เสียงใส ๆ หวาน ๆ ผ่านทางสาย ว่าห่างหายไปนานเลยร้อยฝัน หรือลืมคนบ้านกลอนเคยอ้อนกัน จึงแปรผันห่างไกลไม่หวนคืน อยากบอกว่าจริงแล้วใช่ห่างหาย เวลาเหนื่อยเจียนตายไม่อยากฝืน กว่างานล่วงแล้วเสร็จก็ค่อนคืน กว่าจะตื่นก็จวนสายได้เวลา โทรศัพท์ที่เปลี่ยนเบอร์เพราะเผลอไผล ลืมเอาไว้หายจ้อยละห้อยหา จึงต้องมุ่งทำงานเพื่อได้มา ซึ่งเงินตราซื้ออีกเครื่อง ต้องเปลืองเงิน คนจนเงิน จนเวลาบ้างานเพิ่ม เพื่อแต่งเติมให้อยู่ได้ไม่ขัดเขิน เพื่อเติมแต่ง ชีวิต ที่ขาดเกิน เพื่อให้เดินในโลกได้ไม่อายใคร
ร้อยฝัน 18 ก.ย. 2550 09:57 น. - ID 107234 
2052
1
0
18 กันยายน 2550 11:18 น. - comment id 755427
เป็นคำแก้ตัวที่น่ารักมากเลยค่ะ ให้อภัยค่ะ.. ทำงานเพราะต้องการความมั่นคงเนาะ สู้ๆๆๆค่ะว่างก็แวะมานะคะ
18 กันยายน 2550 13:04 น. - comment id 755488
มาฝากความคิดถึงด้วยค่ะ
18 กันยายน 2550 13:12 น. - comment id 755498
ฟังขึ้นค่ะ ให้อภัยค่ะพี่ช้าง
18 กันยายน 2550 17:41 น. - comment id 755642
บ้างาน..เลยไม่มาเขียนกลอน อ่าน่ะ :) ดีกว่าบ้ากลอนไม่ทำงาน...อิอิ
18 กันยายน 2550 22:57 น. - comment id 755798
ใช่แล้วล่ะยุคนี้พอเพียงจนไม่พอแล้วล่ะครับ เฮ่อๆๆไม่มีใครลืมร้อยฝันหรอกจ้า
แก้วประเสริฐ.
19 กันยายน 2550 01:45 น. - comment id 755844
เป็นคำแก้ตัวที่ฟังขึ้นน่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด