..๏ มีลำธารกั้นกลางระหว่างฝั่ง อีกน้ำยังเชียวกรากมิขาดสาย สตรีหนึ่งหวังข้ามแต่คร้ามกาย กลัววางวายด้วยแรงแห่งสายชล จนล่วงเลยบ่ายคล้อยยังคอยท่า แรงธาราเบาบางบ้างสักหน แต่ก็ไร้สิ้นทางช่างอับจน คงต้องทนว่ายข้ามตามแรงมี เผอิญสองสาวกองค์อรหันต์ จักพากันข้ามชลที่ล้นปรี่ จึ่งถามไถ่ไปยังอิสตรี เจ้ารอรีทำไมไม่ข้ามธาร นางตอบถ้อยพระคุณเจ้าข้าเขลาขลาด กลัวแรงสาดกราดเกรี้ยวเชี่ยวละหาน หากจบชีพกลางห้วยม้วยวิญญาณ อันการงานพ่อและแม่ใครแลดู พระคุณเจ้าผู้ชราคราสดับ จึ่งเอ่ยกับสีกาอย่าอดสู เราจักพาข้ามหนองอีกคลองคู เพื่อเจ้าอยู่กับพ่อแม่แก่ชรา จึงให้นางขี่หลังดั่งเด็กน้อย แล้วค่อยค่อยข้ามธารอย่างหาญกล้า ภิกษุหนุ่มตะลึงมองในสองตา เก็บวาจามิถามยังความใด ถึงอารามยามค่ำหลังทำวัตร จิตกระหวัดเหตุการณ์จึงขานไข การกระทำเช่นนี้ดีหรือไร พระวินัยท่านแหกกฏศีลหมดกัน พระคุณเจ้าผู้ชรากล่าวสาธก ไยท่านยกแบกนางอยู่อย่างนั้น เราปล่อยวางนางลงตรงฝั่งพลัน มิได้หันหวนแบกแต่แรกวาง แต่ท่านกลับแบกมาถึงอาราม และติดตามในใจอยู่ไม่ห่าง อันแบกอื่นแม้นหนักจักเลือนลาง มิเบาบางคือแบกจิตมิปลิดปลง ท่านผู้มีปัญญาอย่าว่ากล่าว ทุกเรื่องราวแต่ล้วนชวนให้หลง ผิดหรือถูกวินัยในดำรง? ขอท่านจงชี้กระจ่างสว่างจร๚ะ๛
บินเดี่ยวหมื่นลี้ 21 ก.ย. 2550 14:03 น. - ID 107424 
1272
8
0
21 กันยายน 2550 14:07 น. - comment id 757388
บาปบุญอยู่ที่ใจ แน่แท้แล้ว
21 กันยายน 2550 14:19 น. - comment id 757397
ดีค่ะ..จะทำดีซะอย่าง..มันขึ้นอยู่กับใจเรา นับถือ--นับถือ
21 กันยายน 2550 14:23 น. - comment id 757400
ช่วยคะ..ตอบจริงๆเจ้าคะคุงพี่ลี้(หมื่นเดียว) แม้ว่าจะกลัวงูก็ตาม...ขอให้ได้ช่วยแต่ไม่เคยหวังสิ่งตอบแทน
21 กันยายน 2550 14:46 น. - comment id 757420
ควรจะมองเหตุผลและสาเหตุ ว่าเกิดจากกิเลสหรือสงสาร เกิดจากจิตที่เกิดจากดวงวิญญาณ หรือเกิดจากซาตานในร่างตน
21 กันยายน 2550 14:47 น. - comment id 757421
ดีจังที่คนไทยรักษาภาษาไทย
21 กันยายน 2550 15:01 น. - comment id 757429
