เธอเยาะหยันฝันเฟื่องแต่เรื่องรัก ไม่มุ่งมั่นลงหลักย่อมอับเฉา จึงหันมองพิจารณาตัวของเรา จริงของเขาผ่านมาไม่กล้าลอง อยู่กับความหวาดกลัวทุกย่างก้าว กลัวหัวใจรานร้าวกลัวรักหมอง กลัวเขาหยามเหยียบหัวกลัวถูกจอง กลัวปกป้องเขาไม่ได้อายประชา กลัวนำพาไม่ตลอดรอดถึงฝั่ง กลัวพ่อตาเรียกสตางค์เกินเสาะหา กลัวชีวิตติดตรวนชวนระอา กลัวลุงป้าญาติผู้ใหญ่ไม่ยอมรับ กลัวต้องขาดอิสระเสรีภาพ กลัวเขาทราบปูมหลังครั้งตกอับ กลัวเขาเห็นสัดส่วนล้วนเรื่องลับ กลัวเขาจับรู้ไต๋ใช่มาดแมน กลัวแต๋วแตกแหกคอกออกอาการ ปล่อยชีวิตเลยผ่านอย่างไร้แผน สร้างภาพพจน์สดสวยช่วยทดแทน อยู่ตามแกนคนเหงาเศร้าหัวใจ...
27 กันยายน 2550 23:14 น. - comment id 636218
สรุปว่า..เป็นชายไม่จริง..หญิงไม่แท้...หรือคะ ???...น่าจะบอกกันตั้งนานแล้วนะ...
26 กันยายน 2550 16:33 น. - comment id 760370
วันนี้มาเวอร์ชั่น แอ๊บแบ๊ว อิอิ
26 กันยายน 2550 16:40 น. - comment id 760380
เป็นแบบนี้นี่เอง... เก็บอาการหวานแหววกลัวแต๋วแตก ยามคืนแรกส่งตัวน่ากลัวหนอ ภาพลักษณ์ชายชาตรีคนชีกอ เพียงหลอกล่อปิดบังอำพรางตน...อิอิ.. ....เป็นพันธมิตรกันมาตั้งนาน..หากไม่ได้อ่านบทสุดท้ายไม่รู้นะเนี๊ยะ...ไปหละ..
26 กันยายน 2550 16:53 น. - comment id 760393
รูปหล่อพอเริ่มแก่ชักกลัวแล้วหรือครับ แก้วประเสริฐ.
26 กันยายน 2550 17:06 น. - comment id 760409
อย่ากลัว...อย่ากลัว ... ลองดู............................. นั่งคนเดียวแล้วมองกระจก ที่สะท้อนแสงจันทร์วันเพ็ญ โดดเดี่ยวกับความเหงา อยู่กับเงาที่พูดไม่เป็น ฟังเพลงเดิมๆที่เรารู้จัก แต่ไม่รู้ความหมายของมัน หากฉันจะหลับตาลงสักครั้ง และพบกับเธอผู้เป็นนิรันดร์ หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน ปฏิทินไม่บอกคืนและวัน ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ แต่อยากให้เธอได้พบกับฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน จูบเพื่อร่ำลาในความสัมพันธ์ ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไปโดยไม่รู้จักเธอ ทบทวนเรื่องราวต่างๆ ทุกๆครั้งที่ฉันตื่นนอน บทกวีไม่มีความหมาย ฉันงมงายสวดมนต์ขอพร หากจะมีโอกาสสักหน จะร่ายมนต์กับสายน้ำจันทน์ เพื่อจะได้หลับตาลงสักครั้ง แล้วพบกับเธอผู้เป็นนิรันดร์
26 กันยายน 2550 17:23 น. - comment id 760422
ไม่ต้องกลัวนะคะลุยเข้าไปเลยคะ ด้านได้อายอดนะพี่ จะยืนเป็นแนวหลังให้อีกแรงคะ
26 กันยายน 2550 17:59 น. - comment id 760465
อยากได้ลุกเสือไม่เข้าถ้ำเสือจะได้หรอคะอย่ากลัวเลยคะ..อิอิ
26 กันยายน 2550 18:32 น. - comment id 760492
รักครั้งแรกแปลกนักช่างสวยสด เผลอกำหนดเป้าหมายปลายทางฝัน เธอแสนดีที่หนึ่งตรึงใจกัน ไม่นึกหวั่นทุ่มหมดล้นห้องใจ เวลาผ่านรักเปลี่ยนไม่เหมือนก่า เธอบอกเราเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหม มันแสนเจ็บร้าวรวดปวดฤทัย ต้องรักษาหัวใจไปอีกนาน คิดไม่ออกแล้ว.. สวัสดีค่ะคุณฤกษ์..จำตะแหง่วได้ป่ะคะ ไม่ได้แวะมาบ้านกลอนไทยนานแล้ว.. คิดถึงเพื่อนๆบ้านกลอนไทยทุกคนเลย
26 กันยายน 2550 19:22 น. - comment id 760513
อันสุดท้ายน่ากลัวสุด เพราะแค่ข้อนี่ข้อเดียว ข้ออื่นๆ ที่พูดก่อนตามมาเป็นพรวน อิอิ
26 กันยายน 2550 20:09 น. - comment id 760541
หากจะรักอย่ามัวกลัว ไม่เข้าถ้าเสือจะได้ลูกเสือได้อย่างไร ว่าแล้วพี่ท่านเตรียมพร้อม กำลังใจเพียบจ๊า...
26 กันยายน 2550 20:31 น. - comment id 760557
แล้วคุณพี่ฤกษ์..กลัวข้อไหนมาที่สุดค่ะ พิมกลัว...ตื่นขึ้นมาแล้วหาบ้านกลอนไม่เจอ..
26 กันยายน 2550 22:45 น. - comment id 760628
คุณฤกษ์......กลัวทำไมจ๊ะเรื่องพวกนี้ กลัวไม่หายใจจะดีกว่าค่ะ................
27 กันยายน 2550 07:38 น. - comment id 760703
อยู่เป็นโสดดีก่า นิๆ คุณฤกษ์ เอิ๊กกกก
27 กันยายน 2550 07:40 น. - comment id 760709
27 กันยายน 2550 12:10 น. - comment id 760855
27 กันยายน 2550 12:52 น. - comment id 760887
แหม..ถ้ามัวแต่กลัว..เมื่อไหร่จะมีเจ้าตัวน้อย..มาคอยวิ่งเล่นล่ะคะ.. สู้นะ..เป็นกำลังใจจ้ะ..
27 กันยายน 2550 13:26 น. - comment id 760917
กล้าๆกลัวๆมากกว่ามั้ง
27 กันยายน 2550 13:44 น. - comment id 760936
ในโลกนี้มีสิ่งที่ คุณฤกษ์ กลัวด้วยหรือเจ้าค่ะ...
27 กันยายน 2550 16:23 น. - comment id 761076
มีแอ๊บแมน ด้วยเหรอ? โห...เขากล้า ๆ กลัว ก็ธรรมดาล่ะหน่า...