อยู่แคว้นแดนใดไกลสุดหล้า นับคณามากมายให้พบเห็น เมืองใหญ่โตโก้หรูดูช่างเป็น เฉกเช่นแดนสวรรค์ดั้นด้นไป พัฒนาก้าวล้ำเกินคำกล่าว หลากเรื่องราวดำเนินเกินขานไข ทั้งผู้คนเชื้อชาติพิลาสพิไล ดูเป็นใครที่ไม่คุ้นจะหนุนนำ และท่ามกลางฝูงชนล้นหลากนี้ เรากลับมีความเหงาเฝ้ากลืนกล้ำ มองทางไหนใจว้าเหว่เร่ระกำ ทุกคืนค่ำคิดถึงบ้านจนซานซม ที่พ่อแม่พี่น้องปองรักใคร่ ทุกดวงใจใครครามาห่อห่ม ให้หมดทุกข์หมดภัยคลายระทม ที่ช้ำตรมก็เต็มตื้นจนชื่นใจ บ้านหลังนี้มีรักสลักจิต ไม่เบือนบิดขัดข้องให้ร้องไห้ ไม่เคยลดถดถอยน้อยลงไป ทุกห่วงใยมอบมาด้วยอาทร บ้านหลังไม่ใหญ่โตจนโก้หรู แต่เฟื่องฟูอยู่เย็นเป็นสิงขร ช่วยปกป้องคุ้มภัยหายสั่นคลอน จึ่งรอนรอนไหววับอยากกลับคืน
ปราณรวี 6 ก.ย. 2550 00:08 น. - ID 106806 
1025
8
0
6 กันยายน 2550 00:16 น. - comment id 750015
สวัสดีครับคุณ ป ส่วนตัวผมแล้ว ผมคิดว่าบ้านที่แท้จริงนั้นคงเป็นความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย และปรารถนาดีอย่างบริสุทธิ์ใจ ระหว่างผู้ที่รักและห่วงใยกัน นะครับ เหมือนอย่างผมที่ไม่รู้สึกว่ามีบ้านมานานแล้ว เพราะสูญเสียคนที่ผมรักที่สุดในชีวิตไปแล้วครับ ขอบคุณครับสำหรับบทกลอนที่ให้ความรู้สึกที่ดีนะครับ
6 กันยายน 2550 01:21 น. - comment id 750030
บ้านนะหรือคือที่อยู่อาศัย บ้านรวมใจแห่งนี้อุ่นเสมอ ก็บ้านกลอนที่รวมเหล่าเพื่อนเกลอ ต่างเสนอแนวคิดมิตรนักกลอนง
6 กันยายน 2550 02:27 น. - comment id 750053
ดีจ้า คุณ ปราณรวี กลอนไพเราะจังเลยเจ้าค่ะ หากว่าบ้าน หลังใหญ่ ไร้เธออยู่ มันคงดู เศร้าใจ ให้ห่วงหา หากว่าบ้าน หลังน้อย คอยเธอมา อยู่ร่วมเรียง เคียงพา น่าอยู่เอย สำหรับอาราเล่นะ อาราเล่ว่าบ้านจะเป็นแบบไหนก็ได้เจ้าค่ะ จะหลังเล็ก ๆมุงจาก หากมีคนที่เรารักอยู่เคียงชิดไกล้ มันแสนจะอบอุ่นหาใดเหมือนเลย แต่หากอยู่บ้านหลังใหญ่ แล้วอยู่เพียงผู้เดียวลำพังแล้วจบอยู่กะความเหงากะตัวเอง อาราเล่จะไม่เหมาว่าเป็นบ้านหรอกเจ้าค่ะ จะเรียกว่าที่ซุกหัวนอนดีก่า อิอิ (คำคมซะจริงเรา)
6 กันยายน 2550 04:46 น. - comment id 750085
บ้านหลังไม่หรู แต่ก็มีความสุขนะค่ะ
6 กันยายน 2550 07:39 น. - comment id 750104
คิดว่าเจ้า จะไปสู่ อยู่เมืองอื่น คิดว่าเจ้า จะไม่คืน กลับมาหา คิดว่าเจ้า เบื่อเจ้าทุย ลุยท้องนา คิดว่าเจ้า ลืมบ้านป่า พนาดอน ยังดีใจ ที่ได้รู้ อยู่ว่าเจ้า ยังจะกลับ สู่ลำเนา ไม่หลอกหลอน ยังใจชื่น คนอยู่ป่า พนาดอน ยังอาวรณ์ กลัวเจ้าไป หายลับตา ฉันจะคอย เลี้ยงเจ้าทุย คอยเจ้านั่ง ฉันจะคอย ด้วยความหวัง ได้เห็นหน้า ฉันดีใจ บอกจริงจริง เจ้ากลับมา แล้วอย่าพา หนุ่มฝรั่ง ขอสั่งเตือน ดีใจครับที่ยังเห็นบ้านเกิดมีความสำคัญอยู่ รีบ ๆ กลับมานะครับ
6 กันยายน 2550 08:40 น. - comment id 750158
บ้านหลังเล้กหลังใหญ่ไม่สำคัญ อยู่ที่ใจของตนอาศัยเนาะ
6 กันยายน 2550 08:56 น. - comment id 750164
บ้านอบอุ่นอยู่เสมอคะ พิมมีบ้านเป้ฯของตัวเองเจ้าคะ อิอิ...บ้านอุ่นไอรักกก
6 กันยายน 2550 09:09 น. - comment id 750174
สวัสดีค่ะพี่ปอ สุก็จะได้กลับบ้านแล้ว ดีใจจังเลย บ้านเปรียบเช่นสวรรค์ดีดีนี้เองเนาะ
6 กันยายน 2550 09:09 น. - comment id 750175
บ้านเล็กบ้านน้อยชอบบ้านน้อยนะ น่ารักดี
6 กันยายน 2550 09:43 น. - comment id 750191
ที่ใดเล้าจะสุขเท่าบ้านของเรา
เหนื่อยมาจากไหนบ้านก็คอยโอบอุ้มเราไว้เสมอ สบายดีนะคะ"ป"
6 กันยายน 2550 11:26 น. - comment id 750229
ไม่มีที่ใดอบอุ่นเท่าบ้าน ไม่มีที่ใดปลอดภัยเท่าบ้าน ไม่มีที่ใดมีความรักเท่าบ้าน บ้านคือวิมานของเราจริงๆๆ
6 กันยายน 2550 12:45 น. - comment id 750260
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราค่ะ..
