26 กันยายน 2550 19:14 น. - comment id 760506
น่าเห็นใจเจ้าตัวน้อย ควรเคี้ยวอ้อยในป่าเขา หนึ่งคงคิดเช่นเราเรา ชีวิตหนึ่งพึงเกิดมา เกิดครั้งหนึ่งตายครั้งหนึ่ง แต่ว่าเลือก...เกิดไม่ได้ ชีวิตล้วนหมอดมลาย ไม่ว่าอยู่แห่งไหนบนโลกา.. น้องใหม่ค่ะ ยังม่ะค่อยเก่ง นะ
26 กันยายน 2550 21:18 น. - comment id 760589
เทคนิดสุดยอด แต่ขอนิดนะคะ อ่านยากขังอ่ะ หรือว่าเราแก่ไป..อิ อิ
26 กันยายน 2550 22:15 น. - comment id 760610
มาช้ามากเลยค่ะมล สบายดีนะค่ะ คิดถึงจ้า..
27 กันยายน 2550 07:32 น. - comment id 760693
อ่านกลอนแล้วดูรูปประกอบ...น่าใจหายจังค่ะ
27 กันยายน 2550 07:41 น. - comment id 760712
อาทิตย์ที่แล้วกานต์ไปช่วยพี่เค้าตกปลาได้ตั้งสี่ตัว กลัวบาปแทบแย่ค่ะ คราวหน้าไม่เอาแหละ
27 กันยายน 2550 07:43 น. - comment id 760715
อ่าๆๆๆๆ....ไม่ใช่แม่มดใจร้ายนะนี่ แม่มดใจดีตะหาก เนอะๆ
27 กันยายน 2550 08:27 น. - comment id 760748
มล น่าเสียดาย พี่มองไม่เห็นเลย เน็ตบ้านนอกก็งี้แหละครับ
27 กันยายน 2550 10:28 น. - comment id 760806
อันว่า พรานล่าเนื้อ ย่อมไม่เหลือ ความเมตตา อยู่ได้ ด้วยการล่า เพราะเหตุว่า ข้าคือพราน เข้าป่า มาล่าเนื้อ เมื่อพบเหยื่อ ต้องประหาร เหมือนเป็น เช่นคนพาล เที่ยวระราน ไปทั่วไพร ==================== (การล่าสัตว์เป็นสิ่งไม่ดี จะทำให้สัตว์สูญพันธุ์)
27 กันยายน 2550 12:02 น. - comment id 760850
สวัสดีคะแม่มดใจร้ายผู้ใจดี ฮืม..อ่านแล้วหดหู่ใจอีกแล้วคะ คนใจร้ายจังคะ...
27 กันยายน 2550 13:22 น. - comment id 760914
คนเรานี่ก็ใจร้ายจังเลย เฮ่อ...ชีวิตใคร ใครก็รักเนอะ
27 กันยายน 2550 13:38 น. - comment id 760929
ชีวิตเขา เขาก็รัก..... น่าสงสารค่ะพี่แม่มด....
27 กันยายน 2550 20:43 น. - comment id 761211
น่าจ๋งจ๋าน หมีน้อย เจอพรานไพรจังเลย