ถ้าจิตใจคิดดีคงไม่เป็นไร
21 กันยายน 2550 15:19 น. - comment id 757442
เคยดูสกู๊ปชิวิตของ พระสงฆ์รูปหนึ่งที่อยากบวชเพราะใจศรัทธาต่อศาสนามาก และต่อมาโยมแม่ป่วยเป็นอัมพาต ก็เลยไปดูแล ป้อนข้าวป้อนน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้และอะไรอีกหลายอย่าง ตอนแรกชาวบ้านรู้ก็ไม่พอใจ หาว่าผิดวินัย จนเป็นข่าว พระพยอมท่านได้ดูก็บอกว่า ควรสรรเสริญที่ท่านมีความกตัยญูต่อมารดาถึงจะถูก...แล้วจำเป็นไหมที่ท่านต้องสึกออกมาเพื่อกันคำครหา....ทั้งๆที่มีคนไม่ดีที่แฝงตัวอยู่ในวัดหรือเกาะชายผ้าเหลืองกินอย่างน่าไม่อายอีกมากมาย...เพียงแต่คนอื่นอาจไม่เห็นพฤติกรรมเท่านั้น และถ้าเราเป็นท่านจะปล่อยปละละเลย แม่โดยไม่ดูดายเหรอคะ ท่านมีศรัทธาแรงกล้าต่อศาสนาแต่ก็ต้องทำหน้าที่ของลูกที่ดีด้วย...
21 กันยายน 2550 15:42 น. - comment id 757459
คิดโปรดสัตว์ผลลัพธ์กลายบาปหนา อนิจจาบุญทานสานกุศล ควรดูเหตุเจตนามหามงคล อย่าหลงกลมนต์มารจะรานใจ ทำอะไรที่ดีควรทำไปเถอะค่ะ คนเราควรเดินสายกลาง อิอิ อามิตตาพุทธหากเจองูกินเขียด เฌอก็ขอโกยอ้าวก่อนล่ะค่ะ
ก็คนกลัวงูนี่คะ
21 กันยายน 2550 16:16 น. - comment id 757484
พระทำถูกแล้วครับ ป็นการทำบุญเหมือนกันที่ช่วยเหลือเผื่อแผ่ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ
21 กันยายน 2550 19:23 น. - comment id 757520
สวัสดีค่ะ คุณบินเดี่ยวห้าพัน.........คูณสอง ........ลี้ อ่านแล้ว อ่านอีก อ่านแล้วก็อ่านอีก มีแรงบันดาลใจอะไรเหรอคะ เขียนได้ถึงฝั่งไปเลยนั่น........???
21 กันยายน 2550 19:31 น. - comment id 757524
ถ้า...สาวกองค์นั้น เป็นอรหันต์แล้ว กิเลสที่จะกำเริบขึ้น ไม่มีอีกแล้ว ตัวท่านเองย่อมทราบดีแน่นอน ถ้าท่านเป็นอรหันต์ทรงฤทธิ์ ท่านคงไม่เอาศีลไปแลกด้วยการแบกเอง เพราะพระอรหันต์ก็ยังต้องรักษา สีลาจารวัตรอย่างเคร่งครัดครับ ถ้าท่านเป็นอรหันต์แห้ง(สุกขวิปัสสโก) คือไม่มีฤทธิ์ ท่านก็คงไม่เอาศีลไปแลก เพราะหญิงนั้นก็อาจรอ คนอื่นมาช่วยได้ หรือท่านอาจจะช่วยทำเชือกเถาวัลย์ ให้ฯลฯ แต่พระที่ยังไม่บรรลุพระอรหัตตผล จะช่วยอิสตรี พึงต้องระวังจิตให้ดี เหมือนอุ้มบาตรที่เต็มด้วยน้ำมันฉะนั้น..