** ซึ้งคำนึงหา ** กลิ่นไม้ดอกหอมหวลล้วนดารดาษ งามพิลาสผลักไสฤทัยหม่น รำลึกหวนนวลเก่าเคล้ากมล ดุจดั่งฝนหล่นล่วงดวงละออง เหลือบแลฟ้าคราใดหวั่นใจคิด แม้นเพริศพิศพริ้งพรายวิไลหมอง เฉิดสกาวพราวพรั่นหวั่นสิ่งปอง แม่งามงอนสนองซึ้งรำพึงครัน ตวัดบ่วงห้วงรักมักสดใส เหตุไฉนตัวข้ามาหลงสรรค์ สิ่งหวานชื่นรสรักหักชีวัน ซึ้งโรมรันปลุกแผลแก่ฤทัย เผดิมในนอกตอกย้ำซ้ำชีวิต โลมเล้าลิดหัวใจไร้แจ่มใส ดึกดื่นแล้วยิ่งนึกตรึกไฉไล เร้นสิ่งไว้ลั่นล้วนป่วนภิรมย์ วิเวกแว่วแนวพฤกษ์รำลึกพรั่น ลมพัดผ่านกายเหงาเฝ้าขื่นขม กลิ่นเคยหอมเสน่หาพล่าอารมณ์ เคยดอมดมเนื้อนวลยวนชัชวาล เหลือเพียงซึ้งคำนึงตรึงหวนถึง ฝากตราตรึงย้อนยอกบอกสิ่งขาน ค่ำคืนนี้เหลือฝันอันยาวนาน ไร้วิมานพลันสิ้นจินต์เดียวดาย. *** แก้วประเสริฐ. ***
19 สิงหาคม 2550 00:13 น. - comment id 730526
รีณาเพิ่งอ่านเม้นท์ข้างบน คุณครู มีอูบัติเหตู ขาเจ็บ ขอให้หายเร็วๆนะคะ... พักผ่อน และดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
18 สิงหาคม 2550 20:01 น. - comment id 738810
คุณ bananaleaf คำว่า "กวี" ไม่กล้ารับ แต่ยอมรับชายแก่ขาเป๋ นะตอนนี้เป๋จริงๆจ๊ะ ดีหน่อยที่ไม่ต้องใช้ไม้เท้านิ บอกแล้วว่า รพีหัวไวสมแล้วที่ผมเองยอมรับเพราะ นิสัยผมดื้อรั้นเสมอมาไม่ค่อยยอม ก่อนนี้ก็มีคนมา แบบรพีแต่ผมเองไม่กล้า ผมไม่ทิ้งหรอกครับแต่จะ ค่อยดูอยู่ห่างๆ ตอนนี้ก้าวหน้าไปไกลมากแล้วขอให้ พยายามไปเรื่อยๆนะ ดีใจและยินดีอย่างยิ่ง รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2550 16:58 น. - comment id 739559
คุณลุงแก้วฯ อารมณ์เหงา เศร้า ซึม ว้าเหว่ เดียวดายจัง ปล่อยให้อารมณ์เหงาแบบนี้ทุกคืน ถ้าเป็นศรรกรา คงเป็นโรคซึมเศร้าเข้าสักวันค่ะ อิอิ....ทักทายยามเย็มนค่ะ (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 สิงหาคม 2550 16:59 น. - comment id 739562
แผลเก่า....ถ้าทำยังไงก็ไม่หาย...ต้องหาแผลใหม่ดูค่ะ...
17 สิงหาคม 2550 17:06 น. - comment id 739575
หวนหาอาลัยถึง ใครคนหนึ่งซึ่งห่วงหา แม้ไกลห่างสายตา แต่ทว่ากลับใกล้ใจ คร่ำครวญป่วนในอก ตกนรกจึงหม่นไหม้ ตกห้วงบ่วงฤหัย จึงร่ำไห้..ในภวังค์ ครวญหาใครค่ะลุง
17 สิงหาคม 2550 17:35 น. - comment id 739593
สวัสดีค่ะอาจารย์แก้วประเสริฐ เขาบอกว่าอย่าไปซ้ำรอยแผลบ่อย ๆ เพราะจะทำให้รู้สึกเจ็บอีกได้ แต่ถ้า ปล่อยมันไว้ไม่ไปเตะ มันก็จะเป็นแผลเป็น ที่เรา ไม่รับรู้อะไรอีกแล้วค่ะ กลอนเพราะมากค่ะ
17 สิงหาคม 2550 17:43 น. - comment id 739597
ซึ้งคำนึงหาคราหวนให้ ดูน้ำใจคนไกลกระไรหนอ ทิ้งให้น้องคอยเฝ้าแลเฝ้ารอ คอยตัดพ้อต่อว่าพี่ไม่มา สวัสดีคะลุงแก้ว..วันนี้กลอนเพราะมากคะ
17 สิงหาคม 2550 17:49 น. - comment id 739602
เอ .. คนนี้แฟนของแบรดพิท นี่นา ..
