ความรักจะอยู่กับเราเสมอ ตราบเท่าที่เราต้องการรัก เราสัมผัสความรักได้ตลอดเวลา เพียงเรารู้ค่าของคำว่ารัก ณ. เวลานี้ฉันสัมผัสได้ด้วยลมหายในความรู้สึก มีบางส่วนจางหายไป ความหมายกับซ่อนลึกยิ่งขึ้นในเนื้อใจ ไม่เคยเจ็บจากความรู้สึกที่เธอมอบให้ ทุกๆเวลามีค่ามีความหมายในความรู้สึกเสมอ ขอบคุณความรู้สึกที่ฉันมีให้กับเธอ ขอบคุณเวลาที่ทำให้ได้เจอและรู้จักกัน ถึงไม่ได้คิดถึงตลอดเวลา แต่ก็อยากบอกให้เธอรู้ว่า เธอมีค่ามากมายต่อฉัน ถึงใครจะบอกว่าไม่สำคัญ.... แต่สำหรับฉันสิ่งนี้ยิ่งใหญ่เหนือใคร แม้มิได้จดจำทุกลายละเอียดของการได้รู้จัก ยังจดจำรอยยิ้มที่มอบให้ ขอบคุณอีกครั้งความรู้สึกที่ส่งมาถึงหัวใจ ขอบคุณเจ้าชายในคืนฝัน สู่สุข ณ.แดนสรวง ไม่ต้องห่วงฉัน การที่เธอจากตายก็ใช่ว่าสำคัญ เพราะเธอนั้นคือส่วนหนึ่งของลมหายใจ ไม่สัญญาขอบอกเพียงว่าที่ที่มีเป็นของเธอ.... รักนิรันดร์........ หนีหมอมาต่อกลอน ตรีชฎา
9 กันยายน 2550 02:02 น. - comment id 751553
ขอฝากบางความรู้สึก ที่ร้าวลึกในความฝัน ถึงห่างหายไกลจากกัน ความรุ้สึกที่มอบให้เพื่อนที่จากไปนั้น มีความหมายเกินใคร ขอโทษ..โปรดรับคำขอโทษจากฉัน เราต่างไม่มีกัน ฉันเท่านั้นจะเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในความจริง ..คนที่ได้อ่านกลับไม่ใช่เธอ... ชีวิตนี้น่าหัวเราะจริงๆ.....
9 กันยายน 2550 08:00 น. - comment id 751570
ณ รพ. ที่ แต่งกลอนอยู่ เธอสู่หนีหายไปไหน ไม่สู้หน้าแล้วยังกลับจากไป ยังไงโลกกลมต้องสู้หน้ากลับมา เธอผู้ห่างหายไม่ไปไหน ยังอยู่ในใจฉันให้คิดถึงไหมหนา เธอ บอกรักแล้วสัญญาแล้วนินา อย่าว่า เลยการที่ไม่มีกัน อาจเปลี่ยนเป็นสีอื่นๆ บ้าง ก็ อาจหน่ายเปลี่ยนสีสัน แต่ยังมีตะวันขึ้นทุกวัน ในตราบนั้นที่ฉันรอเธอ.... เพราะการเกี่ยวก้อยกันไว้ อล้วนิ้วโป้งที่จริงใจยันไว้เสมอ เธอต่างกลับเพื่อนคนอื่นจริงนะเออ ฉันไม่เคยเผลอ ขอพูดว่าว่ารักเธอจากใจจิง.....
9 กันยายน 2550 08:29 น. - comment id 751573
ขอหมอมาตอบกลอน ...ขอบคุณความรักที่แสนอบอุ่นในวันนี้ ขอบคุณนะคนดีที่มอบให้ฉัน ขอบคุณความรู้สึกความผูกพัน ขอบคุณทุกๆวันที่มีเธอ..... ...........รักเธอจัง เพื่อนขอหัวเราะให้ชีวิตตัวเองและโลก.. ที่ส่งความโศกมาให้....ขอหัวเราะ.... ให้กับหัวใจที่สอนให้คิดถึงเธอ...
9 กันยายน 2550 09:51 น. - comment id 751590
เป็นอะไรคะคุณด้า ไม่สบายมากไหม ดูแลตัวเองด้วยนะคะ หายไวไว..ยังมีกำลังใจเขียนกลอนอีก พักหายป่วยไวไวนะคะ กินยาให้ตามเวลาด้วยนะคะ เป็นห่วง
9 กันยายน 2550 10:38 น. - comment id 751599
พิมญดา คงเป็นเรื่องธรรมดา เพราะทั้งรพ.มีแต่คนป่วย ทั้งหมอพญาบาล.... ไม่รู้อะไรกันต่างคนป่วยไปคนละอย่าง อย่างใดก้ออย่างนึง แต่ด้านี่ซิ........ ป่วยตรงหัวใจเลยละ....... ยาเหรอไม่กินได้มั้ย ..ไม่อร่อยยเลย ข่มขีน เอ้ย..ม่ายช่ายขมขื่นต่างหาก... ไหนหมอ..นายรู้มั้ย..นายจ่ายยาผิดให้นะ... .....ขอบคุณนะคะพิม....ขอบคุณ
9 กันยายน 2550 12:13 น. - comment id 751635
ถึงแม้จะห่างไกลกันแค่ไหน หรือเธอไปอยู่ ณ แห่งหนใด ก็จะขอรักเธออย่างนี้ตลอดไป ถึงแม้จะห่างไกลแต่ใจเราใกล้กัน ดีค่ะพระจันทร์ ฯแวะมาทักทายค่ะ
9 กันยายน 2550 14:50 น. - comment id 751677
น้องด้าเล่นหนีหมอมาต่อกลอนไม่ช้าไข้ใจที่ว่าคงหายแล้วล่ะ พี่ว่า ขอให้หายป่วยเร็วๆๆนะค่ะ
9 กันยายน 2550 16:06 น. - comment id 751701
คำทักทายเยื่ยมเยือน เป็นกำลังใจที่ดีที่สุด.... ยา...รวมรับทานวันเดียวกันได้มั้ยนะ หมอได้ยินแบบนี้คงปวดหมองแน่เลย.. ................ขอบคุณพระจันทร์...... ด้าก้อว่าแบบนั้นแหละค่ะพี่.... กชมนวรรณ ขอบคุณ..นะคะ
10 กันยายน 2550 07:54 น. - comment id 751851
รักจะอยู่กับเราเสมอนะคะดาด้า
10 กันยายน 2550 08:23 น. - comment id 751864
กานต์จ๋า... เหตุที่ความรักอยู่กับเรา คงเพราะเราเกิดมาจากความรัก กานต์ว่าเช่นมั้ย... เหตุที่คนเจ็บปวดคงมิใช่ความรัก.... คงมาจากการถือครองต่างหาก.... อย่าโทษความรักเลย เพราะได้รักแล้ว.. ก็เพียงพอ...เรื่องจริงนะกานต์.... การไม่เอามาครอบครองจะจะพบความสุข.. อีกแบบ เฮ้ย...รักจัง