เพราะจิตที่ยังไม่ได้ผึก กลับกรอก ควบคุมยาก ขณะแห่งดวงจิต 121 ดวง อาจจะมีดวงใดดวงหนึ่ง (ขณะใดขณะหนึ่ง เกิดอารมณ์หวั่นไหวขึ้นได้ ) ในพระไตรปิฏก ไม่ปรากฏมีนิทานเรื่องนี้เลย เข้าใจว่า น่าจะเป็นนิทานทางมหานิกาย ที่ยกขึ้นเพื่ออธิบายประเด็นธรรม ข้อใดข้อหนึ่ง.. เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจชัดขึ้น ... ภิกษุที่เลี้ยงดูมารดา บิดา พระพุทธเจ้าทรง สรรเสริญ ถึงขนาดบิณฑบาตที่ได้มาจะให้บิดา มารดา กินก่อน ก็ยังได้ ... พ่อป่วย ภิกษุควรปฏิบัติเหมือนปฏิบัติกับเณร ที่ป่วย ส่วนมารดาป่วยนั้น ไม่ปรากฏว่ามีอุทาหรณ์เป็นตัวอย่างในเรื่องนี้ เพียงแต่ว่า ให้ระวังจิต...ด้วยสติ แต่พระที่ท่านดูแลโยมแม่ ถึงจะผิดข้อบัญญัติบางข้อ ก็ยังเลื่อมใส นับถือท่านเหมือนเดิมครับ.. ศีลหนักบางข้อ เข้าปริวาสกรรมแล้วก็ บริสุทธิ์ได้เหมือนเดิม .. เรื่องงูกินกบนั้น.. พระพุทธเจ้าหรือพระสาวก มีเมตตาบารมี อุเบกขาบารมี และปัญญาบารมีเต็มเปี่ยมแล้ว ท่านย่อมไม่หวั่นไหว แต่เราท่าน ย่อมหวั่นไหว ...ถ้าช่วยกบแล้ว เมตตาเจริญ ก็ช่วยไปเถอะครับ แต่อย่าไปเป็นทุกข์ ว่า อ้าวแล้วงู จะไม่หิวตาลายตายหรือ !! เพื่อน ๆ ห้องกลอนมีความคิดเห็นแย้งยังไงก็ยินดีนะครับ พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
21 กันยายน 2550 20:01 น. - comment id 757534
แก้คำผิดขอรับ เข้าใจว่า น่าจะเป็นนิทานทางมหานิกาย แก้เป็น น่าจะเป็นนิทานทางฝ่ายมหายาน
21 กันยายน 2550 20:34 น. - comment id 757553
เป็นน้ำใจใช่ตัณหาก่อเกิด ความประเสริฐมนุษย์ที่ระได้ ให้ชีวิตกุศลเหนืออื่นใด เพราะร่างกายของคนแค่มายา แก่นแท้แท้มนุษย์หยุดตรงจิต กายลิขิตกิเลสก่อตัณหา รักโกรธหลงผลพ่วงตามกันมา มองดีดีมีค่าแค่รูปเงา
21 กันยายน 2550 20:35 น. - comment id 757554
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ..
