ครูพิม

24 กันยายน 2550 12:10 น. - comment id 758641

สงสารหนอพ่อแม่แลตาหา
รอลูกยาคืนกลับเพื่อรับขวัญ
เจ้าได้ดีมีสุขทุกคืนวัน
ทิ้งแม่นั้นรอเจ้า..เฝ้าแต่รอ..

ที่บ้านครูพิมมีเยอะค่ะ
ลูกๆๆไปทำงานที่กรุงเทพ..ทิ้งคนแก่และเด้กๆรอที่บ้าน..

พี่อย่าลืมไปเยี่ยมท่านบ้างเน้อ..

อัลมิตรา

24 กันยายน 2550 12:24 น. - comment id 758645

เมื่อก่อน ตอนอยู่กับพ่อแม่

แม่จะตื่นเต้นดีใจมาก ๆ ตอนที่พี่ชายจะกลับมาเยี่ยมบ้าน 
ข้าวปลาอาหารพรักพร้อมของโปรดของพี่ชาย
จนอัลมิตราคิดว่า ทำไม มื้อนี้ต้องพิเศษด้วยนะ เปลืองตังค์

กระทั่งวันที่อัลมิตราต้องปลีกตัวออกจากบ้านบ้าง และนาน ๆ กลับ
แม่ก็จะทำอาหารของอร่อยไว้รอท่า และตั้งตาคอย

ตอนนี้ อัลมิตราเข้าใจแล้วล่ะ ว่า การรอคอยมีความหมายเช่นไร

ศรรกรา

24 กันยายน 2550 12:48 น. - comment id 758652

 พี่ริด......
       "สองตาแล  ชะแง้คอ  รอลูกกลับ
เจ้าลาลับ  สู่เมืองกรุง  มุ่งแสงสี
สบายไหม  ไยเงียบหาย  นานหลายปี
หากพอมี  เวลาว่าง  กลับบ้านนา"
       ไม่ได้แวะทักพี่ริดนานโดน...สบายดีนะเจ้าค่ะ
(¯`°•.¸♥♥¯`°• ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.•°´¯)

whitelily

24 กันยายน 2550 13:07 น. - comment id 758660

ความรู้สึกของพ่อแม่ที่รอรับลูก  เป็นสิ่งที่มีความหมายมากค่ะ
ถึงแม้บางทีบอกว่าไม่ต้องกลับหลอกบ้าน  แต่ความจริงแล้ว
ใจของท่านหวังจะเห็นหน้าลูกมากมายค่ะ....

เบรฟฮาร์ท

24 กันยายน 2550 13:17 น. - comment id 758665

ความรักแม่ มีต่อลูก พันผูกนัก
แม้ลูกรัก จะเป็น เช่นไฉน
แม่อาทร ห่วงหา ทุกคราไป
ลูกนั้นไซร้ ไยมิซึ้ง คิดถึงคุณ

ขอแจมด้วยอีกคนครับ คุณฤทธิ์

white rose.

24 กันยายน 2550 13:45 น. - comment id 758700

คิดถึงแม่จัง...ตอนเด็กๆอยู่กับพ่อค่ะ พ่อเป็นทั้งพ่อและแม่เลยค่ะ..

มนต์กวี

24 กันยายน 2550 14:14 น. - comment id 758725

น้ำตาหยดรดลงตรงร่องแก้ม
กี่คืนแรมแล้วแม่เฝ้าแลหา
เมื่อไหร่หนอลูกชายจะกลับมา
คำสัญญาเลือนหายกับสายลม


ท่านฤทธิ เขียนได้กินใจแท้....มาชื่นชมเช่นเคย

มัสลิน

24 กันยายน 2550 14:43 น. - comment id 758736

ขอต่อกลอนจากประโยคสุดท้ายที่ว่า " 
จดหมายน้อยปลิวไปไกล..แสนไกล "
 
  



