ด้า สาวน้อยร้อยรัก

13 กันยายน 2550 14:49 น. - comment id 753374

สายลมเพียงพัดสะบัดผ่าน

สายแห่งกานท์พัดพลิ้วปลิวไสว

สายแห่งรักพัดผ่านนานเพียงใด

ผ่านหัวใจที่โศกเศร้าเคล้าน้ำตา...


..ม่ายกล้าให้คุณชาย...ที่ด้ารักสอนบทกลอน

เพราะด้า  ชอบมั่วเจ้าค่ะ......

สั่งได้เจ้าค่ะ....ห้ามสอนดูให้ด้านะคะ

white rose.

13 กันยายน 2550 14:59 น. - comment id 753379

อยากลืมกลับจำ  อยากจำกลับลืมค่ะ..

แวะมาเยี่ยมค่ะ..

เพียงพลิ้ว

13 กันยายน 2550 15:14 น. - comment id 753389

อกเอยไม่เคยจำช้ำอยู่เรื่อย
ไม่รู้เหนื่อยหลายหนรนหาที่
ทั้งเศร้าสุขทุกข์เหงาไม่เข้าที
อยากจะหนีให้พ้นตัวตนเอง


แจมคุณลุงสักหนึ่งนะคะ

เก็จถะหวา

13 กันยายน 2550 15:23 น. - comment id 753394

ยังใฝ่ปองมองหาคว้าลมหวน
ยังใคร่ครวญคำนึงคิดถึงเขา
ยังถูกผลัดเปลี่ยนใจไร้รักเรา
ยังคงเฝ้ารอหาอย่างอาลัย

ดาวระดา

13 กันยายน 2550 16:25 น. - comment id 753440

สวัสดีครับอาจารย์แก้ว
ใฝ่ปองรักมักให้อาลัยโศก
เหมือนลมโบกบิดไปไม่กลับหวน
ใฝ่ปองรักมักให้ใจรัญจวน
หยุดคร่ำครวญใฝ่ปองไม่หมองมัว

กลอนเพราะมากครับอาจารย์

whitelily

13 กันยายน 2550 16:36 น. - comment id 753444

"ใฝ่ปอง"  ก็หลายสิ่ง   แต่สิ่งที่เป็นก็ตรงกันข้าม
ทุกทีไปค่ะคุณลุง....

พิมญดา

13 กันยายน 2550 17:06 น. - comment id 753455

ใฝ่ปองนี่ความหมาย
ไม่สมหวังหรือปล่าวคะคุณลุง

ดูแลสุขภาพด้วยเจ้าคะ

Silver Snitch

13 กันยายน 2550 17:20 น. - comment id 753458

ผู้หญิงมือสอง

13 กันยายน 2550 18:00 น. - comment id 753485

สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ

อยากลืมแต่คงไม่อาจลืม..

สิ่งดีดีมีไว้ให้เราจดจำคะ

แวะมารับอารมณ์สุทรีเหมือนเคยค่ะ

ก่องกิก

13 กันยายน 2550 18:03 น. - comment id 753490

** ใฝ่ปอง ** 
เผลอใจ** ใฝ่ปอง ** จึงหมองหม่น
เสียดายที่เกิดมาจน
สู้ทนฟังคำเย้ยมา

โคลอน

13 กันยายน 2550 18:06 น. - comment id 753493

บางทีการใช้ความพยายามในการลืม ก็ยิ่งตอกย้ำว่ามันยากแค่ไหนกับการลบเลือนอดีต...หากเราลืมไม่ได้ก็อยู่กับมันให้ได้น่าจะดีกว่านะคะ

แวะมาชื่นชมบทกลอนค่ะ

แม่มดใจร้าย

13 กันยายน 2550 19:58 น. - comment id 753586

ใฝ่ปองเพื่อสิ่งใดหรือ
แม่มดกำลังค้นหา
อดีตที่ผ่านมา
บอกให้รู้ว่ามิเคยมี

เกี่ยวกันหรือเปล่าหนอแม่มด

Black MooN

13 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 753644

ดีค่ะ แวะมาทักทายนะ 

               Black MooN

มณีจันทร์

13 กันยายน 2550 23:20 น. - comment id 753690

สวัสดีคะ อิอิ ช่วงนี้งานยุ่งนะคะ
ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ
ขอให้คุณแก้วสบายดีนะคะ

