เมื่อทบทวนครวญใคร่ในวันเก่า ทุกเรื่องราวผ่านไปไม่หวนกลับ ทั้งสุขเศร้าเหงาใจไกลลาลับ เพียงซึมซับเสี้ยวหนึ่งที่ซึ้งทรวง บางเศษส่วนสดใสในความคิด ยังฝังติดตราตรึงคะนึงหวง แต่ที่ซุกซ่อนไว้ในแดดวง คือคำลวงร้อยเล่ห์เพทุบาย ที่ไม่ลบ กลบ ลืม..ใช่ปลื้มจิต ช่วงชีวิตหมองหม่นจนใจหาย เหมือนสูญเปล่าเวลา..น่าเสียดาย รอบๆ กายคือหมอกควันที่ฉันเจอ เกือบหมดแรงแสงล้าเข้าตาอับ ทุกข์ท้อจับขับไล่ใจเพ้อเจ้อ จนเนิ่นนานผ่านผันวันละเมอ หยุดพร่ำเพ้อเดียวดายหายกังวล ได้พบเห็นเป็นสัจธรรมค้ำชีวิต ที่เคยคิดว่าสุดท้อก่อสับสน คือภูมิต้านทานโรคโศกทุกข์ทน ให้ผู้คนเข้มแข็งด้วยแรงใจ ได้เรียน รู้ หลบ หลีก อีกมุมหนึ่ง หลายสิ่งซึ่งหาเรียนรู้มาก่อนไม่ ประสบการณ์ผ่านมาแล้วลาไป แสนยิ่งใหญ่ค่าล้ำให้จำนาน เป็นแบบเรียนสูงค่าน่าจำจด ใช้กำหนดแนวทางวางรากฐาน ต่อนี้ไปไม่ย่อท้อทรมาน กับเหตุการณ์แบบเก่าที่เราเจอ
21 กันยายน 2550 17:44 น. - comment id 757497
ประสบการณ์จะเสี้ยมสอน สวัสดี และมีแต่ความสุขนะครับ
21 กันยายน 2550 17:48 น. - comment id 757499
สวัสดีครับ ป. แวะมาอ่าน ผ่านมาทัก...ด้วยความคิดถึงครับ ไม่ได้เข้ามาอ่านงานของ ป. นานเป็นเดือน ด้วยเหตุผลหลายประการอันเนื่องมาจากสุขภาพครับ แต่ไม่ว่าจะเข้ามาเมื่อใด...สร้อยอักษรของป. ก็ไม่เคยทำให้ผู้อ่านผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียว แฟ้มวรรณกรรมขอน้อมคารวะมา ณ ที่นี้ครับ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า...สุขภาพกาย-สุขภาพใจ ของป.จะแข็งแรงและสบายดีนะครับ ด้วยความระลึกถึง
21 กันยายน 2550 18:41 น. - comment id 757508
21 กันยายน 2550 19:43 น. - comment id 757528
สิ่งที่ผ่านมาคือ ครูผู้สอนให้เราไม่พลาดในครั้งต่อๆไป .. สบายดีมั๊ยค่ะ...
21 กันยายน 2550 19:46 น. - comment id 757530
สาธุ ครับ ยินดีด้วยกับพัฒนาการแห่งจิต % 59% กาแฟถ้วยนี้ สไตล์ญี่ปุ่น ไม่ใส่ครีม ขมกล่อมดีครับ
21 กันยายน 2550 20:32 น. - comment id 757549
สิ่งที่ผ่านมาคือครูและเป็นบทเรียนในชีวิตค่ะ...