จดหมายใครร่วงลงที่ตรงหน้า

เนื้อความว่าทุกข์ทนปนอับเฉา

เผลออ่านไปอย่างซื่อมือสั่นเทา

ตายแล้วเรา! เขาทวงหนี้ที่ยืมมา

 ฮี่.......ฮี่......ไม่อยากให้ซีเรียสจ๊ะ
มาผิดที่ผิดเวลาหรือเปล่าหน๊อเรา....( เกาหัว )
คิดถึงจ๊ะคุณฤทธิ์  ชินวัตร  เอ้ย  ฤทธิ์  ศรีดวง

เดี๋ยวคุณตั๊กจะต้องเขียนกลอนบ้างแล้วล่ะ เห็นคุณฤทธิ์แล้วมีแรงบันดาลใจ...

คนบนเกาะ

24 กันยายน 2550 14:47 น. - comment id 758738

ลูกจะรู้  บ้างไหมหนอ  พ่อแม่เฝ้า
รู้ไหมเจ้า  คือดวงใจ  ที่ใคร่หวง
ลูกเหนือกว่า  สิ่งใดใด  ไหนทั้งปวง
อยากทักท้วง  ให้ลูกหนา  กลับมารัง

พิมญดา

24 กันยายน 2550 17:39 น. - comment id 758838

คุงพี่ชายพี่ริดสบายดีไหมคะ
ดีใจคะที่แวะมาลงกลอนเหนื่อยคะไปสอบมา
อิอิ..มาเห้ฯอีกทีอ่าไมกลอนลดลงหน้าหนึ่งเร็วอ่าคะ...

ก่องกิก

24 กันยายน 2550 17:40 น. - comment id 758840

คุณริด
รอใครเหรอครับ

จิตรำพัน

24 กันยายน 2550 19:05 น. - comment id 758878

สวัสดีค่ะคุณฤทธิ์

ใจแม่พ่อ  แน่แท้  รอคอยลูก
เลือดพันผูก  ฝังรัก  เจ้าหนักแสน
เฝ้ารอคอย  ตามถ้อย  สัญญาแทน
กลับแว่นแคว้น  สู่อ้อม  ล้อมดวงใจ

...พ่อ  แม่  เลี้ยงลูกได้จนเติบใหญ่ทุกคน
   ลูกคนเดียว  กลับเลี้ยงดูพ่อแม่ยามแก่เฒ่าไม่ได้  ...

น่าเศร้านะคะคุณฤทธิ์

เฌอมาลย์

24 กันยายน 2550 19:17 น. - comment id 758885

เคยไหมที่ปล่อยให้ใครรอเราแบบนี้

สิริน

24 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 758960

บทกลอน กินใจมากค่ะ

อ่านแล้วก็คิดไปไกลว่าอนาคตต่อไปเราก็คงจะต้อง ....."รอ".......ฉะนี้แล..........

ดาวระดา

24 กันยายน 2550 23:06 น. - comment id 758972

สวัสดีครับพี่ฤทธิ์
กลอนพี่เพราะครับ
มีหลายครอบครัวนะที่เป็นแบบนี้
เท่าที่ผมประสบมา  มันสะท้อนอะไร
หลายๆในสังคมเรา

เรไร

24 กันยายน 2550 23:11 น. - comment id 758976

ยุคสมัยมันไปเปลี่ยนไป เมื่อก่อน คน ตจว.มิ้งไร่ทิ้งนาเข้ามาหางานทำในเมือง
วันหยุดยาวๆถึงจะกลับบ้าน
...แต่เดี๋ยวนี้..
อยู่จังหวัดเดียวกันกับพ่อแม่.....บางที ปีนึงไปหาสักครั้ง
นี่แหละ สังคมเมือง

โคลอน

25 กันยายน 2550 16:44 น. - comment id 759573

ภาพนี้เป็นตัวแทนของความรู้สึก เหงาและโดดเดี่ยว เลยนะคะ...

