๏ มีเรื่องราวมากมายให้ศึกษา หลากแหล่งมากระทบจิตขบคิดขำ แสนวุ่นวายหนุ่มสาวข่าวประจำ รัก/หลอก/อำ ยามอ่าน ณ บ้านกลอน มีคนโสดคนแก่แลพุ่มหม้าย เสาะแสวงจุดหมายเพื่อไถ่ถอน บ้างอ้างว้างโดดเดี่ยวเที่ยวสัญจร บ้างหน้าสสลอนเจ้าชู้ประตูดิน แล้วก็มีเด็กน้อยคอยซุ่มอ่าน และคนพาลปากพล่อยคอยติฉิน เหล่าขี้เมายาดองจ้องนัดกิน ทุกทิศถิ่นปะปนบนสังเวียน แม้นแจกแจงเรื่อยไปคงไม่หมด ที่ปรากฏคราอ่าน ณ ลานเขียน มีมาก/น้อยสาระหากจะเรียน ถ้าไม่เพี้ยนเสียก่อนกลอนคงงาม แนะนำให้แยกแยะและเรียนรู้ ประมวลดูด้วยสติอย่าผลีผลาม เรื่องรักและหึงหวงบ่วงกรรมกาม อย่าให้ลามเกินขอบกรอบความจริง เรื่องในเน็ตอื้อฉาวข่าวเอ็ดอึง เพราะปากหนึ่งยากฉุดให้หยุดนิ่ง เขียนกลอนแล้วทุกข์ใจใคร่ท้วงติง อ่านกลอนแล้วจริตสิงยิ่งไม่ควร จากคนที่เห็นครบประสบการณ์ ครากวาดบ้านก็พิเคราะห์เหมาะถี่ถ้วน ความวุ่นวายมากมายหลายกระบวน ทั้งหมดล้วนปล่อยใจกันไปเอง ๚ะ๛
อัลมิตรา 30 ส.ค. 2550 17:14 น. - ID 106582 
2340
24
0
30 สิงหาคม 2550 17:33 น. - comment id 746552
๏ หลากเรื่องราวมากมายในชีวิต มากถูกผิดปะปนให้ค้นหา ทั้งเรื่องจริง-สิ่งลวงบ่วงมายา ประดังมาคละเคล้าคลุกเข้ากัน จงใช้จิตตรึกตรองมองให้ถ้วน ทุกสิ่งล้วนความสัตย์จงคัดสรร อย่าเพียงหลงอัตตาค่าสามัญ ขีดกรอบกั้นวกวนครอบตนตัว ปัญญาคนล้ำเลิศประเสริฐนัก หากรู้จักกลั่นกรองตรองดี-ชั่ว ทุกประเด็นนอก-ในไม่พันพัว แม้นเมามัวเปรียบได้ไร้ปัญญา อันคนเราชั่วก็มี-ดีก็มาก ช่างลำบากแบ่งแยกจำแนกหา พิศภาพลักษณ์เพียงนอกอาจหลอกตา ใช้ปัญญาตรองดูคงรู้ความ๚ะ๛ ...ไม่ว่ากันนะคิดพล๊อตไม่ทัน
30 สิงหาคม 2550 17:31 น. - comment id 746568
ขอบคุณ คุณอัลมิตรา........ ผู้น้อยด้อยประสบการณ์....... ก็.......ข้าเจ้าบ่เคยปะจะอี้นะเจ้า....... ต่อไปจะหนักแน่น! หนักแน่น! ค่ะ
30 สิงหาคม 2550 17:44 น. - comment id 746574
30 สิงหาคม 2550 17:52 น. - comment id 746577
(-_-") วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนไป สุขสดใสไม่เคย..........เดินตาม ในเวลาเหงาเปลี่ยนกมล..........เอาความฝันของฉันต่อเติม ...........บางเวลาได้มาช่วยเสริม..สานเป็นความสดใส ให้ยั่งยืนไม่จีรัง มีความฝันเป็นทางสร้างธรรม......มีความช้ำป็นกำลังใจ..............เอาความดีที่แตกสลายใส่เบ้าหลอมรวมเป็นพลัง......เอาความเลวที่เกอะเกาะกรังกลั้นมันทิ้งกลิ้งเป็นตะกอน....เอาน้ำตาที่เคยเปียกหมอน...ไปราดรดร่างคนรุ่มร้อน ให้ชุ่มเย็นให้ยั้งยืน................"ฝันฉันล่องลอยดุจหิงห้อยแสนหริบหรี่ ฝันนั้นยังมีสิ่งสดใสในคืนเดือนดับ" .."รอตะวันรุ่งลาจะลาลับไม่รบเลือน...ยามคุณร้าวรัญจวนก็จะหวนแสงหิงห้อย........" รอคืนวันฝันของฉันคงหริบหรี่ลง..........ไปแระ
30 สิงหาคม 2550 18:51 น. - comment id 746609
จริงด้วยแฮะๆๆพิมว่า ควรอ่านกันน๊า....บทเนี่ย หึหึ....ขอบคุณคะผู้ดูแลระบบ
30 สิงหาคม 2550 19:25 น. - comment id 746623
ตะวันแจ้งแล้วจร้า สมมุตว่าเราอยูฟินแลนด์
30 สิงหาคม 2550 20:22 น. - comment id 746648
เมื่อทุกอย่างสร้างมามีหน้าหลัง มีปิดบังยังเกิดมีเปิดเผย มีเลวร้ายหลายอย่างยังดีเลย อยู่ที่ใครไหนเอ่ยเคยเจอมัน ธรรมดาที่ไม่ได้ดังใจย่อมไม่ถูกใจ ถ้าได้ดังใจต่อให้ร้ายก็กลายเป็นดีสุดๆ
31 สิงหาคม 2550 02:13 น. - comment id 746694
หลายหลากมากผู้คน... ผู้ดั้นด้นค้นหาฟากฟ้าฝัน ผู้มีศิลป์จินตกวีในชีวัน และผู้อันพลอยพเยิดบรรเจิดแจง มารวมกันที่นี่... เพราะล้วนมีหลายแบบที่แอบแฝง ทั้งมือใหม่มือเก่าเฝ้าแสดง ทั้งร้อนแรงอ่อนล้าปัญญาตรอง ต่างแผกอุดมการณ์... บ้างร้าวรานดวงจิตคิดหม่นหมอง บ้างใสนอกขุ่นในให้เมียงมอง บ้างเนืองนองล้นหลากมากฝีมือ บ้างอ่อนหัดขัดเกลาก็เข้าขั้น บ้างแบ่งปันวิชาประสาซื่อ บ้างส่งเดชส่งประการใครขานลือ ไม่ยึดถือเพราะตัวเจ้าแต่งเอามันส์ เพื่อนมาง่ะ ได้พบเห็น... มองให้เป็นสัจธรรมที่ขำขัน ทั้งเด็ก-ใหญ่-คนชราถ้วนหน้ากัน บางครั้งนั้นบอกอะไรไม่ได้เลย เด็กตัวน้อยด้อยเรื่องราวจะเล่าสู่ บางครั้งรู้ถูกผิดคิดเฉลย มากกว่าใครหลายคนที่คุ้นเคย ตัวเลขเลยบอกความต่างทางอายุ ยิ่งอยู่นาน... ก็ตามกาลเหมือนไม้ที่ใกล้ผุ กลับเมินข้ามลามไปดังไฟคุ ขอสาธุ..ด้วยกังขา ขอลาทีฯ ดีค่ะคุณอิม...แต่งมั่วๆ มาแจมตามจินตนาการ อะรไที่ไม่ชอบ เราก็ไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยเท่านั้นเอง อยู่รวมกันเป็นคนกลุ่มใหญ่ ต้องรู้จักเอาใจเขา มาใส่ใจเรา เราไม่ชอบแบบไหน คนอื่นก็เหมือนกัน ป ไม่ค่อยเห็นเด็กๆ ทำอะไรให้ชาวบ้านเดือดร้อน หรอกค่ะ ก็มีแต่ไม่ใช่เด็ก (บางคน) เท่านั้นที่ไม่ ค่อยสำรวมวาจานัก ไม่ค่อยรู้สึกตัวด้วยว่าทำอะไร มันเลยเป็นเหตุให้เกิดความวุ่นวายแบบปัจจุบัน นี้ไงคะ ขอ ป มาแจมแบบคนรุ่นกลางๆ ละกันค่ะ คิดว่าคงไม่มีใครร้อนตัวนิๆๆ อิอิอิ
30 สิงหาคม 2550 22:41 น. - comment id 746704
ก็ใช่..แต่ทำไมเราถูกตัดสินมาตั้งนานแล้วว่า ขี้หลี ฯลฯ จริง ๆ ก็แค่อยากสนุกสนาน แหย่ทางโน้น เย้าทางนี้(บางทีแหย่แรงไปบ้าง) ก็เท่านั้น ที่จริง เป็นคนดีเรียบร้อยดังผ้าพับไว้เชียวนา อิอิ
31 สิงหาคม 2550 08:07 น. - comment id 746768
หลายเรื่องราว ในบางครั้งก็เกินแรงจะทัดทาน ได้เพียงแต่นั่งมองแล้วทอดถอนใจ
31 สิงหาคม 2550 08:59 น. - comment id 746810
วันอาทิตย์คิดไว้ว่าจะไปเยี่ยมพ่อ.... จะดึงแม่ไปด้วย ไปดูหนังภาพยนต์ ไม่ทราบว่าตอนนี้มีหนังเรื่องอะไรดังน๊า หรือหนังชีวิตดี แต่ทักชอบหนังร่อนเร่พเนจร คล้ายไปอยู่เกาะน่ะทักชอบมากเลย โชเล่พเนจรก็น่าดูนะ ว๊าเกือบ 30 ปีแล้วนะเรื่องนี้ สรุปทักทานข้าวแล้วกับบ้านดีก่า(เพราะคนบางคนชอบทำให้บ้านเมืองแตกแยก แบ่งขอบเขต ผลที่ตามมาก็คือ ความทับถมจนเกือบจะเป็นฟร๊อดซิ้วแล้วเพราะมันสะสมไว้นานจัดก็เพราะ ทำเพื่อตัวเองกันทั้งนั้น ปากก็พูดพร่ำว่ารักพ่อหลวงแม่หลวง) แต่มือที่สาม แพะหรือเปล่าก็ไม่รุ กรัวเหมือนนายปื๊ด(ลูกตาใยขายมะพร้าว)จัง
31 สิงหาคม 2550 13:52 น. - comment id 746979
ประสบการณ์ ของคุณอันคงผ่านมามากมาย
31 สิงหาคม 2550 15:02 น. - comment id 747031
อืม...ประสปการณ์เป็นสิ่งที่สอนเราได้ดีเลยค่ะ
31 สิงหาคม 2550 15:21 น. - comment id 747045
ยอดเยี่ยมค่ะกลอนเพราะมากค่ะ บางครั้งเราก็รู้นะคะว่าสิ่งไหนถูกผิดอย่างไร แต่บางครั้งก็เต็มใจทำแม้ต้องเสียใจค่ะ
31 สิงหาคม 2550 16:58 น. - comment id 747095
มีเรื่องราวหญิงชายมากมายยิ่ง ทั้งเรื่องจริงเรื่องเก๊เล่ห์ข่าวสาร บ้างวุ่นวายอกหักหนักเอาการ รัก/หยอก/อำ ฝากผ่าน ณ บ้านกลอน มีหนุ่มจรโสดแก่ทั้งแม่หม้าย ฝากจดหมายร่ายรักสลักศร บ้างอ้างว้างทางใจไม่หลับนอน บ้างกะล่อนเจ้าชู้"นี่ผู้ใด"
แต่คงไม่ใช่เราเบาโล่งอก เหมือนนักชกแชมป์เปี้ยนสังเวียนใหม่ อุปสรรคหนักอกชกยังไง คู่ต่อสู้พลิ้วไหวหัวใจเรา แม้เล็งเป้าเข้าชาร์จพลาดไปหมด ที่ปรากฏแค่เพียงเสียงหลอกเขา ดั่งบทกลอนสาระยากจะเดา เพราะใจเราต่างจิตคิดต่างกัน แต่ว่านั่นใช่เป็นประเด็นร้อน เพียงท่านสอนตัวเองเร่งสร้างสรรค์ พัฒนาความคิดถูกผิดทัน รักหึงหวงห้ำหั่นให้บรรเทา เรื่องความเศร้าอื้อฉาวข่าวหน้าหนึ่ง รักแรงหึงดึงฆ่าคาห้องเช่า มีต้นสายปลายเหตุเพศมัวเมา เกิดจากไม่รู้เท่า"เอาไว้กัน" ส่วนกลอนฉันนั่นหรือคือรักแท้ ที่มอบแด่สาวสาวยามหนาวสั่น ไม่แบ่งแยกหน้าตาสารพัน เพราะตัวฉันอัปลักษณ์หนักกว่าใคร ฯ
31 สิงหาคม 2550 18:32 น. - comment id 747159
แก้วประเสริฐ.
31 สิงหาคม 2550 19:05 น. - comment id 747181
ยอดเยี่ยมครับ คุณผู้ดูแลระบบเป็นกำลังใจให้คุณอัลมิตราครับ
31 สิงหาคม 2550 19:56 น. - comment id 747217
ทุกคนมีประสบการณ์ .. จะมากหรือจะน้อย ถ้าผ่านมาแล้ว ก็ถือว่าประสบการณ์ได้ทั้งนั้น แต่ประสบการณ์ของทุกคนอาจจะไม่เหมือนกัน การเสพย์ และการสั่งสม ก็อยู่ในระดับที่อาจไม่เท่ากัน ดังนั้นจะเห็นได้ว่า ในเรื่องหนึ่ง ๆ บางคนอาจเคร่งเครียด ส่วนอีกคนกลับไม่รู้สึกกังวลแต่ประการใด นั่นก็เพราะประสบการณ์ .. ใช่ไหม ? แล้วจะให้ยึดสิ่งใดเป็นมาตรฐานกฏเกณฑ์ดีล่ะ สำหรับเรื่องที่จะบอกใครต่อใครว่ามีประสบการณ์อย่างนั้นอย่างนี้ บางคนพอจะลำดับเหตุการณ์ออกทันที อย่างเข้าใจ แต่ก็มีเหมือนกัน ที่มีคนไม่เข้าใจเลยแม้สักน้อย สรุปว่า การบอกเล่าประสบการณ์นั้น อย่าคิดว่า ทุกคนจะเข้าใจเรื่องราวเสียทั้งหมด..เพราะมันเป็นไปไม่ได้ มี theme .. ยังไม่เท่ากับมี .. thought .. ดูเหมือนว่าชักจะลึกซึ้งกับประโยคนี้เข้าไปทุกที ๆ
31 สิงหาคม 2550 21:30 น. - comment id 747262
คุณโอ้ละหนอ .. ต้องหนักแน่นนะคะ อย่าไหววูบง่าย ๆ บางทีการแปลเจตนาบางอย่างแบบผิวเผิน ก็อาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ให้แยกแยะโลกจริง/สิ่งสมมุติ แม้นเขาขุดเรื่องราวอื้อฉาวใส่ ตนย่อมรู้เจตนาดีกว่าใคร อย่าหมองไหม้คิดเคืองเรื่องรอบตัว เล่นเน็ตแล้วหากใจไม่เป็นสุข เหมือนเอาทุกข์กลัดกลุ้มมาสุมหัว เลิกเล่นเน็ตดีกว่าอย่าพันพัว จะได้ไม่ต้องกลัวใครพัวพัน สังคมเน็ตมากล้นคละปนเป แถมหลากเล่ห์เกินจัดคิดคัดสรร จงรู้เหลี่ยมแล้วลบหลบให้ทัน สกัดกั้นอย่าให้ลามบนความจริง คุณSilver Snitch .. :) ขอบคุณค่ะ คุณทักทาย .. เพลงเพื่อชีวิตนี่ ฟังได้สบาย ๆ ค่ะ คุณพิมญดา .. หากอ่านแล้วไม่ทำความเข้าใจ หรือแปลความหมายผิดไป ก็อาจจะทำให้เข้าใจเจตนาของผู้เขียนผิดไปได้นะคะ .. :) คุณทักทาย .. อยากอยู่เนเวอร์แลนด์มากกว่า จะได้เจอปีเตอร์แพน คุณเจ้าชายในสายลม .. อืมม ถ้าไม่ได้ดั่งใจแล้ว อย่างไรก็ย่อมไม่ถูกใจ บรรจงลงอักษรเป็นกลอนกานท์ หวังคนอ่านเข้าใจนัยแจ่มแจ้ง ปราศเจตนามุ่งร้ายหมายทิ่มแทง หรือแอบแฝงรังเกียจเดียดฉันท์ใคร และทั้งที่เหมือนรู้อยู่เต็มอก คราหยิบยกประสบการณ์วันวารใส่ อาจกระทบจนระคางหนอบางใคร ที่หวั่นไหวมิสืบความนิยามเรา คุณฤกษ์ .. ก็เชื่อนะคะว่าคุณเปรียบผ้าที่พับไว้ ทว่า ลินนิน..พับยังไงมันก็ยับนะคะ คุณปราณรวี.. วันก่อน ..