21 กันยายน 2550 20:52 น. - comment id 757561
บทเรียนชีวิต ต่างบทบาทลีลา โลกนี้คือละครครับ อย่าไปจริงจังมากนักสิจ้ะ
22 กันยายน 2550 00:20 น. - comment id 757603
คุณปอจ๊ะ........ตอนนี้เมืองที่อยู่ อากาศเป็นยังไงบ้าง.....เหงามั๊ย และสบายดีมั๊ยคะ........ เพียงแพรวเข้าโรงพยาบาล..... น้องเค้าเป็นอะไรจ๊ะ....ตกข่าวค่ะ เพราะคุณตั๊กไม่ค่อยได้เข้ามา หรือบางทีมาแว๊บๆแล้วออกไป คุณปอ..เขียนกลอนน่าอ่านเหมือนเดิม ภาพนี้ที่เอามาลง เหงาจับใจอ่ะค่ะ
22 กันยายน 2550 01:09 น. - comment id 757625
แวะมาทักทายค่ะพี่ ป ขา ประสบการณ์จะช่วยสอนอะไรเราหลายหลายอย่างจริงๆอย่างที่พี่ ป บอกเลยค่ะ คิดถึงนะคะสบายดีไหม Black MooN
22 กันยายน 2550 06:44 น. - comment id 757657
ดีจ้า.........คุณเพื่อน............. อิอิ ย่องมาแต่เช้าตรู่ เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก จ้า........
22 กันยายน 2550 07:43 น. - comment id 757682
สิ่งที่ผ่านมาไม่เคยสูญเปล่าหรอกค่ะน้อง ป. เพียงแต่ว่าเราจะนำมันกลับมาเป็นตัวอย่าง ของชีวิตอีกหรือไม่
22 กันยายน 2550 09:46 น. - comment id 757709
ประสบการณ์สานสอน ทุกขั้นตอนเสริมแต่ง บทเรียนราคาแพง แจ่มแจ้งบนทางใจ หวัดดีคุณป.ปลาตากลม มีความสุขมากมาย
22 กันยายน 2550 10:53 น. - comment id 757753
ชีวิตมีสิ่งแปลกใหม่วนเข้ามาหาเราเสมอค่ะ มีหลากหลายรูปแบบ ไม่มีใครเหมือนใคร ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนล้วนมีมุมที่ต่างกัน เรา เลยต้องเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ค่ะ
22 กันยายน 2550 14:33 น. - comment id 757835
ประสบการณ์คือตำราค่ายิ่งใหญ่ จำใส่ใจเป็นบทเรียนเพียรสั่งสม เจ็บแล้วจำคำนี้คือคำคม เลิกระทมเริ่มใหม่ใช่สายเกิน
22 กันยายน 2550 16:10 น. - comment id 757882
ทุกสิ่งอย่างผ่านตาค่าสูงยิ่ง ล้วนสิ่งจริงสิ่งแสดงแจ้งหลักฐาน ให้เรียนรู้คู่คิดติดยาวนาน ประสบการณ์ผ่านโลกประจักษ์ใจ
22 กันยายน 2550 18:11 น. - comment id 757916
คุณแทนฯ ใช่แล้วเนอะ หลายสิ่งไม่มีให้เรียน ในห้องเรียน ต้องมาเจอะเจอเองข้างนอก หลายครั้งจึงล้มลุกคลุกคลาน แต่ก็ให้ ประสบการณ์จากชีวิตจริง ที่เราต้องแก้ไข เอง จะทำให้จดจำได้นานกว่าค่ะ ต้นน้ำ กลับมาบ้านแล้วกินอิ่มนอนหลับดีค่ะ ตอนนี้สุขภาพกายดีขึ้นมากแล้ว ถ้าทรุด อีกทีก็คงกลับบ้านเก่าไปเลนน่ะค่ะ ส่วน สุขภาพจิต ความบร้า นี่รักษายากค่ะ อิอิ เลยไม่หายซักที ฝน ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมเสมอๆ สบายดีนะ ไม่ได้คุยกันนานเลย คิดถึงจ้า