6 กันยายน 2550 13:18 น. - comment id 750283
6 กันยายน 2550 14:35 น. - comment id 750313
6 กันยายน 2550 16:15 น. - comment id 750347
ไม่ว่า ปราณรวี จะอยู่ไกลแค่ไหน...บ้านก็ยังอยู่ที่เดิม...ขอเพียงไม่ลืม...เมื่อหันกลับมามองจะพบว่าบ้านหลังนั้นไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ
6 กันยายน 2550 17:49 น. - comment id 750443
อ่นกลอนขอบพี่ ป.ให้คิดถึงบ้านนะค่ะ ไม่ได้กลับบ้านมาหลายอาทิตย์แล้ว ไม่เคยว่างจากเรียนสักที คิดถึงพ่อกับแม่จังเลยค่ะ
6 กันยายน 2550 17:55 น. - comment id 750451
อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเหมือนบ้านเรานะจ๊ะป.จ๋า
6 กันยายน 2550 18:01 น. - comment id 750458
ผมคิดถึงบ้านครับ
อืมรูปเหมือนบ้านผมเลย...
6 กันยายน 2550 18:17 น. - comment id 750476
อันว่าบ้านคือวิมาน อันสุขสันต์ ทุกคืนวัน คือถิ่นฐาน ให้ฉันอยู่ บ้านหลังนี้ อยู่คนเดียว ไม่น่าดู แต่ก็รู้ ว่าปลอดภัย ยามฝนมา.. มาเยี่มดูบ้านสวยค่ะ
6 กันยายน 2550 21:44 น. - comment id 750589
บ้านสวย ภาษาสวย เจ้าของ ??
6 กันยายน 2550 22:16 น. - comment id 750597
Welcome to your home !!!..
6 กันยายน 2550 22:26 น. - comment id 750601
7 กันยายน 2550 00:44 น. - comment id 750655
หน้าส่วนตัว
เรนผูกพันในบ้านของพ่อ..
เคยนั่งรอมามี้..ที่หน้าต่าง
เขียนโน้ตสั้นกระดาษขาว..แอบเอาวาง
มีหมอนข้างแนบอก..คอยปกป้อง..
เหงาๆริมหน้าต่าง..
รู้สึกอ้างว้างความห่างของเราสอง..
มีน้ำตามากมายที่ไหลนอง
ทุกนาทีเสียงก้องแอบร้อง..จากข้างใน..
บ้านนั้นเป็นของเรน..
เคยวิ่งเล่นรอบสวน...แสนสดใส
วันหนึ่งนั้น ความสุขก็หายไป
ความหวั่นไหวแทนที่..เพราะใครกัน..
ปริศนา..ของบ้าน วานช่วยตอบ
..
เรนหัดแต่งนะคะ..
7 กันยายน 2550 00:54 น. - comment id 750662
7 กันยายน 2550 04:21 น. - comment id 750713
อืมมมม .... อันว่าตัวฝนนี้ ไม่มีบ้านให้อยู่ ไม่มีอู่(เป็นของตัวเอง)ให้นอน ก็ต้องยังคงเร่ร่อนต่อไปอย่างนกไร้รังตัวเดิม เดิมค่ะ .....คิกๆๆๆๆ อืมมม บ้านปราณรวีอยู่สูงจัง ฝนคิกว่าเป็นรังใหม่ของฝนแร้เชียว เกือบไปแล้ว เกือบเข้าไปแอบนอน เพราะบินมาไกลและเหนื่อยล้า...คิกๆๆๆ
7 กันยายน 2550 04:30 น. - comment id 750714
ขอแค่ศาลเพียงตา ยามอ่อนล้าและสิ้นลม ขอแค่เพียงสายลม พัดผสมยามหม่นหมอง ขอแค่เพียงน้ำใจมิตร สนิทแนบ ดังเคยครอง แต่ยามนี้ .....ใย....หมองหม่น....ครองดายเดียว...แหง๋ววว
7 กันยายน 2550 07:10 น. - comment id 750734
7 กันยายน 2550 16:34 น. - comment id 751024
7 กันยายน 2550 16:46 น. - comment id 751035
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
