ยุคขอมดำฟูเฟื่องเรืองอำนาจ ไทยเป็นทาสอัปยศถูกกดขี่ โยนกนครอ่อนล้าทั่วธานี ปฐพีแหลมทองนองน้ำตา ....................................... สามเณรหนึ่งเพลินเดินธุดงค์ จุดประสงค์ไหว้เส้นพระเกศา เจริญธรรมตามคำพระสัมมา ที่ภูผาเชียงแสนดินแดนไกล ย่างเท้าย่ำตามดินบิณฑบาต ทรราชถามว่า..มาจากไหน มีคนตอบ..สามเณรเป็นคนไทย เฮ้ย..อย่าให้มันกินแม้กลิ่นแกง สามเณรนึกปลงอย่างสงสาร มองชาวบ้านทุกข์ทั่วหัวระแหง กลับถึงถ้ำภาวนาอย่างล้าแรง เห็นลำแสงฉัพพรรณอันตระการ เกิดดื่มด่ำในธรรมะปิติ จึงดำริที่จะละสังขาร ขอเกิดใหม่อีกครั้งหลังวายปราณ มากู้บ้านปลดทาสช่วยชาติไทย . ณ เวียงวังแห่งพังคราชา ท่านโหราเขียนคำทำนายไว้ มเหสีจะมีบุตรสุดเกรียงไกร มาขับไล่ขอมดำให้จำนน ปลื้มปิติแก่ชนทุกหนแห่ง เหมือนดินแห้งแง่งหน่อเฝ้ารอฝน สหชาติสองร้อยห้าสิบคน บันดลเกิดพร้อมกันในวันเดียว พรหมกุมารเติบใหญ่วัยสิบหก ปวงพสกสมคาดฉลาดเฉลียว หลอมชนแสนขื่นขมจนกลมเกลียว ทรงเด็ดเดี่ยวจิตใจไหวพริบดี พระบิดา ถึงเวลาแตกหักเรื่องศักดิ์ศรี จะทวงผืนดินพ่อธรณี มันย่ำยีพร่าผลาญสันดานช้า ส่วยทองคำส่งปียี่สิบชั่ง เราหมดหวังหมดตัวกันทั่วหน้า ลูกเตรียมการทำศึกฝึกศาสตรา แก่บรรดาชาวบ้านมานานแล้ว ทั้งหญิงชายทุกคนรู้กลยุทธ เรียนอาวุธด้วยใจไม่แตกแถว ปลูกพืชผักขุดคลองทำร่องแนว ทำหลาวแหลวดาบหอกดอกธนู มีช้างเผือกเชือกงามตั้งสามเชือก เอาไว้เลือกขี่คอเพื่อต่อสู้ กำลังใจแข็งกล้ากว่าศัตรู ขอมมีอยู่สี่เท่าเราไม่กลัว โหรทำนายศึกนี้ไม่มีแพ้ จะสู้แค่หมดลมไม่ก้มหัว ประชาชนโดยรอบทุกครอบครัว จงเตรียมตัวมีชัยต่อไพรี กษัตริย์ตรัสต่อหน้าประชาราษฎร์ ความเป็นทาสขาดสะบั้นในวันนี้ เราทนมากว่ายี่สิบสองปี เพื่อน้องพี่ชาวเรามีข้าวกิน ไทยแข็งข้อขอมดำหมายกำราบ ยกพลปราบทุรยศให้หมดสิ้น ยามเคลื่อนทัพขยับเขยื้อนสะเทือนดิน ได้ยินกึกก้องทั่วท้องฟ้า พรหมกุมารเตรียมคนขุนพลศึก กลับวังดึกแสงเดือนเยือนเคหา ประทับกอดเทวี..พี่ขอลา จะกลับมาพร้อมชัยมิใช่ทาส สวามี. อย่าหมายค่าสตรีนั้นขี้ขลาด คราวต้องพลีชีวารักษาชาติ ก็องอาจแน่วแน่ไม่แพ้ชาย วิธีการรบทัพและจับศึก น้องร่วมฝึกเยี่ยงชนคนทั้งหลาย ให้นั่งอยู่ห้องหับคงอับอาย ขอสู้ตายเคียงบ่าสวามี พระกุมารสะท้านทรวงในห้วงลึก มิอาจนึกค้านคำมเหสี เพราะเด็กจนคนแก่แลสตรี มิมีครั่นคร้ามต่อความตาย พรหมกุมารทรงพลายประกายแก้ว อยู่หน้าแถวทหารกล้าอยู่ขวาซ้าย ทหารหญิงสวมชุดบุรุษชาย เป็นอุบายซ่อนหอกหลอกศัตรู กองทัพขอมกระหยิ่มใจเมื่อใกล้เข้า