น้อยไม่ได้เค็มแต่เข้มขลัง
เครดิตการ์ดก็ไม่ใช้ให้รุงรัง
ไม่มีมั่งก็ไม่เห็นจะเป็นไร
หยอดกระปุกสร้างฝันวันละหน่อย
ถึงมีน้อยก็ใช้น้อยเป็นนิสัย
เห็นช้างขี้ขี้ตามช้างก็ช่างใคร
เรารู้กินรู้ใช้ก็เหลือพอ
บ้านก็เช่าข้าวก็ซื้อเดินถือถุง
ฉากชีวิตชาวกรุงยุ่งจริงหนอ
กลับบ้านนอกเดือนละครั้งไม่รั้งรอ
กราบเท้าพ่อต่อความหวังกำลังใจ
เดินยืดอกพกถุงพุงกระเพื่อม
บอกป้าเลื่อมวันหน้าค่อยมาใหม่
เมื่อท้องอิ่มมีแรงฝันวันต่อไป
แอบซึ้งใจข้าวแกงป้า...เอื้ออาทร.
(ขอบคุณข้าวแกงเจ้าประจำที่ให้ฝากท้องด้วยดีเสมอมา...)
4 ตค.255