มีโอกาสสนทนาปราศรัย กับสหายผู้หนึ่งซึ่งอยู่ไกล ทว่าใจ .. มิเคยไกลจากกันเลย สหายกล่าว ..ทุกข์ร้าวอยากเปิดเผย คนคบหามาก่อนเคย หยามเย้ยไม่เว้นวัน เราปลอบ .. สหายเอ๋ย ไยขยาดขวัญ โลกจริง/โลกสมมุติ รวมได้อย่างไรกัน ตื่นจากฝัน แล้วผ่อนคลายให้ร้ายเลือน สหายพร่ำ .. อกชอกช้ำใครสิเหมือน เราปลอบ .. ทุกข์-สุข ร่วมรับได้ไม่แชเชือน ด้วยรักเพื่อน..จึงขอบอกเล่าประสบการณ์ เราเล่า .. ทุกเรื่องราวคราวเราผ่าน มากล้น คนกล่าวหา ด่าประจาน เพียงคำหวาน อกอบอุ่น คนคุ้นเคย เปรยให้เศร้าจาง สหายเอย แม้เราจะอยู่ไกลห่าง มันก็แค่ระยะทาง ใช่แรมร้าง มิไยดี ..เอาเถิด จากประสบการณ์ของเรานี้ สหายจงพิจารณาถ้อยพาที เรามีมากมายใคร่เล่าความ เพียงแค่นี้เรื่องเล่าคราวพบเพื่อน ประหนึ่งเตือนตัวเราคราวเศร้าหมอง ประสบกาณ์ปวดร้าวคราวย้อนมอง เหตถุการ์พ้องบางคราวคราวเทียบกัน คุณปลายตะวัน .. ค่ะ บางทีก็ได้แต่มองแล้วทอดถอนใจ คุณทักทาย .. วันอาทิตย์เหรอ อืมม คงอยู่บ้าน แต่พรุ่งนี้จะไปอยุธยา เรามีนัดกันนี่นา .. :) ตอนนี้ชาร์ทแบตกล้องพร้อม ว่าจะไปเก็บภาพมาประกอบคำโคลงค่ะ คุณก่องกิก .. ไม่แน่นะคะ อาจจะน้อยกว่าคุณค่ะ คุณโคลอน .. จะผิดหรือจะถูก ก็ล้วนแต่ก่อให้เกิดประสบการณ์ค่ะ คุณผู้หญิงมือสอง .. เพราะเรามีหัวใจไงคะ เราจึงเลือกที่จะตามหัวใจของเรามากกว่า คุณคนผ่านมา .. อ่านกลอนของคุณแล้วขำจัง คุณนี่อารมณ์ดีจริง ๆ ถ้าอัลมิตราเอ่ยนามที่หกออกมา คุณคงหัวร่องอหงายแน่ ๆ เลยค่ะ เป็นแบบนี้นี่ไงในโลกเน็ต บ้างก็เข็ด/บ้างไม่.. ไร้เดียงสา บ้างชอกช้ำอกระเหี่ยเสียน้ำตา บ้างพรรณนายืดยาวเรื่องราวลวง เป็นแบบนี้ทุกยุคทุกสมัย ใครปักใจเชื่อจริตจะติดบ่วง หากสืบเสาะความหลังเกือบทั้งปวง คือผลพวงความเหงาเข้าครอบงำ เห็นเขียนถามเจ้าชู้ "นี่ผู้ใด ?" หากตอบแล้วเชื่อไหมเราใคร่ขำ หนึ่ง"คุณฤกษ์"ผู้บ่าวข่าวประจำ สองขอย้ำหล่อแสน"คุณแทนไท" สามเจ้าชู้เอี่ยมอ่อง"คุณก่องกิก" บรรดากิ๊กเขย่าขวัญจนหวั่นไหว หลุดโค้งแล้ว"หมื่นลี้"บินหนีไกล "ม้าลาย"ไงตัวเต็งเล็งดีดี แต่เจ้าชู้หาได้เป็นประเด็นร้อน คนบ้านกลอนเข้าใจในวิถี ล้อกันเล่นหยอกแหย่แค่พาที ทั้งหมดมีแฟนแล้วเรียงแถวตรึม คุณแก้วประเสริฐ .. รู้มั๊ยทำไมอัลมิตราลงภาพนี้ ความโดดเดี่ยว ความอ้างว้าง ความสงบ ความกล้าหาญ ความอันตราย พลาดเพียงนิดเดียว อาจไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกครั้ง อัลมิตรามองภาพนี้อยู่นาน พยายามเข้าใจความรู้สึกของคนในภาพ ค่ะ คุณธนา .. :) อัลมิตราเขียนเล่าประสบการณ์ของตนเท่านั้นค่ะ
31 สิงหาคม 2550 22:03 น. - comment id 747269
ประสบการณ์ ของคนไม่เท่ากัน สมอง ของคนก็ไม่เท่ากัน ความคิด ของคนก็ไม่เท่ากัน จิตใจ ยิ่งไม่เท่ากันใหญ่ หากคุณอยู่ในตำแหน่งที่เป็นกลางไม่ได้ หากคุณอยู่ในตำแหน่งที่เปิดสมองเสรีไม่ได้ คุณลงมาจากตำแหน่งเถอะ เพราะคุณจะทำให้คนดีๆหลายคนหมดโอกาสดีๆ อย่างที่คุณว่า มี theme .. ยังไม่เท่ากับมี .. though
31 สิงหาคม 2550 23:32 น. - comment id 747279
อิสระควรเป็นของทุกคน เปิดจิตใจของตนให้กว้างกว้าง รับรู้และเข้าใจในทุกทุกอย่าง ว่าคนรอบข้างย่อมมีแตกต่างกัน
1 กันยายน 2550 00:00 น. - comment id 747283
ในความแตกต่างและอิสระ ควรจะวางให้เป็นกลาง เปิดใจให้กว้างๆ ถ้าคุณอยู่ในจุดระดับหนึ่ง ซึ่งมีคนเรียก...ว่า ผู้ดูแลระบบ...