หมิ่นไทยเขลาวิปริตคิดต่อสู้ อหังการหาญกล้ากบฏกู จะคอยดูเผ่าพันธุ์มันบรรลัย ขอมเคลื่อนผ่านลานข้าวและชาวป่า เป็นกลศึกลวงตาหารู้ไม่ ตกในวงล้อมพลันทันใด ธนูไฟถาโถมโจมตี เพลิงร้อนเผาผลาญกระพือ แตกฮืออกสั่นขวัญหนี ทัพไทยโรมรันทันที บดขยี้ขอมร่นลนลาน ดาบกระทบรบกันสนั่นโคก จนชุ่มโชกเลือดข้นพลทหาร ขอมปิดเมืองพัลวันแล้วลั่นดาน คชสารพุ่งถลาเอางาแทง ประตูไม้ฉีกแตกแหลกสะบั้น พระกุมารกายสั่นทรงกรรแสง เห็นชายาถูกหอกเลือดออกแดง พิงกำแพงร่างทรุดหยุดหายใจ อกเอ๋ยมเหสีพลีชีวิต ยอมอุทิศเพื่อรักษาถิ่นอาศัย ภาระนี้พี่จะทำจนกำชัย แผ่นดินไทยจะเสรีพี่สัญญา พรหมกุมารดาลเดือดด้วยเลือดแค้น ทะยานแล่นไสช้างใครขวางหน้า ก็ร่วงผล็อยย่อยยับลงกับตา จวบเวลาสามราตรีจึงคลี่คลาย เพลานี้ แสงสุรีย์งดงามมีความหมาย แผ่นดินเกิดที่หวังจะฝังกาย อยู่ภายใต้อ้อมอก..โยนกนคร แล้วอัญเชิญพระบิดามาครองราชย์ บำรุงชาติโดยธรรมตามคำสอน พระพุฒโฆษาจารย์ประทานพร แล้วเล่าย้อนเรื่องเก่าแก่ราชา พระพุทธเจ้าคราวเสด็จเยือนดอยน้อย อธิษฐานสามปอยเส้นเกศา ให้จมฝังยังพื้นพสุธา ทรงพยากรณ์ถิ่นแผ่นดินนี้ จะเจริญยิ่งใหญ่ในภายหน้า ชาวประชาอยู่เย็นเป็นสุขี จะดำรงศาสนาห้าพันปี ขอเจดีย์สร้างไว้ไหว้กราบกราน พระบรมสารีริกธาตุ มหาราชโปรดใส่ไว้ใต้ฐาน พระไตรปิฎกล้ำค่ามาช้านาน อาตมามอบท่านเพื่อบ้านเมือง พังคราชย์ปรีดาคำอาจารย์ ทั้งชาวบ้านก้มกราบเมื่อทราบเรื่อง ผอบเงิน งา ทอง อันรองเรือง เป็นเครื่องบูชาธรรมใส่สำเภา แล้วฝังดินใต้ดานเป็นฐานล่าง ทับโดยสร้างเจดีย์ที่ภูเขา นำทองคำรีดแบนเป็นแผ่นเบา แล้วจึงเอาหุ้มยอดตลอดองค์ เป็นพระธาตุงามพร้อม..จอมกิตติ สมดำริปวงชนจนพระสงฆ์ เจดีย์ปูนเป็นกรอบมาครอบลง ยังอยู่คงปัจจุบันทุกวันนี้ ........................................ ขอบคุณภาพจากเว็ปไซท์
ฤทธิ์ ศรีดวง 1 ต.ค. 2550 21:46 น. - ID 107911 
2162
4
0
1 ตุลาคม 2550 22:03 น. - comment id 763024
แวะมาอ่าน ค่ะ
1 ตุลาคม 2550 22:12 น. - comment id 763030
ตั้งใจอ่านเลยค่ะ เนื้อหายาว.. แต่ชวนติดตามจริงๆๆ เนื้อหาเหมาะให้นักเรียนนำไปอ่านศึกษา วันนี้ตกใจมากค่ะ..เข้ามาหากลอน."รอ"ของพี่ฤทธิ์ หาไม่เจอ..จะให้นักเรียนอ่านที่หน้าเสาธง.. ต้องขอบคุณอัลมิตราที่ให้การช่วยเหลือ.. ขอบคุณพี่ฤทธิ์ด้วย.. ที่มีกลอนดีดี..มีสาระมาฝากเสมอ.. ขอบคุณค่ะ
1 ตุลาคม 2550 22:12 น. - comment id 763031
แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ..ได้ความรู้อีกด้วย...
