เธอรู้ไหมขณะนี้หัวใจกลจะขาด ดั่งศรธนูปาด และปัก เธอรู้ไหมขณะนั้นนะหน่วงและก็ตระหนัก ถึงเลือดอันสุดรัก จะลา เธอรู้ไหมขณะที่หัวใจจะละจะพา คิดถึงคะนึงหา ฤ หาย แม้ราตรีและทิวาจะลับก็จะมิคลาย เยื่อใยจะทอสาย สวาดิ
ก้าวที่...กล้า 13 ก.ย. 2550 13:49 น. - ID 107063 
1236
8
0
13 กันยายน 2550 14:11 น. - comment id 753349
มาฝากหัวใจบอกว่ารักและคิดถึง....
เอาหัวใจใสขวดโหลคงอึดอัด.....
พี่สาวจ้าเปิดฝาให้ด้วยนะ จะได้ออกนอกกอรป
13 กันยายน 2550 14:25 น. - comment id 753356
รับทราบแล้วเจ้าค่ะ...
13 กันยายน 2550 15:06 น. - comment id 753385
เธอรู้ไหมขณะนี้อุราละล้าละลัง หวั่นหวาดพลาดหวัง มลาย เธอรู้ไหมขณะจิตพินิจมิคลอนมิคลาย อาวรณ์และเสียดาย คะนึง มั่วๆมาแจม อิอิ ที่จริงก็ไม่รู้ไม่ชี้นะคะ
13 กันยายน 2550 15:11 น. - comment id 753387
เธอรู้ไหมขณะนี้ฤดีละล้าละลัง หวั่นหวาดจะพลาดหวัง มลาย เธอรู้ไหมขณะจิตพินิจมิคลอนมิคลาย อาวรณ์และเสียดาย คะนึง แก้นิดนะคะ
13 กันยายน 2550 18:08 น. - comment id 753494
13 กันยายน 2550 19:48 น. - comment id 753576
หัวใจ จะวาย
13 กันยายน 2550 22:13 น. - comment id 753641
ดีค่ะ พระจันทร์ ฯ แวะมาทักทายเยี่ยมชมบทกลอนค่ะ
14 กันยายน 2550 08:35 น. - comment id 753764
กำลังเคลิ้มเลย.. จบซะแล้ว ของดีจำต้องมีน้อยเสมอหรืออย่างไร.... เสียดายเนอะ.. หัวใจคุณ.. ก็มีดวงเดียว../
14 กันยายน 2550 12:18 น. - comment id 753925
หน้าส่วนตัว
น้องรี
พี่ติดปีกหัวใจให้ด้วยนะ จะได้โบยบินอย่างเสรี ...ขอบคุณจ้า 
bananaleaf
จุ๊ ๆ รู้แล้วอย่าบอกใครนะ 
น้องกานต์
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ...ต้องแก้อีกนิดแล้วหล่ะ
และเรื่องที่เกเรไว้นะ ว่ายังไง??
คุณโคลอน
ขอบคุณรอยยิ้มพิมพ์ใจพร้อมดอกไม้หอม ๆ น้องเฌอ
หายไปนานเลย แล้วเป็นโรคหัวใจตั้งแต่เมื่อใด Black MooN
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกัน ผู้หญิงช่างฝัน
เป็นคนเขียนอะไรยาว ๆ ไม่ค่อยจะได้ ขอแบบสั้น ๆ นะ
...คิดถึงคุณ 
ด้วยรักและผูกพัน
^ ขอบคุณ ^ 
14 กันยายน 2550 12:41 น. - comment id 753943
เดือนดับในดวงตา ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด ก็มิอาจไปตามความคิดถึง ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน คิดเสมอเมื่อใจใฝ่ถึงเขา สายตาเศร้าเฝ้าเตือนว่าเหมือนฝัน แววอาวรณ์อ่อนหวานผสานกัน เหมือนจำนรรจ์จำนนท้นอาลัย จะตัดพ้อต่อว่าประสารัก ใจก็ทักท้วงห้ามตามวิสัย จงมองตาตาจะเตือนว่าเหมือนใจ ถ้าแจ้งได้ก็จะแจ้งไม่แฝงเงา รู้ทั้งรู้ว่ารักจักให้ทุกข์ ใจยังรุกเร้าหลอกให้บอกเขา ช่างไม่เข็ดหรือไรนะใจเรา เขามีเจ้าของแล้วในแววตา เคยนั่งเศร้าเดาใจเธอไม่ออก จนตาบอกบ่งเล่ห์เสน่หา ใจที่หวังพลั้งผิดระอิดระอา วอนตาอย่าเยือนผสานแววหวานเลย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จากหนังสือกวีนิพนธ์ "คำหยาด"
14 กันยายน 2550 16:26 น. - comment id 754149
ผู้หญิงช่างฝัน
ร้อยอักษรแทนหมายแห่งสายใย
ล่องลอยไปตามลมผสมผสาน
เป็นอุ่นไอโอบกอดตลอดกาล
ซาบดวงมานยามท้อยามรอคอย
ขอบคุณที่นำบทกวีอันไพเราะมาให้ชื่นชมสม่ำเสมอ
ยังคงเดิมในหัวใจ
24 กันยายน 2550 09:58 น. - comment id 758574
รออ่านงานคุณ... คิดถึง..
25 กันยายน 2550 10:24 น. - comment id 759142
ผู้หญิงช่างฝัน แสงจันทร์ นุ่มนวลชวนฝันชวนหวั่นไหว รายล้อมคืนค่ำอยู่ร่ำไร ทั่วทั้งหัวใจอำไพดวง แสงดาว แวววาวพราวแพรวบนแนวสรวง ระย้าระยิบกะพริบรวง วาบทรวงช่วงโชติปราโมชนั้น ในความรัก ฝากใจทายทักช่วยถักฝัน ฝากคำทักทายกลับคล้ายกัน ผูกพันมั่นแล้วในแววตา คิดถึง ทุกช่วงตราตรึงคำนึงหา ซึมซาบจันทร์ดาวบนราวฟ้า ปรารถนามองอยู่ไม่รู้แล้ว คิดถึง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