1 กันยายน 2550 00:20 น. - comment id 747288
อ้าวซะงั้น นู้น นี่ นั่น
1 กันยายน 2550 00:46 น. - comment id 747301
ผมเห็นด้วยกับ คมช.บ้านกลอน นะครับ ประสบการณ์ ของคนไม่เหมือนกัน สมอง ของคนก็ไม่เหมือนกัน ความคิด ของคนก็ไม่เหมือนกัน จิตใจ ยิ่งไม่เหมือนกันใหญ่ (แก้คำจากพี่คมช.) ---------------------------------------------- ปลาน้ำเค็มมิอาจรู้ถึงความเป็นปลาน้ำตื้นฉันใด มนุษย์ก็มิอาจล่วงรู้ถึงความเป็นผู้อื่นฉันนั้น ต่อให้มีประสพการณ์นับพันปี ก็มิอาจสรุปความคิดคนหนึ่งคน ดังนั้นประสพการณ์ของคนหนึ่งคน ก็มิอาจตัดสินคนใดๆ
1 กันยายน 2550 16:32 น. - comment id 747506
รู้หรือเปล่าว่าการที่............ บอกเล่า ประสบการณ์ของคุณ..... มีผลกระทบต่อจิตใจของ บุคลที่น่าจะใช่ มากมายหลายคน เล่าแล้วทำให้ เกิดความเศร้าในบ้านกลอน
1 กันยายน 2550 22:39 น. - comment id 747584
คุณแทนคุณแทนไท .. นั่นแน่ อุตส่าห์ขยิบตาให้รู้นัยแล้วไง คุณDarkness_Hero .. :) สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตาแหลมคม มองเห็นดาวอยู่พราวพราย คุณก่องกิก .. ชอบแบบย่อหรือแบบยืดยาว คะ
2 กันยายน 2550 00:00 น. - comment id 747613
คุณป้องกันตัวโดยใช้คำว่า "บอกเล่า ประสพการณ์" โดยคุณไม่สนใจว่า "บอกเล่า..ประสพการณ์" ของคุณทำร้ายจิตใจของคนไปกี่คนเช่นนั้นหรือ? เพียงเพราะคนอื่นคิดไม่เหมือนคุณ เพื่ยงเพราะคนอื่นชอบไม่เหมือนคุณ เพียงเพราะคนอื่นมีตัวตนไม่เหมือนคุณ เพียงเพราะคนอื่นรูปแบบไม่เหมือนคุณ อย่าได้ดูถูกคนอื่นเขา เพราะในขณะที่คุณอยู่กลางทะเลทั้งชีวิต แต่คนอื่นเขาอาจรู้ว่าแผ่นดิน ภูเขา น้ำตก สัตว์ป่า ต้นไม้ และ เมือง" คืออะไร
2 กันยายน 2550 10:03 น. - comment id 747693
สวัดดีคุณอิม...เมื่อวานทักแฮปปี้มากหน้าบานเป็นจานกระโล่เลยค่ะ........ดีใจที่สุดในโลกที่ได้พบเพื่อนดีๆเช่นคุณ คุณกุ้ง น้องต้นปี และสมาชิกใหม่เพื่อนคุณอีกสามท่าน....จากใจ...ทักทาย ส่วนพวกที่ชอบทำตัวเป็นตาโขงขวางคลองถ้าไม่สบอารมณ์ใคร...อย่ามาทำให้บ้านคนอื่นเขาเลอะ ถ้าอยากระบายอะไรเปิดทู้เองนู้น บรรยากาศเสียหมด...(ส่วนทักระบายได้เพราะคุณอิมเธอเข้าใจว่าทักจอมเปิ่น อิ อิ ) หรือไม่ก็เจาะจงชื่อมาเลยทักและสหายยินดีน้อมรับฟังทุกข์เรท่อง อย่าเขียน ลอย ลอย มันเหมือน อะไรน๊าที่ชอบเห่าใบตองแห้งน่ะ คิดเองโต โตกันแล้ว ความรู้ก็ใช่จะต่ำ ดึงจิตใต้สมนึกใคร่ครวญสักนิด อย่าให้คนมีความรู้น้อยต้องมานั่งสอนเลย ระอาใจเปล่าๆๆ คงรู้นะว่าใคร ฉลาดนักนี่...อย่าทำถ้าสอมงรอยหยักยังพอมี..อย่าทำ
2 กันยายน 2550 10:09 น. - comment id 747697
แก้คำผิด...ยินดีน้อมรับฟังทุกเรื่อง แก้....อย่าทำถ้าสมองรอยหยักยังมี ป.ล เจอกันได้ทุกเมื่อถ้าต้องการ ...............ทักทาย
2 กันยายน 2550 10:21 น. - comment id 747700
ทักส่งนกพิลาบให้คุณแล้วนะ
2 กันยายน 2550 11:08 น. - comment id 747708
ขออนุญาตนะคะคุณอัล.. งานนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยหรอก.. แค่ตามมาเก็บตังค์น่ะ .. คห. ที่ 23 รู้ตัวแล้วจ่ายมาซะดี ๆ ..อย่าให้ต้องทวง...
