อยู่แคว้นแดนใดไกลสุดหล้า นับคณามากมายให้พบเห็น เมืองใหญ่โตโก้หรูดูช่างเป็น เฉกเช่นแดนสวรรค์ดั้นด้นไป พัฒนาก้าวล้ำเกินคำกล่าว หลากเรื่องราวดำเนินเกินขานไข ทั้งผู้คนเชื้อชาติพิลาสพิไล ดูเป็นใครที่ไม่คุ้นจะหนุนนำ และท่ามกลางฝูงชนล้นหลากนี้ เรากลับมีความเหงาเฝ้ากลืนกล้ำ มองทางไหนใจว้าเหว่เร่ระกำ ทุกคืนค่ำคิดถึงบ้านจนซานซม ที่พ่อแม่พี่น้องปองรักใคร่ ทุกดวงใจใครครามาห่อห่ม ให้หมดทุกข์หมดภัยคลายระทม ที่ช้ำตรมก็เต็มตื้นจนชื่นใจ บ้านหลังนี้มีรักสลักจิต ไม่เบือนบิดขัดข้องให้ร้องไห้ ไม่เคยลดถดถอยน้อยลงไป ทุกห่วงใยมอบมาด้วยอาทร บ้านหลังไม่ใหญ่โตจนโก้หรู แต่เฟื่องฟูอยู่เย็นเป็นสิงขร ช่วยปกป้องคุ้มภัยหายสั่นคลอน จึ่งรอนรอนไหววับอยากกลับคืน
6 กันยายน 2550 00:16 น. - comment id 750015
สวัสดีครับคุณ ป ส่วนตัวผมแล้ว ผมคิดว่าบ้านที่แท้จริงนั้นคงเป็นความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย และปรารถนาดีอย่างบริสุทธิ์ใจ ระหว่างผู้ที่รักและห่วงใยกัน นะครับ เหมือนอย่างผมที่ไม่รู้สึกว่ามีบ้านมานานแล้ว เพราะสูญเสียคนที่ผมรักที่สุดในชีวิตไปแล้วครับ ขอบคุณครับสำหรับบทกลอนที่ให้ความรู้สึกที่ดีนะครับ
6 กันยายน 2550 01:21 น. - comment id 750030
บ้านนะหรือคือที่อยู่อาศัย บ้านรวมใจแห่งนี้อุ่นเสมอ ก็บ้านกลอนที่รวมเหล่าเพื่อนเกลอ ต่างเสนอแนวคิดมิตรนักกลอนง
6 กันยายน 2550 02:27 น. - comment id 750053
ดีจ้า คุณ ปราณรวี กลอนไพเราะจังเลยเจ้าค่ะ หากว่าบ้าน หลังใหญ่ ไร้เธออยู่ มันคงดู เศร้าใจ ให้ห่วงหา หากว่าบ้าน หลังน้อย คอยเธอมา อยู่ร่วมเรียง เคียงพา น่าอยู่เอย สำหรับอาราเล่นะ อาราเล่ว่าบ้านจะเป็นแบบไหนก็ได้เจ้าค่ะ จะหลังเล็ก ๆมุงจาก หากมีคนที่เรารักอยู่เคียงชิดไกล้ มันแสนจะอบอุ่นหาใดเหมือนเลย แต่หากอยู่บ้านหลังใหญ่ แล้วอยู่เพียงผู้เดียวลำพังแล้วจบอยู่กะความเหงากะตัวเอง อาราเล่จะไม่เหมาว่าเป็นบ้านหรอกเจ้าค่ะ จะเรียกว่าที่ซุกหัวนอนดีก่า อิอิ (คำคมซะจริงเรา)
6 กันยายน 2550 04:46 น. - comment id 750085
บ้านหลังไม่หรู แต่ก็มีความสุขนะค่ะ
6 กันยายน 2550 07:39 น. - comment id 750104
คิดว่าเจ้า จะไปสู่ อยู่เมืองอื่น คิดว่าเจ้า จะไม่คืน กลับมาหา คิดว่าเจ้า เบื่อเจ้าทุย ลุยท้องนา คิดว่าเจ้า ลืมบ้านป่า พนาดอน ยังดีใจ ที่ได้รู้ อยู่ว่าเจ้า ยังจะกลับ สู่ลำเนา ไม่หลอกหลอน ยังใจชื่น คนอยู่ป่า พนาดอน ยังอาวรณ์ กลัวเจ้าไป หายลับตา ฉันจะคอย เลี้ยงเจ้าทุย คอยเจ้านั่ง ฉันจะคอย ด้วยความหวัง ได้เห็นหน้า ฉันดีใจ บอกจริงจริง เจ้ากลับมา แล้วอย่าพา หนุ่มฝรั่ง ขอสั่งเตือน ดีใจครับที่ยังเห็นบ้านเกิดมีความสำคัญอยู่ รีบ ๆ กลับมานะครับ
6 กันยายน 2550 08:40 น. - comment id 750158