ยาแก้ปวด

14 กันยายน 2550 00:59 น. - comment id 753705

ถึงเขากั้นดินฟ้าพนาสูง
หทัยจูงฤทัยให้หวั่นไหว
สายลมโบกความรักอาวรณ์ไป
โอ้ไฉนใยฤดีมีแต่ตรม

รอยอดีตขีดไว้ให้ห่างหาย
รอยอาลัยสถิตย์ไว้แต่ความขม
ฤาอดีตไม่อาจย้อนร้าวระทม
ใยมัวจมอยู่กับทุกข์สุขไม่แล...


โอย...รอดมั้ยเนี่ย...อิ ..อิ..

เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

14 กันยายน 2550 01:13 น. - comment id 753710

แจ๋ม

14 กันยายน 2550 06:34 น. - comment id 753731

มวลพฤกษ์สิ้นสลายเมื่อคลายครอง

     แต่อีกหนึ่งกังวลระคนหวน
ผ่านสิ่งป่วนล้วนช้ำระกำสรวง
*********
พอเหตุการณ์ผันผวนล้วนอาลัย

     แม้ใฝ่ปองมีไว้สู่ในอดีต
แต่ก็ปลิดสิ่งสนุกจนสุขหาย
**********
มิละลายสะสมปมของเรา

      แม้นเสียงเธอฝากไว้สู่ในวลี
ดวงฤดีอาลัยหฤทัยขม

คุณครูคะ  พิมพ์ผิดอีกแล้วค่ะ

นางฟ้าซาตาน

14 กันยายน 2550 07:35 น. - comment id 753747

นางฟ้าแวะมากราบสวัสดีงามๆ...เจ้า

ใบไผ่ทะเลแก้ว

14 กันยายน 2550 11:37 น. - comment id 753891

 เพราะเผลอใจ ใฝ่ปอง จนหมองหม่น
          ทุกข์เสียจน หัวใจ เจียนหมองไหม้
          คงคอยแต่ เวลา ที่ยาวไกล
          หยุดหัวใจ ให้พ้น คนหลอกลวง.
             

bananaleaf

14 กันยายน 2550 11:47 น. - comment id 753900

 สวัสดีลุงแก้วฯ ที่เคารพ..

ไม่เคยพยายามลืมซ้ากกกทีนึง..อิ.อิ
ก็ทำไม่ได้นี่นาเลยไม่ทำ...เปลี่ยนใหม่ค่ะ
ต่อไปนี้จะนั่ง จำ จำ จำ จำ ดูสิว่าจะจำได้ไหม
ถ้าจำไม่ได้ก็แสดงว่าลืมแล้วล่ะค่ะ...อิ.อิ

ดูแลตัวเองนะคะ

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 12:46 น. - comment id 753949

คุณ ด้า

       ผมมิบังอาจสอนใครหรอกครับ นอกจากเขาจะ
มาขอคำแนะนำผมและเรียกผมครู ผมก็ต้องสวม
หัวโขนทำหน้าที่เท่าที่เห็นสมควร ครับ ยิ่งคุณผม
ยิ่งมิกล้าสอนครับ  อิอิ  หากให้ดูนั้น กลอนวรรคแรก
ไม่ครบแปดคำครับ หากเป็น 
สายลมเพียงพลิ้วพัดสะบัดผ่าน
ก็จะครบแปดคำครับ เท่านี้นะครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 12:49 น. - comment id 753951

คุณ  white rose

         ครับบางครั้งคิดอยากจะลืมก็เหมือนยิ่งยุครับ
ขอบคุณครับ  ภาพสวยจริงผมยอมรับว่าเก่งครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 12:51 น. - comment id 753955

คุณ เพียงพลิ้ว

        หลานเราเก่งทางด้านนี้อยู่แล้วไม่เห็นแปลก
ที่จะใช้บ้านลุงนี่นาไม่ใช่คนอื่นที่ไหนล่ะ ขอบใจ
กลอนงามจ๊ะ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 12:54 น. - comment id 753956

คุณ เก็จถะหวา

       ผมดีใจที่สิ่งแนะนำสัมฤทธิ์ผล ขอพยายาม
อย่างนี้นะครับ รู้สึกว่าจะคล่องกว่าเดิมมากจ๊ะ

            แก้วประเสริฐ.