2 กันยายน 2550 14:05 น. - comment id 747833
จุดเริ่ม ที่เห็น จากกระทู้ บอกเล่าประสบการณ์ ขอสนทนากับทักทายเท่านั้น ในฐานะคนตั้งกระทู้และเปิดประเด็น โบราณว่า น้ำเชี่ยว อย่าเอาเรือขวาง ปล่อยให้กระแสน้ำไหลไปก่อน อัลมิตรายืนดูอยู่ริมฝั่งนะ ซึ่งจะยังไม่โยนวัสดุใด ๆ ลงไป แม้แต่เครื่องช่วยชีวิต เพราะโยนไป คนที่ไหลมาตามกระแส อาจรับไม่ได้ และเผลอโดนหัวเขาอีก สำหรับเพื่อนผู้ปรารถนาดี .. สมมุติว่า ..หน้าบ้านของเพื่อนมีลำธารใหญ่ พายุหอบฝนห่าใหญ่ตกเมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว ตอนนี้..สิ่งที่เพื่อนจะทำได้ดีที่สุดคือ ยืนอยู่หน้าบ้าน มองดูอยู่ห่าง ๆ กระโดดลงไปช่วยใครก็ไม่ได้ เพราะกระแสน้ำแรง ถ้าไม่เจนจัดจริง ๆ ก็ต้องปล่อยให้กาลเวลา (ธรรมชาติ) ช่วยจัดส่งน้ำไปสู่ท้องทะเลก่อน สักพัก พอน้ำลด ค่อยเข้าไปช่วยเหลือ ถ้าเพื่อนจะพอมีกำลัง แต่ระวังน้ำจะซัดมาอีกรอบ เหมือนคลื่นสินามิ และสำหรับเพื่อนผู้ปรารถนาดี ..ก็มีสิทธิ์พิจารณาตามกำลังสติปัญญาที่ได้สั่งสมอบรมมา โดยพิจารณาและทำความเข้าใจ สืบให้ลึกลงไปในเจตนาของงานเขียน ถ้าอยากให้เรื่องเงียบลง ก็ไม่ควรไปส่งเสริม เพราะจะเท่ากับเติมน้ำเข้าไปอีก ไม่ว่าเพื่อนผู้ปรารถนาดีจะที่เห็นด้วยกับอัลมิตราหรือไม่ อัลมิตราก็แค่มองดู .. อยู่ดี และใช้ชีวิตเหมือนอยู่กับกลางวันและกลางคืน อย่างเป็นปกติ คนที่เห็นด้วยกับอัลมิตรา อัลมิตรามองเห็น เหมือนตอนกลางวัน คนที่ไม่เห็นด้วยกับอัลมิตรา อัลมิตรามองไม่เห็น เหมือนตอนกลางคืน ส่วนเพื่อนผู้ปรารถนาดี ควรอยู่ให้เป็นปกติ ทั้งกลางวันและกลางคืน เปิดประเด็นเห็นต่างในบางเรื่อง บ้างก็เปลืองสมองขัดข้องเปล่า นิ่งเฉยบ้างวางลงคงบางเบา อยากบอกเล่าอะไรเชิญไขความ ถ้าหากเก็บมาคิดจิตอาจวุ่น ทั้งเคืองขุ่นข้องใจไม่อาจห้าม ทางที่ดีปล่อยไปในนิยาม เชิญต่อตามสบายหากใจจง เมื่อแสดงความเห็นเป็นส่วนสิทธิ์ ต่างลิขิตถ้อยคำตามใจส่ง อาจมีบ้างบางทีที่ต่อตรง บ้างก็คงเพราะหนักเหนื่อยจากงาน คิดเสียว่าสงเคราะห์พอได้ที่ เปิดเวทีอารมณ์ผสมผสาน เราเจ้าภาพฟังไว้ไม่ลนลาน แถมหัวใจเบิกบานสราญรมย์
2 กันยายน 2550 14:05 น. - comment id 747834
ขออนุญาติครับคุณอิม ขอพาดพิงถึงเจ้าหนี้หน่อย ตังไม่มี เอาตัวเข้าแลกได้ป่าวสาวน้อย... เดี๋ยวปั๊ด
2 กันยายน 2550 14:10 น. - comment id 747837
ในนามของความรัก เราพบกันในนามความรู้สึก มีถ้อยล้ำคำลึกอันสดใส แม้มิใช่คนแรกในหัวใจ เป็นอะไรลึกลึกรู้สึกดี เราพบกันในนามเมื่อยามทุกข์ ช่วยปลอบปลุก ความฝันอันป่นปี้ เราพบกันในนามความ ปรารถนาดี ที่ต่างมี บทกวีเป็นสื่อใจ เราพบกันในนามของความดี ที่ต่างมีไมตรีอันยิ่งใหญ่ เราพบกันในนามความซึ้งใจ ทุกถ้อยความเป็นไปในบทกลอน เราพบกันในนามของความภักดิ์ ถ้อยคำที่ต่างทอถักมาพร่ำอ้อน บ้างสื่อฝากฟากฟ้า ฑิฆัมพร บ้างออดอ้อน อวยเออเสนอใจ เราพบกันในนามของความงาม พบในนามความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ เราพบกันในนามความคุ้นใจ เป็นสายใย ของคน ที่ค้นคำ เราพบกันในนามความมากค่า ของถ้อยฝากปารารถนา อารมณ์ร่ำ ที่ช่วยอบ ให้อุ่นกรุ่นประจำ ที่สุขล้ำ งามล้ำ แม้ช้ำมา เราพบกันในนามของความสุข ที่เร้ารุก หัวใจ ปรารถนา ที่เร้าเร่ง บทเพลง จินตนา แม้ไม่เคยใกล้ตา ก็ใกล้ใจ เราพบกันในนามของความฝัน ระหว่างวันของวันที่ฝันใฝ่ แม้มิใช่ เป็นทุกลมหายใจ เป็นอะไร ลึกลึก รู้สึกดี เราพบกันในนามของความรัก งดงามนักศัพท์ถ้อยทุกสร้อยศรี ทุกเรียงร้อย รินรื่นชื่นฤดี เป็นไมตรีดีงามนิยามรัก อีกสักครั้งพระพุธที่ ๑๒ ตุลาค์ ๔๘ บทส่งใจ... นับเป็นความโชคดี... ที่นึกขอบคุณวาสนาเสมอ ที่พบบทกวี กวี... แหละทุกมิตรภาพที่มีโอกาสได้พบในบ้านกลอนไทย... ด้วยใจคารวะ/ แทนคุณแทนไท