2 ตุลาคม 2550 01:29 น. - comment id 763123
ง่า...เขียนได้ยาวขนาดเลยค่ะคุณฤทธิ์ เป็น ป แต่งได้ห้าบทก็หมดมุขแล้วค่ะ ป.ล. รูป wallpaper ยังไม่ลืมนะคะ แต่หา รูปใหญ่ๆ ไม่ได้เลยค่ะ ได้เมื่อไรจะส่ง ไปให้ค่ะ
2 ตุลาคม 2550 07:41 น. - comment id 763208
อ่า...วัดพระธาตุจอมกิตติ เวลาโคลอน กลับบ้านจะต้องขึ้นไปกราบนมัสการทุกทีเลยค่ะ.....ตอนที่ได้ยินข่าวก็ใจหายไปเลยเพราะตอนที่ไปก็มีการบูรณะไปบ้างบางส่วนแล้ว...แต่ก็ดูพระธาตุยังเอียงๆอยู่...แต่ไม่คิดว่ายอดฉัตรจะหัก... โคลอน จะไปกับญาติๆ ตอนกลางคืนอ่ะค่ะ..ต้องเฮโลกันไปเยอะๆเพราะบรรยากาศ วังเวงสุดๆ...แล้วก็จะชอบมองดู วิว ของเมืองตอนกลางคืนเวลามองลงไปเห็นแสงไฟระยิบระยับสวยงามเชียวค่ะ...
ขอบคุณที่ ฤทธิ์ ศรีดวง แต่งกลอนแนวนี้ออกมานะคะ...จะได้เป็นประโยชน์กับชนรุ่นหลัง...ที่อยากศึกษาประวัติศาสตร์
2 ตุลาคม 2550 09:25 น. - comment id 763290
แวะมาติดตามผลงาน ได้สาระมากเลยครับ ขอขอบคุณนะ ที่มีสิ่งดีๆมามอบให้พวกเราชาว กลอนครับ
2 ตุลาคม 2550 11:44 น. - comment id 763383
ว่าจะลองเขียนแนวนี้ดูบ้าง.....แบบเล่าประวัติศาสตร์ ตำนานผ่านกลอน ใจหนึ่งอยากจะเขียนประวัติพระอ.สมภพ โชติปัญโญ แต่ติดตรงที่ความนิ่ง(ของใจ)ยั่งไม่ลงตัว.....กิเลสยังคงตามรังควานอยู่มิหยุดหย่อน กิเลสหนาตัณหาเพียบครับ........ ใจหนึ่งซาบซึ้งหลักศาสนา ใจหนึ่งมีตัณหามาครองไว้ แสนเหน็ดเหนื่อยจริงหนอใจนะใจ แล้วเมื่อไหร่ใจสองใจเป็นใจเดียว
2 ตุลาคม 2550 12:11 น. - comment id 763414
แวะมาอ่านตำนานเก่าๆ แฮะๆๆๆ ยาวมาก ๆ เลยคะเก่งจังเลย พี่ฤทธิ์ สบายดีนะคะ คุณน้องงานเยอะมาก
คิดถึงกันอยู่นะคะ นาน ๆ เจอกันทีแต่คุ้มจังเลย...
2 ตุลาคม 2550 16:12 น. - comment id 763606
หน้าส่วนตัว
ช่วงก่อนนี้งานยุ่งค่ะและคอมที่บ้านเสียด้วยเลย
ไม่ได้แวะมาบ้านกลอนหลายวันเลย ก็คิดถึงพี่ๆเพื่อนๆนะคะ
2 ตุลาคม 2550 16:33 น. - comment id 763629
คุงพี่ริดคะ หายไปนานกลับมากลอนยาวมาถึงเชียงใหม่เลยนะคะ..อิอิ..ไม่ได้มาเม้นตังใจว่าอ่านให้จบก่อนมะคืนเข้ามาอ่านได้บทเดียวก็ไปนอนแล้วเบอลอย่างหนักวันนี้จบแระคะ ยังเยี่ยมเหมือนเดิมคะ..
2 ตุลาคม 2550 21:41 น. - comment id 763884
หวัดดีคุณอิม เวลาที่คุณอัลมิตรามายี่ยมจะรู้สึกเป็นเกียรติมากทุกครั้ง ขอบคุณครับ
3 ตุลาคม 2550 08:31 น. - comment id 764024
โยนกนคร...(๓๕ บท) มุ่งมั่นมากเลยนะครับเนี่ย ดีครับ อยู่ว่างๆจะได้มีกลอนดีๆอ่าน
5 ตุลาคม 2550 00:06 น. - comment id 765292
แง แง ยอมแพ้ค่ะ อ่านไม่หมดจริง ๆ เก็บไว้อ่านวันละบทแล้วกันนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยน๊าค๊า
9 ตุลาคม 2550 18:59 น. - comment id 768196
สวัสดค่ะ คุณฤทธิ์ ศรีดวง ดอกบัวเข้ามาอ่านงานคุณเรื่องบทแล้วค่ะ แต่บทนี้ขอปริ้นไปนอนอ่านแล้วกันนะค่ะ เพราะอ่านยังไม่จบเลยค่ะ แต่ชอบค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
