๏ แสงตาวันสุดท้ายระบายถัก มาทายทักอาทรกับไต่ถาม ถึงอนันต์รอยย่ำแห่งนิยาม จนฝ่าข้ามสู่กาล..ลานชรา ๏ สักกี่ร้อยพันเรื่องได้ผ่านลิ้ม ให้อกอิ่มแย้มรอยหัวเราะร่า และกี่ร้อยพันเล่ห์หว่างเวลา ต้องปวดปร่า..ฝ่าวิถีแห่งชีวิต ๏ ผ่านฤดู..ฝน-หนาว-ลมผ่าวร้อน ถมบทตอนอัตตาเทียวยึดติด จนร่วงโรยสังขาร์มาประชิด จึงสะกิด..ถึงวันที่ล่วงวัย ๏ เคยเต่งตึงชุ่มปลั่งสะพรั่งผิว เหลือแต่ริ้วย่นยับเกินนับไหว คือร่องรอยผ่านกาลอันยาวไกล คือหายใจเผาร่าง..หว่างสัญจร ๏ จะเสพรับบอกรสกำหนดรู้ ก็ออกดูเลือนเลือน..ไม่เหมือนก่อน มันหนืดหนัก-ลุก-นั่ง-กระทั่งนอน มันย่อหย่อนลงแท้แต่ละวัน ๏ หลังเคยเหยียดขาเคยหยัด..กำดัดหนุ่ม มางอโง้ง..เดินงุ้ม แข้งขาสั่น กำลังกล้าธาตุแกร่งวัยฉกรรจ์ เหมือนว่ามันผ่านสมัยเพียงไม่นาน ๏ โอ..ดูสิ..อีกไม่นานแล้วหรือนี่ เหล่าเคยมีกอปรขังเป็นสังขาร จะสลายกลืนกลบกับเปลวกาล ดับกังวานชีวิตอีกวัฏวง ๏ โอ..แท้ชีวิตสังสารนั้นแสนสั้น และแท้มัน..เล็กกว่าธาตุธุลีผง ที่ยิ่งใหญ่ก็เพียงกรอบในขอบกรง คอยปลื้มหลงกำซาบกับภาพเงา ๏ เมื่อปลดเปลื้องกรงกักอันหนักอึ้ง จึงรู้ซึ้งแห่งปวงความว่างเปล่า เมื่อปลดตัวอัตตา..ว่าคือเรา ใจจึงเบารับมีอย่างที่เป็น ๏ แสงตาวันสุดท้ายระบายถัก มาทอดทักครรลองได้มองเห็น ใต้วิถีแห่งการณ์ปรากฏเกณฑ์ เพื่อบอกเราโลกเป็น..เช่นนั้นเอง..
เพรง.พเยีย 28 ส.ค. 2550 04:52 น. - ID 106472 
1665
9
0
28 สิงหาคม 2550 13:03 น. - comment id 745051
มาชื่นชมผลงานกลอนสะท้อนนึก เพราะลึกลึกในใจก็ไหวหวั่น คมเคียวแห่งกาลเวลาพร่าชีวัน จะกำนัลแผ่นดินนี้วิธีใด... ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ ๆ ครับ
28 สิงหาคม 2550 06:42 น. - comment id 745131
ใต้วิถีแห่งการณ์ปรากฏเกณฑ์....มนุษย์เราเป็นเช่นนี้เอง...มาชื่นชมผลงานที่มีคุณค่าทางจิตใจเป็นยิ่งแล้ว..
28 สิงหาคม 2550 06:53 น. - comment id 745134
สวัสดีค่ะ เพรง.พเยีย นานๆจะได้อ่านกลอนอย่างนี้ รำพึงหมั่นนึกก็ดีนะ เขาว่าจะได้ไม่ประมาทในชีวิต ทำให้ปล่อยวางได้ง่ายขึ้น
28 สิงหาคม 2550 08:02 น. - comment id 745142
อื้อ...ตาฟางหลงลืม..แล้วบอกว่าไม่แก่ได้ไง.. :)
28 สิงหาคม 2550 08:11 น. - comment id 745143
งานเขียนสะเทือนความรู้สึกของผู้หญิงช่างฝัน เทียบไม่ได้แม้สักกระผีกของงานคุณ.. .... และเช่นกัน.. ไม่เคยมีสักครั้งที่จะพลาดงานคุณ.. ด้วยไมตรี..
..
28 สิงหาคม 2550 08:20 น. - comment id 745148
28 สิงหาคม 2550 13:32 น. - comment id 745273
สวัสดีค่ะ.... บนกาล....ลานชรา.... เหมือนเป็นวัฎจักร...แห่งกาลเวลา...
28 สิงหาคม 2550 15:51 น. - comment id 745401
กาลเวลาเป็นสิ่งเปลี่ยนทุกสิ่งอย่างในโลก เป็นสัจจะธรรม จริงๆ ค่ะ
28 สิงหาคม 2550 16:37 น. - comment id 745434
แวะมาทักทายค่ะ
28 สิงหาคม 2550 17:11 น. - comment id 745471
อ่านแล้วปลงเลยค่ะ
28 สิงหาคม 2550 18:27 น. - comment id 745527
...ยอดเยี่ยมครับ
28 สิงหาคม 2550 19:04 น. - comment id 745541
ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ
28 สิงหาคม 2550 22:11 น. - comment id 745610
๏ ยินกวีพร่ำถ้อย คำคม ในจิตพินิจชม ชื่นแล้ว แสนกำซาบอารมณ์ เริงรื่น เตือนสติตื่นแผ้ว แว่วเว้าชราลาน๚ะ๛
29 สิงหาคม 2550 12:33 น. - comment id 745840
คิดถึงตัวเองจังเลยครับ..........เริ่มชราแล้วครับ......ดีจังเลยครับ...สัจธรรม
1 กันยายน 2550 23:30 น. - comment id 747592
ตอนนี้เริ่มเข้าใจ เพราะวัยเริ่มเอื้อครับ 555
2 กันยายน 2550 23:06 น. - comment id 748105
ให้ข้อคิดเตือนใจที่เป็น..ความจริง...ยอดเยี่ยมมากค่ะ..
5 กันยายน 2550 23:28 น. - comment id 750002
ยามวัยเยาเย้ายิ้มเอมอิ่มโอษฐ์ เปรมปราโมทย์โปรดเปร่งละเลงหลง ซึมซับเสพกระแสเสื่อมกระเพื่อมพงศ์ โง่งมงงโงงเงงโง่งเง่งง้าง เรียนเหลวแหลกล่มล้มเพราะลมรัก เพราะพาลพรรคพินพงผุดโผงผาง เพราะแผลพิศพวงผลิสติสตางค์ จนจิตจางเจ็บจ้ำจอดจำจอง หากสร้างโศกสายโศกวิโยคสร้าง โศกจะสร่างล้างโศกด้วยโศกส่อง สะท้อนโศก โศกสะเทือน มาเคลื่อนครอง สติตรองโศกสต ปะสุขตรู ลานชรา ลางชรา มาแต่เล็ก ความเป็นเด็กไร้ด่างย่างเข้าอู่ ดัดเด็กด้วยดีด่านแดดาลดู ปลายเส้นไหม..รับรู้...ลานลู่ชรา?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