ยิ่งอ่านบทกลอนประกอบมันก็ยิ่งเห็นภาพ การรอคอยที่ไม่มีวันสิ้นสุดได้เลยค่ะ

ฤทธิ์ ศรีดวง

25 กันยายน 2550 22:48 น. - comment id 759773

ครูพิม
ขอบคุณครับครูที่อุตส่าห์มาเยี่ยม สบายดีนะครับ 
ผมจะไปเยี่ยมพ่อแม่ได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เพราะท่านเสียไปสิบกว่าปีแล้ว




อัลมิตรา
ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ยอดฝีมือให้เกียรติแวะมาทักทาย ตอนเด็กๆผมอยู่กับตา พ่อแม่จะมาหาเดือนละครั้ง จึงรู้ดีว่าการคอยเป็นอย่างไร




หนูศรรก
ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมศรรกราตั้งนานแล้วเหมือนกัน สบายดีนะครับ




whitelily
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย เห็นด้วยกับลิลลี่สีขาวทุกอย่างเลยครับ




พี่เบรฟรูปหล่อ
หวัดดีครับ สบายดีนะครับ ขอบคุณสำหรับบทกลอนดีดี




กุหลาบขาว
สวัสดีครับ คิดถึงจังครับ




มนต์กวี
แวะมาแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่ลงกลอนให้อ่านบ้างเหรอครับ  งานแต่งเพลงเป็นไงบ้าง ส่งข่าวกันหน่อย เผื่ออาจได้ไปร่วมแจม 




คุณตั๊ก
กลอนขำดีจัง  เหอเหอเหอ ลงกลอนเสียทีรอนานแล้วนะครับ




คนบนเกาะ
สวัสดีครับ พี่อยู่แถวไหนที่เกาะพะงัน เผื่อหาโอกาสไปทักทาย




น้องพิม
ขยันเรียนนะ จะได้จบเร็วๆ 




พี่เบิ้มก่องกิก
ไม่ได้รอใครหรอกครับ ขอโทษทีนะครับ ไม่ค่อยมีเวลาแวะไปเยี่ยมชมกิจการ




จิตรำพัน
ขอบคุณสำหรับบทกลอน และยินดีที่ได้รู้จักครับ




เฌอมาลย์
นี่เป็นน้องอีกคนหนึ่งที่ฝีมือดีมาก รออ่านงานอยู่นะครับ




สิริน
อยากอ่านงานของสิรินจริงๆนะ ลองเขียนดูซิ จะคอยเป็นกำลังใจให้



ดาวระดา
เห็นหลายทีแล้ว แล้วจะแวะไปเยี่ยมนะครับ




เรไร
ขอบคุณมากครับ ที่ยอดฝีมืออีกท่านแวะมาอ่าน




no.16
รู้ไหมว่าเห็นชื่อปุ๊ป เห็นภาพฟ้าสดใส งานเขียนสะอาดๆ บริสุทธิ์ ทุกที ชอบนะครับ

กุ้งหนามแดง

26 กันยายน 2550 10:27 น. - comment id 760081

:)   ต้องหมั่นไปเยี่ยมท่านบ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นเหงาแย่เลย...

ตัวปิง

26 กันยายน 2550 20:13 น. - comment id 760546

ทิพย์โนราห์ พันดาว

26 กันยายน 2550 23:06 น. - comment id 760639

ขอบคุณคะที่แวะไปเยี่ยม ดีใจเหมือนกันคะที่เจอรุ่นเดียวกัน บทกวี ยอดเยี่ยมค่ะ

กวีปกรณ์

27 กันยายน 2550 12:50 น. - comment id 760883

อ่านแล้วเศร้า

ชอบครับ งานงามมากคับ

สะเทือนใจจริง ๆ 

ชื่นชม

คนออกบ้านแต่เล็ก

28 กันยายน 2550 13:27 น. - comment id 761317

ลูกคิดถึงแม่เสมอ.....แต่ต้องทำมาหากิน..ขอเป็นคนดีทดแทนนะครับ