บ้านหลังเล้กหลังใหญ่ไม่สำคัญ อยู่ที่ใจของตนอาศัยเนาะ
6 กันยายน 2550 08:56 น. - comment id 750164
บ้านอบอุ่นอยู่เสมอคะ พิมมีบ้านเป้ฯของตัวเองเจ้าคะ อิอิ...บ้านอุ่นไอรักกก
6 กันยายน 2550 09:09 น. - comment id 750174
สวัสดีค่ะพี่ปอ สุก็จะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจจังเลย บ้านเปรียบเช่นสวรรค์ดีดีนี้เองเนาะ
6 กันยายน 2550 09:09 น. - comment id 750175
บ้านเล็กบ้านน้อย ชอบบ้านน้อยนะ น่ารักดี
6 กันยายน 2550 09:43 น. - comment id 750191
ที่ใดเล้าจะสุขเท่าบ้านของเรา เหนื่อยมาจากไหนบ้านก็คอยโอบอุ้มเราไว้เสมอ สบายดีนะคะ"ป"
6 กันยายน 2550 11:26 น. - comment id 750229
ไม่มีที่ใดอบอุ่นเท่าบ้าน ไม่มีที่ใดปลอดภัยเท่าบ้าน ไม่มีที่ใดมีความรักเท่าบ้าน บ้านคือวิมานของเราจริงๆๆ
6 กันยายน 2550 12:45 น. - comment id 750260
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราค่ะ.. สบายดีนะคะ..
6 กันยายน 2550 13:18 น. - comment id 750283
บ้านเราที่นี่มีอบอุ่น แต่บ้างครั้งร้อนจ้าเพราะเด็กทะเลาะกัน ไม่มีกรรมการห้าม อิอิ
6 กันยายน 2550 14:35 น. - comment id 750313
สวัสดีค่ะคุณปลายตะวัน ใช่ค่ะ ยิ่งสำหรับ ป ด้วยนะบ้านที่มีพ่อแม่พี่น้อง นั่นแระคือบ้านแบบที่คุณว่าเลยค่ะ...ยังไงก็เป็น กำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ อย่าท้อนะคะ สวัสดีค่ะคุณเก็จถะหวา ใช่ค่ะ บ้านกลอนนี่มีพี่ มีเพื่อน มีน้อง เยอะแยะ ไปหมดเลย เป็นอีกที่ ที่เรียกว่าบ้านได้เนอะ อิอิ ดีจ้าอาราเล่ สำหรับ ป ขนาดบ้านไม่สำคัญเท่าความรัก ความอบอุ่น ที่คนในบ้านมีให้แก่กันเลยค่ะ เนอะๆ บ้านแบบนี้ คือวิมานของเราจริงๆ ด้วย อิอิ
6 กันยายน 2550 16:15 น. - comment id 750347
ไม่ว่า ปราณรวี จะอยู่ไกลแค่ไหน...บ้านก็ยังอยู่ที่เดิม...ขอเพียงไม่ลืม...เมื่อหันกลับมามองจะพบว่าบ้านหลังนั้นไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ
6 กันยายน 2550 17:49 น. - comment id 750443
อ่นกลอนขอบพี่ ป.ให้คิดถึงบ้านนะค่ะ ไม่ได้กลับบ้านมาหลายอาทิตย์แล้ว ไม่เคยว่างจากเรียนสักที คิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ
6 กันยายน 2550 17:55 น. - comment id 750451
อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรานะจ๊ะป.จ๋า
6 กันยายน 2550 18:01 น. - comment id 750458
ผมคิดถึงบ้านครับ ถึงมันจะบ้านนอกแต่ผมก็รักบ้านผมครับ อืมรูปเหมือนบ้านผมเลย...
6 กันยายน 2550 18:17 น. - comment id 750476
อันว่าบ้านคือวิมาน อันสุขสันต์ ทุกคืนวัน คือถิ่นฐาน ให้ฉันอยู่ บ้านหลังนี้ อยู่คนเดียว ไม่น่าดู แต่ก็รู้ ว่าปลอดภัย ยามฝนมา.. มาเยี่มดูบ้านสวยค่ะ
6 กันยายน 2550 21:44 น. - comment id 750589
บ้านสวย ภาษาสวย เจ้าของ ??