21 กันยายน 2550 22:41 น. - comment id 757582
ในบางครั้งสิ่งที่ถูกใจ(คนส่วนมาก)อาจไม่ถูกต้องและสิ่งที่ถูกต้องอาจไม่ถูกใจ(คนส่วนมาก) แล้วเราจะเลือกอะไรระหว่างสิ่งที่ถูกใจกับสิ่งที่ถูกต้อง แฮะๆจะมา แทนที่จะชี้ทางให้กลับมาให้ขี้ทางเสียนี่
21 กันยายน 2550 23:25 น. - comment id 757585
นานาจิตตังค่ะ เรื่องทุกเรื่องอยู่ที่สถานการณ์เฉพาะหน้า การตัดสินใจ มุมมอง แต่ที่แน่ ๆ ทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่ที่ใจอย่างเดียวเลยค่ะ ถ้าใจบริสุทธิ์ คิดดี ทำดี เชื่อแน่ว่าจะแก้ปัญหาไปได้ด้วยปัญญา อย่าไปสนใจคำครหามากมาย พระพุทธองค์ท่านยังโดนตำหนิ ประสาอะไรกับ คน อย่างพวกเรา ถ้าใจคิดดี กระทำดี วามสุขที่มีก้อเกิดในใจ ใครไม่รู้ แต่ตัวเรารู้ ดั่งคำที่ว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ
22 กันยายน 2550 00:52 น. - comment id 757621
ดีคะ พระจันทร์ ฯ แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
22 กันยายน 2550 01:53 น. - comment id 757629
ก่อนนอน ขอเสริมนิดหนึ่งขอรับ เพราะเป็นเรื่องนานาจิตตังจริง ๆ ขึ้นอยู่กับว่าชีวิตเราต้องการอะไร พระพุทธองค์ทรงต้องการให้พ้นทุกข์โดยสิ้นเชิงเพราะฉะนั้นทุกอย่างพลาดไม่ได้เลย จนบางทีเหมือนกับว่า ไร้น้ำใจ เย็นชา ฯลฯ อย่าว่าแต่กบเขียดเลยครับ แม้ญาติของตนพระองค์ก็ไม่ทรงช่วย (ช่วยไม่ได้) ครั้งหนึ่งพระเจ้าวิฑูฑะภะ ด้วยความแค้นยกทัพไปเข่นฆ่าพระญาติที่กรุงกปิลพัสดุ์ ตายเกือบยกเมือง พระองค์เสด็จไปประทับนั่ง ณ ป่าใกล้เมือง 3 ครั้ง พระเจ้าวิฑูฑะภะ ทรงเกรงพระทัย ถอยทัพกลับถึง 3 ครัง ครั้งที่ 4 พระองค์พิจารณากรรมเก่าของพระญาติ ที่พากันโปรยพิษลงแม่น้ำ ฆ่าคนทั้งบาง จึงถอนพระทัย ไม่เสด็จไปในครั้งที่ 4 .... พระองค์ทรงเคยสอนไว้ว่า .... ความเสื่อมจากทรัพย์ ความเสื่อมแห่งร่างกาย ความเสื่อมแห่งญาติ มีประมาณน้อย แต่ความเสื่อมจากปัญญา มีประมาณมาก มีโทษมาก ... ต้องระวัง สมัยหนึ่งพระกัสสปเถระ ผู้นำการทำสังคายนาพระไตรปิฎก ครั้ง 1 ย้อนไปก่อนหน้านี้ อุปาสิกา คนหนึ่ง ทำบุญกับท่าน กลับบ้านถูกงูกัดตาย ในวันนั้นไปเกิดบนดาวดึงส์ พิจารณาเห็นบุญตัวเองแล้ว ก็ตกใจว่า ทำบุญมาน้อย กลัวอยู่บนสวรรค์ได้ไม่นาน คิดจะทำบุญของตนให้ถาวร จึงลงมาปฏิบัติปัดกวาด ตั้งน้ำกินน้ำใช้ ให้พระกัสสปเถระ แรก ๆ ท่านก็นึกว่า พระหนุ่มเณรน้อยมาทำ พอวันที่ 3 เห็นรัศมีลอดช่องประตูมา จึงถามว่าใครนั่น ทราบความแล้ว ก็ไล่นางกลับสวรรค์ไป เพราะเกรงว่าจะเป็นเยี่ยงอย่างแก่พระรุ่นหลัง นางไม่กลับ ร้องให้อ้อนวอนอยู่อย่างนั้น ท่านจึงถึงกับตวาดไล่ให้กลับ ...