ศรรกรา

14 กันยายน 2550 12:57 น. - comment id 753958

คุณลุงแก้วฯ
     กลอนดีมีสาระต้องกลอนยี่ห้อคุณลุงแก้วประเสริฐ
     ทำวันนี้ให้ดี  แล้ววันหน้าก็จะได้ดี อิอิ  
ร้องเป็นเพลงเลยเรา....อดีตที่ผ่านไปก็จดจำ
แต่สิ่งที่ดีงาม   อดีตที่พลาดพลั้งก็จำไปเป็นบทเรียน
แต่อย่ามัวแต่อาลัยอาวรณ์กับอดีตที่ผ่านมา
เพราะมันจะทำให้เราทุกข์  ว๊า...ศรรกรา
พูดไรคะนั่น  งง  เอง  อิอิ
    

 (¯`°•.¸♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥¸.•°´¯)   

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:00 น. - comment id 753962

คุณ ดาวระดา
 
สวัสดีจ๊ะ         กลอนงามดีแล้วอ่อนไหวพลิ้วสัมผัสดีพยายาม
ไว้นะครับต่อไปจะได้แทนผมบ้าง ซึ่งแก่แล้ว
และล่วงโรยไปตามวัย ขอบใจจ๊ะ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:02 น. - comment id 753965

คุณ whitely

        ครับสิ่งมักจะตรงกันข้ามเสมอๆครับ จึงอย่า
ไปคิดหวังอะไรให้มากนักครับ ขอบคุณ

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:04 น. - comment id 753968

คุณ พิมญดา

         ไม่ใช่ครับ ใฝ่ปอง คือสิ่งที่เราหวัง จะได้หรือไม่
นั้นไม่อาจคาดคะเนได้ครับ ขอบคุณ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:06 น. - comment id 753970

คุณ silver snitch

         ขอบคุณในน้ำใจเสมอมาครับขอบคุณ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:08 น. - comment id 753976

คุณ ผู้หญิงมือสอง

            ความจดจำเรามักจะฝังลึกลงสู่ใต้จิตสำนึก
เสมอมากบ้างน้อยบ้าง หากชอบสิ่งใดมากก็จะลึกและ
ยากจะลืมครับ ขอบคุณครับ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:09 น. - comment id 753981

คุณ ก่องกิก

         นั่นซิผมว่าคุรสมแล้วที่จะเป็นนักร้องหรือนัก
แต่งเพลงได้แล้วครับ ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:11 น. - comment id 753983

คุณ โคลอน

      ทุกอย่างในโลกนี้มักจะตรงกันข้ามเสมอ
เหมือนยุก็ว่าได้ ต้องการสิ่งใดมักไม่ค่อยสมหวังหาก
เราไม่ตั้งใจสนใจมักจะเข้ามาหาเสมอครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:13 น. - comment id 753985

คุณ แม่มดใจร้าย

         หากคิดแบบนี้อยู่ไปหวังสิ่งใดๆซิครับ แล้ว
ก็แปลกสิ่งนั้นจะมาหาเราเอง ยิ่งค้นหายิ่งห่างไกล
ครับ  ทางที่ดีอยู่เฉยๆดีกว่านะครับ ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:15 น. - comment id 753990

คุณ Black Moon

          ขอบคุณในน้ำใจครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:17 น. - comment id 753993

