เพียงสายลม โปรยพริ้ว โบกสะบัด วอนช่วยพัด ผ่านฝาก ความคิดถึง ว่าใจข้า นี้รักเธอ แสนคำนึง ใจไปถึง แม้นตัวห่าง ไม่พรากกัน ปล่อยให้ฝัน ได้ล่องลอย ตามสายธาร เก็บวันวาน ไว้เป็นพียง เรื่องในฝัน วันเวลา ล่วงเลยไป ไม่นับวัน (นานมากจนนับไม่ได้) ใจผูกพัน นำพาเรา คล้อยลอยไป กำห่วงใย ไว้ให้แน่น แนบอกเอ๋ย ไว้ชมเชย ยามห่างใกล ได้คลายเหงา แล้ววันนึง จะได้พบ สบสองเรา (สบ= พบง่ะ มะใช่ศพน๊ะ) ได้คลอเคล้า คลายคิดถึง ชื่นอุรา อารมณ์ไหนว๊ะตรู..............หงิๆๆๆๆๆ
12 กันยายน 2550 00:23 น. - comment id 752633
ดีค่ะ พระจันทร์ ฯ แวะมาทักทายยามดึกค่ะ Black MooN
12 กันยายน 2550 11:12 น. - comment id 752732
ตามสายลมมา..... ก้อขำนะ....สบ กับศพ.... ก้อขำพอแล้ว
12 กันยายน 2550 18:46 น. - comment id 753021
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วอดขำไม่ได้ มีแบบพจนานุกรมด้วย น่ารักแฮะ อารมณ์ไหนก้ไม่เป็นไรค่ะขอแค่ คนอ่านแล้วมีความสุขเราว่าก็โอเคแล้วนะ สบายดีนะคะ
13 กันยายน 2550 12:31 น. - comment id 753307
หวั่นไหวจัง
15 กันยายน 2550 23:47 น. - comment id 754467
ไปอ่านกลอนอื่นก้อขำ....ตั้งแต่เมื่อวาน.. แย้ว...ก้อตามมาขำอีกวัน...55
16 กันยายน 2550 01:54 น. - comment id 754482
ขอบคุงก๊าบ คุณพระจันทร์ที่แวะมาทักทายคับ ถ้ามีอะไรแนะนำช่วยบอกกล่าวน๊ะคับ เพราะเรื่องกลอนผมแย่ๆอยู่ แต่อยากแต่งเอาไว้ง่ะหงิๆๆๆ ดีจายง่ะที่กลอนนี้ทำให้คุงด้าขำได้ตั้งหลายที ขอบคุณคับคุณผุ้หญิงฯ ที่ไม่เคยมีสักครา ที่จะไม่มาเยี่ยเยียนกัน.. ว่างๆ จะแอบไปเยี่ยมถึงบ้านน้า........อิอิอิ ดีคับคุณอัสสุ ที่เข้ามาช่วยหวั่นไหว ระวังน้าแด๋วแอบรักผงน๊ะจาบอกห้าย........