(มีอีกหลายเรื่องครับ ในมุมมองของผู้มีจุดยืนว่า ต้องพ้นทุกข์ให้ได้ ) แต่ในมุมมองของเราท่าน ที่ไม่ได้หวังสูงอย่างนั้น พอใจชีวิตที่ สุขบ้าง ทุกข์บ้างก็ดี เป็นรสชาติของชีวิต ... จะพ้นทุกข์ไปทำไม ถ้ามีจุดยืนอย่างนี้ คิดยังไง ถูกหมดครับ เพราะนานาจิตตํ....นานาผลํ....ไม่ต้องระวังอะไรมาก นอนหลับฝันดีนะครับ ด้วยรักและเป็นห่วงนะครับ อยากให้ทุกคนมีทุกข์น้อย ๆ เกิดชาติไหนก็เกิดให้ดีขึ้นกว่าชาตินี้ อย่าได้มีทุกข์มากเหมือนผมเลย จริง ๆ
22 กันยายน 2550 13:02 น. - comment id 757796
@...คุณแทนฯ...ขอบคุณมากครับ..ใจที่บริสุทธิย่อมเป็นบุญเสมอครับ @...คุณหมองอิง...ขอบคุณมากครับผม @...คุณไม้หอม...ถูกต้องครับผม...นามปากกาของคุณทำให้ผมนึกถึงไม้กฤษณาครับ @...คุณพระจันทร์...ทุกคนรักภาษตัวเองครับ...ผมทำงานในวงการโรงแรม...ชาวฝรั่งเศสบางคนไม่พูดภาษาอังกฤษเลย..ไม่ใช่ว่าพูดไม่ได้..แต่เขาไม่พูด เขาพูดเฉพาะภาษาเขา...เราคนไทยต้องรักภาษาไทยครับ @...คุณลิลลี่ขาว...ใจมีแต่ทุกข์คือใจคับใจแคบครับผม @...คุณโคลอน..ผมก็เคยดูครับ..น้ำตาซึมเลยครับผม ขอบคุณมากครับที่แวะมาครับ @...เฌอมาลย์...งูจริงไม่ต้องกลัวหรอกหากเราไม่ทำอะไรเขา..เขาก็ไม่ทำอะไรเรา..กลัวงูที่อยู่บนหัวคนดีว่าน่า...ว่ามะ @...คุณก่องกิก..ขอบคุณมากครับผม @...คุณมัสลิน...ไม่มีอะไรมากหรอกครับ...แค่อยากเห็นความเห็นเพื่อนๆแค่นั้นครับ..รักษาสุขภาพนะครับผม @...คุณแสงเหนือ...รวบสองเลยเด้อ...ขอบคุณเป็นอย่างมากครับผมในความคิดเห็นที่ทำให้ผมได้รู้หลายๆอย่าง...ผมอาจเคยบวชเรียนมาแต่พรรษาไม่ได้กล้าแกร่งอะไร..เอาแบบว่าบวชตามทำเนียมของชายไทยก็แล้วกัน...รู้ไหมที่คุณแสงเหนือแสดงความเห็นทำให้ผมมีความรู้สึกว่าต้องกลับไปอ่านพระไตรฯอีกรอบหนึ่ง...ซึ่งทุกวันนี้ก็ได้สวดชินบัญชร...บางวันก็ลืม ส่วนคำแปลอย่าถามนะโกรธกันเลยหละ..ตั้งแต่สวดได้..คำแปลอ่านไม่ถึงสิบรอบ..นี่แลน๊า...บุญผ้าเหลืองไม่ถึง..ก็เลยมานั่งเป็นตาบินเดี่ยวอยู่นี่ไง....ขอบคุณอีกครั้งครับ..ไว้ว่างๆ หากผมจะเขียนกลอนแนวธรรม คงต้องรบกวนปรึกษาแล้วหละครับ.... ...รักษาสุขภาพนะครับ @...คุณดอกบัว...ขอบคุณมากครับผม... @...คุณกุหลาบขาว....หายไปนานเลยนะครับ @...คุณกุ้งก้ามฯ..เกือบเหยียบแล้วไหมละนั่นนะ...สบายดีนะครับ @...คุณตัวปิง..ขอบคุณมากครับ...ใช้ครับสวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ..ใจที่คิดดีทำดี...ใจนั้นก็เป็นสุขครับ @...คุณพระจันทร์สีดำ...ขอบคุณมากครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