คุณ มณีจันทร์

        ขอบคุณทำงานก่อนเถอะครับ ในที่นี้ถือว่า
เป็นที่คลายอารมณ์ฝึกสมองครับ 

           แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:26 น. - comment id 753998

คุณ ยาแก้ปวด

      รอดครับรอดและรอดอย่างดีเสียด้วยล่ะ เพียงแต่
ตอนจบคำเกินไปคำครับ คือ
ใยมัวจมอยู่กับทุกข์สุขไม่แล...
หากเป็น
ใยมัวจมกับทุกข์สุขไม่แล  
ก็จะครบไม่มีคำฟุ่มเฟือยคืออยู่ครับไม่ต้องเน้น
เพราะคนอ่านเขาจะทราบว่าอยู่กับทุกข์ครับ
ส่วนคำว่า ฤดี นั้นจะอ่านคำเดียวก็ได้สองคำก็ได้
ถือเป็นคำกล้ำครับ ใช้ได้ไม่ผิดครับ 
ด้วยความหมายเดียวกันครับ ขอบคุณ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:27 น. - comment id 753999

คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

          ขอบใจมากจ้าที่มาเยี่ยมเยียนจ้า

                   แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:40 น. - comment id 754007

คุณ แจ๋ม

         ไม่เป็นไรครับ คนเราผิดพลาดกันได้หากรู้
ก็แก้ไขก็เท่านั้นเอง มิใช่เรื่องใหญ่โตอะไรกลอน
เราสร้างขึ้นเพื่อฝึกสมองและระบายอารมณ์เราจ๊ะ
เรื่องกลอนส่งกับกลอนรับต้องสัมผัสกันนะจ๊ะ ที่
เขียนมาแสดงว่าคิดไม่ออกนะครับ

          แต่อีกหนึ่งกังวลระคนหวน
ผ่านสิ่งป่วนล้วนช้ำระกำสรวง
ครั้นคลี่คลายสิ่งร้ายกับมาลวง
เหตุการณ์ล่วงผันผวนล้วนอาลัย

         แม้ใฝ่ปองมีไว้สู่ในอดีต
แต่ก็ปลิดสิ่งสนุกจนสุขหาย
แสนจะสิ้นผูกพันนั้นแทบวาย
มิละลายสะสมปมของเรา

          แม้นเสียงเธอฝากไว้สู่ในวลี
ดวงฤดีอาลัยหฤทัยเขลา
ต้องยอมรับหักสิ้นจินต์บางเบา
สะท้านเงาฝากไว้ในดวงแด.

       ผมช่วยเติมและให้ดูสัมผัสกลอนส่ง กลอน
สลับกลอนรับ กลอนรอง และกลอนส่งนะจ๊ะ

               
          แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:42 น. - comment id 754010

คุณ นางฟ้าซาตาน

          ครับผมขอคาราวะตอบครับ ขอบคุณมากๆที่
แวะมาเยี่ยมครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:44 น. - comment id 754012

คุณ ใบใฝ่ทะเลแก้ว

         กลอนช่างงดงามครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:46 น. - comment id 754016

คุณ  bananaleaf

         การจะลืมสิ่งที่เราชอบเรารัก ยากยิ่งนักที่จะ
ลืมและเลือนไปจากใจเราได้จ๊ะ ขอบใจจ๊ะ

                 แก้วประเสริฐ.

แจ๋ม

14 กันยายน 2550 13:48 น. - comment id 754018

คุณครูขา  ที่แจ๋ม เขียนไปนั่นหมายถึงกลอนของคุณครูนะคะ   
อยากให้ดูกลอนของคุณครูที่เขียนค่ะ  ว่าพิมพ์ผิด  หลงสัมผัสค่ะ  แจ๋มได้ก๊อปมาให้ดูไงคะ

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 13:51 น. - comment id 754023

คุณ ศรรกรา

         คุณ มีอารมณ์สุนทรีย์มาก ดีจังครับ ใช่แล้ว
เราคิดในสิ่งดีๆทำในสิ่งดีๆ ผลลัพท์ก็ได้สิ่งที่ดีดีครับ
แต่การเล่นกลอนต้องประกอบทั้งอดีตปัจจุบันและ
อนาคต อยู่ที่ว่าเราจะระบายอารมณ์ไปในแนวทาง
ไหนครับ  บางครั้งผมเขียนกลอนก็ใช่ว่าจะเกิด
กับตัวผมก็หาไม่ครับ แต่จะพบเห้นในสิ่งที่ผ่านมา
เสมอๆครับ ขอบคุณครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