6 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 750597
Welcome to your home !!!..
6 กันยายน 2550 22:26 น. - comment id 750601
หวัดดีค่ะแสงไร้เงา ใช่ค่ะ ขอเพียงในบ้านมีความอบอุ่นเท่านั้น อย่างอื่นก็เป็นเพียงองค์ประกอบนิๆๆ สวัสดีค่ะคนบนเกาะ อิอิ...กลับอยู่แล้วค่ะ ป น่ะไม่เคยไปไหนไกลบ้าน เกินสองอาทิตย์เลยค่ะ ครั้งนี้ได้กลับบ้านแค่ปีละ ครั้งนี่ก็ใจจะขาดแล้วค่ะ.....อิอิ....นั่งหลังทุยเหรอ ป.ไม่นั่งหลังพวกเดียวกันเองหรอกค่ะ...แหมมม กำลังเหร่ฝรั่งไว้ด้วยซิคะ กะว่ากลับไปอีกทีจะไป ขอฝรั่งแต่งงานนะคะนี่ เดี๋ยวหามาฝากคนบนเกาะ ด้วยคนนึงเนอะ......อิอิ ล้อเล่นค่ะ เดี๋ยวป้าเอาตาย
7 กันยายน 2550 00:44 น. - comment id 750655
เรนผูกพันในบ้านของพ่อ.. เคยนั่งรอมามี้..ที่หน้าต่าง เขียนโน้ตสั้นกระดาษขาว..แอบเอาวาง มีหมอนข้างแนบอก..คอยปกป้อง.. เหงาๆริมหน้าต่าง.. รู้สึกอ้างว้างความห่างของเราสอง.. มีน้ำตามากมายที่ไหลนอง ทุกนาทีเสียงก้องแอบร้อง..จากข้างใน.. บ้านนั้นเป็นของเรน.. เคยวิ่งเล่นรอบสวน...แสนสดใส วันหนึ่งนั้น ความสุขก็หายไป ความหวั่นไหวแทนที่..เพราะใครกัน.. ปริศนา..ของบ้าน วานช่วยตอบ .. เรนหัดแต่งนะคะ..
7 กันยายน 2550 00:54 น. - comment id 750662
สวัสดีค่ะคุณไหมไทย ใช่เลยค่ะ...บ้านใหญ่โตแต่ไม่มีความสุข มีถมเถไปเนอะ ...อิอิ ดีจ้าพิมจัง ดีจังเลยค่ะ ป อยู่กะพ่อแม่พี่น้อง รวมกัน เป็นครอบครัวใหญ่ ก็อบอุ่นดีค่ะ มีแต่คน เอาใจ ไปอยู่ที่อื่นต้องเอาใจตัวเองน่ะค่ะ หวัดดีค่ะล้น ใจ ช่ายๆๆ เวลาไปอยู่ไกลๆ บ้าน ไม่มีช่วงไหน ที่จะมีความสุขเท่ากับตอนที่รู้ว่าจะได้กลับบ้าน หรอกเนอะๆๆๆ
7 กันยายน 2550 04:21 น. - comment id 750713
อืมมมม .... อันว่าตัวฝนนี้ ไม่มีบ้านให้อยู่ ไม่มีอู่(เป็นของตัวเอง)ให้นอน ก็ต้องยังคงเร่ร่อนต่อไปอย่างนกไร้รังตัวเดิม เดิมค่ะ .....คิกๆๆๆๆ อืมมม บ้านปราณรวีอยู่สูงจัง ฝนคิกว่าเป็นรังใหม่ของฝนแร้เชียว เกือบไปแล้ว เกือบเข้าไปแอบนอน เพราะบินมาไกลและเหนื่อยล้า...คิกๆๆๆ
7 กันยายน 2550 04:30 น. - comment id 750714
ขอแค่ศาลเพียงตา ยามอ่อนล้าและสิ้นลม ขอแค่เพียงสายลม พัดผสมยามหม่นหมอง ขอแค่เพียงน้ำใจมิตร สนิทแนบ ดังเคยครอง แต่ยามนี้ .....ใย....หมองหม่น....ครองดายเดียว...แหง๋ววว
7 กันยายน 2550 07:10 น. - comment id 750734