2 กันยายน 2550 14:36 น. - comment id 747853
คุณทักทาย .. :) เมื่อวานเหนื่อยพอสมควร ตากแดดตัวเกรียม วันนี้เลยรู้สึกเหมือนเป็นหวัดแดด เจ็บคอนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่วายที่จะห่อขนมโรตีสายไหมทานเป็นอาหารว่าง สำหรับครัวกระชาย อาหารอร่อยมาก .. ขอบคุณจากใจ ทานตั้งแต่มื้อบ่ายสองร่วมกับเพื่อน ๆ แล้วยังติดใจ กลับมาถึงบ้านก็รีบอุ่นทานทันใด และก็ลงมือทานอีกมื้อ ปลาทับทิมสามรสอร่อยสมกับที่คุณบอกไว้จริง ทานข้าวตั้งสองจานจนอิ่มตื้น แกงคั่วหอยขมอีกด้วย เช้านี้ยังทานได้อีกนะ ส่วนกุ้งผัดเม็ดมะม่วง และ ห่อหมกทอดหมดตั้งแต่เมื่อคืน สำหรับความคิดเห็นในกระทู้นี้ อัลมิตราขอให้คุณทักทายใจเย็นนิดนึง อย่าเพิ่งอารมณ์เสียใด ๆ เลยนะ บางเรื่องเป็นเพราะเข้าใจคนละทาง ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่ทุกคนจะเข้าใจไปในทิศทางเดียวกันหมด ถ้าบังเอิญว่าคุณทักทายชอบการเย็บปักถักร้อย ลองนึกภาพตามนะ หากไหมพรมของคุณทักทายมันพันกันยุ่งเหยิงจนเป็นขมวดเป็นปม อันดับแรก คุณทักทายคงต้องลองแกะดูก่อน ต้องค่อย ๆ ทำไปนะ บางทีคลี่คลายได้ กำจัดขมวดปมได้ ก็ดีไป แต่ถ้าสุดความสามารถแล้ว ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งยุ่ง ยิ่งเป็นขมวดยิ่งเป็นปม ทำให้รู้สึกหงุดหงิด อีกต่างหาก คุณทักทายเคยใช้วิธีนี้หรือเปล่าก็ไม่รู้ .. ตัด คะ แค่ใช้กรรไกรตัด คุณผู้หญิงช่างฝัน .. คิดถึงคุณจัง คุณแทนคุณแทนไท .. เกือบแล้ว เกือบโกยสิโยม ฮา .. ดีน๊า แค่แวะมาตอบคุณผู้หญิงช่างฝัน นึกว่ามาบ่นเรื่องที่ได้อันดับสอง
2 กันยายน 2550 14:41 น. - comment id 747859
ผิดหวังนิดหน่อยครับ แต่วันวานบอกบางใครไปว่า "เป็นที่เท่าไหร่ก็ได้ ขอแค่อยู่ใกล้ๆก็พอ" ซะงั้น นู้นนี่นั่น
2 กันยายน 2550 18:20 น. - comment id 747942
คุณอัลมิตรา ณ.ตอนนี้ทุกวันนี้ทัก ถักโคเชผ้าคลุมเตียงพอดี มันมีแค่ ครั้ง สองครั้ง หรือสาม ครั้งเห็นจะได้ที่แกะเท่าไหร่ยิ่งยุ่งเหยิง จนทักต้องใช้กรรไกรตัดทิ้ง ถามว่าเสียดายไหม เสียดายซิค๊ะ ก็ปมมะหึมาขนาดนั้น จนทักต้องขอยืมเพลงพี่พุ่มพวงมาร้องเลย..."เฮ้อ! เสียดายจัง อีก 1 เฮ้อ ก็ แหม่ เสียดายจริง...." นึกแล้วก็อยากจะขำตัวเองจริงๆ ...อดที่จะปากยื่นไปหาบาทา หรือป่าวก็ไม่ทราบ (สำหรับคนดีที่ไม่ข่มเหงใคร )ใช่ว่าทักเห็นแล้วจะว่าทุกคน ทักก็มองคนเหมือนกัน...และมีเหตุผลอีกมากมาย แม้กระทั่งคนในครอบครัวทัก...ถ้าเขาผิดก็ต้องว่าไปตามเนื้อผ้า...หาใช่เข้าข้างคนไม่ลืมหูลืมตา...คนมันอดทนไม่ได้นี่ในบางครั้ง............มะงั้นมันจะมียังงี้ไปเรื่อยๆ เลยยอมซื้อกรรไกร อันเล็กๆไว้เล็มปลายที่มันเริ่มจะเลื้อยเข้าบ้านขึ้นทุกๆวัน คล้ายๆต้นตีนตุ๊กแก ยังไงยังนั้น...................ทักเจ็บมามากแล้ว อาจจะมากที่สุดในโลกก้อว่าได้ คุณเชื่อไม๊ ทักไม่ได้โม้นะ..... นี่คือเรื่องจริง
2 กันยายน 2550 21:27 น. - comment id 748033