มณีจันทร์ ค่ะอดีตคือบทเรียนราคาแพง สอนให้เรา เข้มแข็ง และมองโลกตามความเป็นจริง มากขึ้น ตาสว่างมากขึ้นนิ อิอิ แสงเหนือ ยากจังนิ เขียนกลอนน่ะ เขียนยังไงก้ได้ แต่ทำนี่ซิ ยากจัง ขอบคุณมากค่ะสำหรับ กาแฟไม่ใส่ครีม กุหลาบขาว ใช่แล้วเนอะ เป็นครูชั้นยอด สอนให้ เรียนรู้และต่อสู้เพื่อตัวเอง สบายดีนะคะ ดูแลตัวเองด้วยน๊า คนบนเกาะ ก็พยายามจะมองข้ามไปมั่งน่ะค่ะ แต่แหม มันยากเนอะ ที่ไม่ยากจำก็จำ ที่ยากจำก็ ลืมซะ คนเราก็อย่างนี้แระค่ะ อิอิ
22 กันยายน 2550 18:19 น. - comment id 757930
คุณตั๊ก ตอนนี้อยู่เมืองไทยแล้วค่ะ ช่วงนี้อากาศดีค่ะ เพราะฝนตกบ่อย เลยไม่ร้อนเท่าไร ไม่เหงาค่เพราะ บ้านเลยค่ะ น้องเพียงแพรวประสบอุบัติเหตุนะค่ะ ตอนนี้อยู่ช่วงพักฟื้นน่ะค่ะ ป ก็โทร ไปคุยเป็นระยะ น่าจะอีกไม่นานนะคะ ก็คงกลับมาเหมือนเดิม ขอบคุณมากค่ะที่ชอบกลอนเน่าๆ ของ ป ชอบรูปฝนน่ะค่ะ สะสมไว้เยอะเลย คุณตั๊กสบายดีนะคะ ผ่าตัดเมื่อไรส่งข่าว ด้วยนะคะ
22 กันยายน 2550 18:59 น. - comment id 757947
สวัสดีค่ะพี่ป. คิดถึงจังค่ะ จิตรำพันมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ กว่าจะมีประสบการณ์ได้สอนตัวเอง คงต้องผ่านความเจ็บช้ำมาเยอะแน่ ๆ ค่ะ ถ้าวันไหนท้อหนูยังอยู่เป็นเพื่อนนะคะ
22 กันยายน 2550 22:10 น. - comment id 758024
น้องแอน ต่างคน ต่างสถานการณ์ การเรียนรู้ก็แตกต่าง กันออกไปเนอะ เราแค่จำไว้แล้วนำมาเป็น บทเรียนสอนใจตัวเองน่ะค่ะ ก็สบายมั่ง ไม่สบายมั่งไปตามสภาพอากาศน่ะค่ะ อิอิ
22 กันยายน 2550 22:18 น. - comment id 758026
เพื่อน จ.เจน มาขันตะเช้าเลยเหรอค่ะ ออกไข่ได้เมื่อไร บอกด้วยน๊า จะตามไปเยี่ยมจ้า ..อิอิ แม่มด นั่นซิค่ะ เรื่องราวเยอะแยะไปหมด เลยค่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรเป็นอะไร เลยค่ะ แม่มดสบายดีนะคะ คอนพูทน ค่ะ ประสบการณ์ถืออเป็นการเรียนรู้ โดยตรง ทำให้เราจำได้นานค่ะ สบาย ดีนะคะ ดีใจที่ได้ยินเสียงอีกค่ะ whitelily ใช่เนอะ ต่างคนต่างสถานการณ์ ต่าง ปัจจัย และสิ่งแวดล้อม พอเกิดปัญหา ก็เลยมีวิธีการแก้ปัญหาต่างกัน อ่านะ ป.ก็พอพูดได้นะแบบเป็นเรื่องเป็นราว อิอิ เฌอมาลย์ เฮ้ๆๆๆ หายไปไหนมาค่ะ ไม่ได้ยินเสียง นานมากเลยค่ะ งานยุ่งเหรอคะ คิดถึงๆ ค่ะ คุณไหมไทย เรียนรู้และแก้ปัญหาผ่านชีวิตจริง นี่ยากเหมือนกันนะคะ ผิดไม่ได้เลยง่ะ สบายดีนะคะ
22 กันยายน 2550 22:20 น. - comment id 758027
จิตรำพัน ประสบการณ์ทุกอย่างแระค่ะ สอนให้เราเรียนรู้อะไรตรงๆ ไม่ใช่โจทย์ในห้องเรียน แต่ เป็นเรื่องราวในชีวิตจริง ต้อง รอบคอบและผิดแทบไม่ได้เลยค่ะ