ดีจ้าเณรน้อยอัสสุ ชอบบ้านเล็กบ้านน้อยเหรอคะ..อิอิ อันตรายนะนี่ ระวังตัวไว้ด้วยเน้อ หวัดดีค่ะผู้หญิงมือสอง จริงดวยเนอะ ไม่มีที่ใดสุขใจเท่าบ้านเรา เหมือน ป ตอนนี้เลยค่ะ ได้กลับมาบ้าน ถึงแม้จะชั่วคราวก็ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเยอะ เลยค่ะ สวสัดีค่ะพี่ครูพิม นั่นล่ะความรู้สึกของ ป ต่อบ้านเลยค่ะ กลับมาบ้านเหมือนกลับวิมานไงไม่รุ อิอิ
7 กันยายน 2550 16:34 น. - comment id 751024
ดีจ้ากุหลาบขาว จริงด้วยค่ะ พอกลับมาบ้านก็กินได้ นอนหลับดีจัง เลยค่ะ ตอนนี้อ้วนขึ้นมาอีกนิดนึงค่ะ เหลือแต่ปรับ เวลานอนกะอากาศร้อนอีกหน่อย ก็คงเข้าที่ค่ะ (ก่อนจะกลับไปอีกที)..อิอิ...กุหลาบขาวสบายดีนะคะ หวัดดีค่ะคุณกชมนวรรณ ป ว่าเด็กๆ ทะเลาะกันไม่ค่อยน่ากลัวเหมือนผู้ใหญ่ ทะเลาะกันน่ะค่ะ เดี๋ยวๆ เขาก็ดีกัน ยิ่งเป็นพี่น้อง กันด้วยแล้ส ป ว่าไม่ต้องกังวลมากนิๆๆๆ ดูแลสุขภาพ ด้วยนะคะ ดีจ้าโคลอน อิอิ..บ้านมะค่อยเปลี่ยนเท่าไรค่ะ แต่คนนี้เผลอ ไม่ได้เลยค่ะ ดูเก่าลงยังไงไม่รุค่ะ..โคลอนสบาย ดีนะคะ ดีจ้ามายอามีน อ่านะ อีกนิดเนอะๆ เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้วเนาะ เดี๋ยวก็ได้วันหยุดยาวๆ นะๆๆ พี่ ป ซะอีกกลับไปที กว่าจะได้กลับมาก็ครบปีนั่นแระค่ะ สู้ สู้ น้า ดีจ้านางฟ้า ช่ายๆๆๆ บ้านเป็นวิมานของเราเสมอ เนอะๆ อยู่ที่ไหนสะดวกสบายมากมายแค่ไหน ก็ไม่ เหมือนอยู่บ้านเราจริงๆ จ้า สวัสดีค่ะคุณพันธะ บ้านของเรา ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนย่อมให้ความรู้สึก อบอุ่นเสมอนะ อิอิ...รูปไหนคะ บนหรือล่าง..ถ้า รูปบนสงสัยต้องอยู่คนเดียวแน่เลย หุหุ
7 กันยายน 2550 16:46 น. - comment id 751035
สวัสดีค่ะคุณอารีณา บ้านหลังน้อยคอยเธอคืนมาสู่ โปรดจงรู้ว่ารักสมัครสมาน จะรอคอยแม้ว่านานแสนนาน เพื่อพบพานเธอคนนั้นที่ฉันรอ อิอิ...บ้านนี้ใครจะมาอยู่ต้องปีนต้นไม่เก่งๆ ด้วยเนอะ ดีจ้าแดนไกล เจ้าของก็สวยจ้า...สวยยยยยยไปหมด..อิอิ ที่เหลือเลยแค่พอไปวัดตอนสายๆ ได้น่ะ หวัดดีค่ะหญิงรพี ขอบคุณค่ะที่แวะมาทัก..อิอิ..บ้านนี้ยินดีต้อนรับ เสมอค่ะ ดีจ้าน้องเรน แต่งเก่ง กลอนน่ารักมากเลยจ้า ทุกข์สุขส่วนหนึ่ง อยู่ที่บ้าน อีกส่วนอยู่ที่คนอื่น และอีกส่วนอยู฿ที่ใจ เรานะคะ ถ้าส่วนอื่นหายไป อย่างน้อยที่เราพอ ทำได้คือรักษาความสุขจากใจของเราไว้ อย่าปล่อย ให้หายไปด้วยนะจ๊ะ ดีจ้าเพื่อนฝน อ่านะ เร่ร่อนก็เพื่อนสร้างความมั่นคงในชีวิต เมื่อถึงจุดที่ทุกอย่างพร้อม และลงตัว ก็คงได้ กลับบ้านซะทีนะจ๊ะ ว่าแต่อยากกลับหรือเปล่า เท่านั้นเอง..อิอิ... ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่แวะมาทักทายกันนะคะ