14 กันยายน 2550 14:01 น. - comment id 754035

คุณ แจ๋ม

       นี่แหละหนาคนแก่ หลงๆลืมๆจ๊ะ ดีแล้วขอบคุณมาก

       วิมานแก้วแวววับกลับจากทรวง

ผมหมายถึงเปรียบดุจวิมานที่หรือบ้านที่ออกจาก
อกจ้ากลับหลุดออกจากทรวงจ้า

       คราบน้ำตาฝากลงตรงทรวงใน

ผมหมายถึงน้ำตาที่ตกในเป็นคราบไว้ใส่ในอกจ้า

        ดีแล้วจ้า ยังไงๆก็ช่วยกันเตือนบ้าง ผมผิด
ยอมรับผลผิดเสมอจ้า การเขียนกลอนจะตรงๆ
เลยไปก็ไม่ได้ต้องให้คนอ่านคิดความหมายบ้าง
นะจ๊ะ  ขอบใจมากจ้า

             แก้วประเสริฐ.

ทิพย์โนราห์ พันดาว

14 กันยายน 2550 16:08 น. - comment id 754147

แวะมาทีหลังเลยคะด้วยเหนื่อยหน่ายในชีวิต้เหลือเกิน กลอนไพเราะคะ แวะมาชื่นชมคะ

จิตรำพัน

14 กันยายน 2550 16:12 น. - comment id 754148

สวัสดีค่ะครูแก้ว

จิตรำพันเข้ามาหาครูได้ยากเลยค่ะ 
หลาย ๆ อย่างที่อยากลืมกลับจำ  อยากจำกลับลืมค่ะ  
ช่างปวดใจจริง ๆ

ช่วงนี้งานยุ่งมาก  ครูพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ

แก้วประเสริฐ

15 กันยายน 2550 07:03 น. - comment id 754315

คุณ  ทิพย์โนราห์ พันดาว

         เพียงแค่มาเยี่ยมผมก็ขอบใจมากแล้วครับ
ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

15 กันยายน 2550 07:11 น. - comment id 754316

คุณ จิตรำพัน

          จำไว้งานเราต้องสนใจเป็นพิเศษเพื่อ
อนาคตของเราจ้า ส่วนการเล่นกลอนนั้นถือว่า
เป็นการผ่อนคลายอารมณ์เรานะจ๊ะ จะได้ไม่
ต้องเสียทั้งสองอย่างไป หากการแต่งกลอนนั้น
ในเวลาเราเครียดเราก็แต่งในใจ ช่วยได้นะ
ผิดถูกไม่ต้องคำนึงเพียงให้พยายามอยู่ในหลักเกณฑ์
เอาไว้ก็เพียงพอ พอนานๆเข้าจะเกิดความเคยชิน
จนกระทั่งจิตผสานกลอน กลอนผสานจิต เราก็
สามารถจะแต่งได้ทุกๆเมื่อ หากอารมณ์เรา
แจ่มใสดีก็สามารถแต่งได้ไพเราะ เพราะกลอน
เกิดจากอารมณ์ของเรา หากอารมณ์เราดีกลอน
จะอ่อนไหวพลิ้วไปมามองเห็นภาพได้ หากเรา
อารมณ์ไม่ไดีกลอนก็จะแข็งกระด้างอ่านแล้ว
ถึงแม้จะได้ใจความแต่มันจะแข็งกระด้างจ๊ะ
พยามฝึกฝนเอาไว้ ผมแก่แล้วฝากความหวังไว้
กับคุณ เพื่อประสานงานนี้อนุรักษ์ของเก่าไทยไว้
ให้อนุชนรุ่นหลังต่อไปจ๊ะ ผมจะตายวันตายพรุ่ง
ก็มิอาจจะรู้ได้  หากเราชักจะเบื่อๆงานนี้ ก็เปลี่ยน
แนวทางใหม่ไปหัดฝึกการเขียนเรื่องสั้นๆไว้
ก็จะได้ทั้งอารมณ์และการเขียนหนังสือที่ดีจ๊ะ
อย่าลืมทำตามนะ คุณคือหนึ่งในความหวังของผม

               แก้วประเสริฐ.