คุณแทนคุณแทนไท .. นี่ ๆๆ ถ้าโมเมตอบไปว่า " คราวโน้น ที่คุณแทนคุณแทนไทพูดงั้น เอาจริงหรือคะ" ฮา .. เป็นห่วงตัวเองจังค่ะ กลัวจะเจอน้ำกรดหลายตุ่ม เอาน่า .. งวดหน้าจะเลื่อนลำดับให้เป็นอันดับหนึ่ง คราวนี้กลอนพาไปจริง ๆ คุณทักทาย .. ดีจัง งานเย็บปักถักร้อยเป็นงานที่อัลมิตราชอบนะ แต่ไม่มีฝีมือเลย คราวที่เรียนในชั่วโมงกิจกรรม งานแต่ละชิ้นที่อัลมิตราทำส่งครู ได้คะแนนไม่เท่าไหร่ จำได้ว่าคราว ม.๓ ต้องเย็บเสื้อเชิ๊ตโดยทำตั้งแต่วาดแบบเอง ท้ายสุดไหง๋แขนเสือยาวไม่เท่ากัน กระทั่งทุกวันนี้ อัลมิตรายังอยากจะมีเวลาสำหรับตัวเองเพื่อที่จะได้ฝึกปรืองานเย็บปักถักร้อย อยากไปเรียน .. จริง ๆ นะ อัลมิตราเคยไปยืนดูที่สวนลุมอยู่บ่อย ๆ ไม่กล้าไปสมัครเรียน อันที่จริงพีสาวสองคนของอัลมิตราเป็นช่างเย็บผ้าทั้งคู่ แถมที่บ้านของอัลมิตราเองก็มีจักรด้วย แต่มันกลายเป็นที่วางหมวกกันน็อคแล้วล่ะ ฮา.. เพราะตั้งอยู่ที่มุมบ้านพอเหมาะพอดี และอีกอย่างที่อยากฝึกปรืออย่างเป็นที่สุด คือเรื่องการครัว เนี่ยะ.. ซื้ออาหารถุงทุกวัน ทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นค่ะ ทั้งที่มีอุตส่าห์ซื้อตำราอาหารมาหลายเล่ม ที่สุดก็เรียงอยู่ในตู้หนังสือ แม่เป็นคนทำอาหารเก่งและอร่อย แต่อัลมิตราไม่เอาอ่าวเลย ไม่ได้สืบทอดฝีมือทางนี้เท่าไหร่ ผิดกับบรรดาพี่ ๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่สาวหรือพี่ชายล้วนแต่เก่งการครัวกันทั้งนั้น คิดไปคิดมาแล้วก็ตลกดี .. อัลมิตราเอาดีไม่ได้สักอย่างเชียววุ๊ย
3 กันยายน 2550 05:58 น. - comment id 748151
แวะมาชื่นชมค่ะ..นานๆจะว่างสักที ขอเป็นเด็กน้อยคอยซุ่มอ่านแล้วกันนะค่ะ..ยังคงตามอ่านงานของ "อัลมิตรา" เสมอนะค่ะ
3 กันยายน 2550 23:14 น. - comment id 748672
คุณแก้วรัดเกล้า .. :) ขอบคุณค่ะที่มาเยื่ยมเยือน
4 กันยายน 2550 01:23 น. - comment id 748711
ได้อ่าน "@หัวใจขอมา@" ของ3สาว จึงทำให้ผมเข้ามาอ่านพิเคราะห์อีกครั้ง... จะว่าไปผมก้คงเข้าใจผิดเช่นเดียวกันกับพวกเขา ผมก็ขอโทษนะครับ ด้วยความเข้าใจผิด อ่านกลอนแล้ววู่วาม และหวังว่าคุณอมิตราคงให้อภัยครับ
4 กันยายน 2550 07:34 น. - comment id 748782
คุณDarkness_Hero .. ไม่เป็นไรค่ะ ความเข้าใจย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ ตอนนี้ก็คลี่คลายลงด้วยดี .. อย่าซีเรียสค่ะ อัลมิตราไม่ได้ติดใจอะไรนัก
5 กันยายน 2550 09:12 น. - comment id 749543
กลับเข้ามาดูผลงานอันลือลั่นอีกครั้ง ผลออกมาตรงใจเราเป๊ะ อิอิ ยอดเยี่ยม สติกำลังของเราก็แค่แจมเหย่ติงไปเรื่อยเปื่อย แต่นี่ถือขวานมาตัดต้นเลย อิอิเยี่ยม
15 กันยายน 2550 20:39 น. - comment id 754422
คุณฤกษ์ .. ความที่อัลมิตราพูดตรง อาจจะทำให้บางใครสะเทือนใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราจงใจระบุว่าคือใคร บางที การจับโน่นมาชนนี่ .. ผูกเรื่องราวกันไปเอง ทำให้ทึกทักกันใหญ่ ยิ่งมีเหตุให้เกิดช่องโหว่เปิดโอกาสให้คนชังมารังควาน ก็ยิ่งทำให้อัลมิตราสำรวจกลอนที่เขียนหลาย ๆ รอบ คิด ๆ แล้วก็ขำ ที่บางคอมเมนท์ตรงกับวรรคสองของบทที่สาม จะเรียกว่าบังเอิญหรือเปล่า ก็ถือว่าอัลมิตราได้รับประโยชน์ไปละกัน ฮา .. ส่วนคุณฤกษ์ อัลมิตราก็มีนึกถึงบ้างนะตอนที่เขียนกลอนชุดนี้ เอาน่า .. ยกวรรคสี่ของบทที่สองให้เป็นของขวัญจากใจละกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
