หน้าส่วนตัว
ดวงตะวันโผล่พ้นล้นผิวน้ำ
หมู่นกน้อยเหินคล้อยตามเป็นทิวแถว
คลื่นซัดสาดทอแสงใสตลอดแนว
อรุณอุ่น อบอวน แล้วหลบเดิน
ถอดรองเท้าย่างกรายตามชายฝั่ง
หยุดพักฟังเสียงคลื่นยามตื้นเขิน
ซาด ซู่ ซ่า สนั่นโสตแสนเพลิดเพลิน
ใยหัวใจเหงาเหลือเกินเราร้างไกล
ยังคงนั่งพักลงที่ตรงนี้
รอนที รอนภา ไม่ไปไหน
ทะเลแรกสัมพันธ์ประสานใจ
นั่งร่ำไห้ขอพรวอนเธอมา
ฉันนั่งอยู่ที่เดิม
ตะวันเริ่มลดลงพาเหว่ว้า
ลมลอยล่องลูบไล้ผิวกายา
สู่เวลาพลบค่ำร่ำแสงดาว
ห้วงนภาฟากฟ้าพามืดหม่น
ดวงดาวดับหล่นวูบลงในคืนหนาว
หยาดน้ำตาไหลรินพรูร่วงพราว
โอ้คืนนี้ใยจึงหนาว....ร้าวดวงใจ
มอแมวมอหมู 16 ก.ย. 2550 11:09 น. - ID 107170 
1021
1
0
17 กันยายน 2550 04:12 น. - comment id 754754
ดีค่ะ แวะมาทักทายอ่านบทกลอนค่ะBlack MooN
17 กันยายน 2550 10:32 น. - comment id 754808
หวัดดีจ้า Black MooN เห็นกลอนใหม่ของเธอแล้วนะ ชอบจังอ่า
21 กันยายน 2550 21:54 น. - comment id 757575
มาอ่านด้วยคนครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