17 สิงหาคม 2550 18:35 น. - comment id 739631
ชาหมดแล้วฤๅ..พิษถึงกำเริบอีกแล้วท่านท้าวฯ...
17 สิงหาคม 2550 20:31 น. - comment id 739667
เพราะมากค่ะ
17 สิงหาคม 2550 21:13 น. - comment id 739677
รอยแผลเก่าหรอคะ
17 สิงหาคม 2550 21:53 น. - comment id 739683
สวัสดีค่ะครูแก้ว บทกลอนไพเราะไม่เสื่อมคลายเลยนะคะ จิตรำพันจะพยายามให้มาก ๆค่ะ อย่าพึ่งเบื่อก่อนนะคะ
17 สิงหาคม 2550 22:26 น. - comment id 739707
แวะมาปลอบใจค่ะ..สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..
17 สิงหาคม 2550 23:04 น. - comment id 739732
เพราะมากเลยครับ
18 สิงหาคม 2550 00:14 น. - comment id 739797
แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ คุณพี่แก้วประเสริฐเจ้าขา อิอิอิๆ
18 สิงหาคม 2550 04:26 น. - comment id 739886
18 สิงหาคม 2550 05:30 น. - comment id 739892
เยี่ยมยอดค่ะ แก้วประเสริฐ อดีตคือความฝัน ปัจจุบันคือความเป็นจริง
18 สิงหาคม 2550 07:47 น. - comment id 739909
หวังสายใยงอกงามดั่งความฝัน หวังสัมพันธ์ตราตรึงซึ้งประจักษ์ ไมตรีเอื้อเกื้อหนุนบุญนำชัก สองใจถักอุราอย่าเดียวดาย แจมกะคุณลุงค่ะ
18 สิงหาคม 2550 08:58 น. - comment id 739923
สวัสดีเจ้า คะ มาปล่อยอารมร์ เศร้า เหงา และรัก อยู่นี่เอง กลอนเพราะมากๆคะ แต่...คิดถึงใครอยู่คะ ฮั่นแน่ต้องเป็นจันทร์แน่ๆเลย อิอิ
18 สิงหาคม 2550 16:07 น. - comment id 740019
เพราะอีกแล้วค่ะลุงแก้ว..รพีฝึกแต่งกลอนแปดฝากให้อ่านค่ะ... ตรวจด้วยนะคะ..แต่บางอันก็เป็นเก้าคำเนาะ.. ถ้าคิดว่ายังไม่เหมาะลุงเปลี่ยนแก้ไขได้ค่ะ... อีกฟากฝั่งขอบฟ้าอุราร้าว คิดคำนึงเมื่อคราวรักเราสอง อยู่เชยชิดสนิทแนบแอบประคอง นภาผ่องมีเราสองพ้องเงาจันทร์ ท่ามทิวาคืนนั้นแสงจันทร์สาด ดารดาษดาวน้อยพลอยสุขสรร สายลมพลิ้วปลิวถ้อยร้อยจำนรร อยู่เคียงกันจวบฟ้าสางสว่างตา พิลาศครวญหวนคิดจิตโหยไห้ พี่ร้างนวลป่วนฤทัยอาลัยหา ร้าวจาบัลย์รัญจวนป่วนอุรา วอนฝากลมกระซิบว่าข้ายังคอย
18 สิงหาคม 2550 17:36 น. - comment id 740027
คุณ ศรรกรา ไม่หรอกจ้า ว่างๆอยู่คนเดียวคิดเรื่อยๆไป ย้อนอดีตเก่า เลยเขียนขึ้นมาแต่ไม่มีอะไรหรอก อดีตก็คืออดีตยากย้อนทวนกลับได้ จริงแม๊ะ ขอบ คุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:38 น. - comment id 740028
คุณ โคลอน แผลเก่ามันเป็นแผลเป็นครับ หาใหม่ได้ อย่างไรเพราะแก่แล้วนี่นา อย่างไรขอบคุณที่ให้ กำลังใจครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:40 น. - comment id 740029
คุณ ครูพิม ไม่ได้ครวญหาใครหรอกครับ เพียงแต่ นึกถึงอดีตเท่านั้นแหละครับ ยามว่างคนเดียว ขอบคุณมากที่ส่งกลอนมาให้อ่านครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:42 น. - comment id 740030
คุณ ผู้หญิงมือสอง ขอบคุณที่ยกย่องผมเกินเหลือยากจะรับไว้ ครับผมมันคนที่ต่ำต้อยในด้านความรู้ครับ นอกจาก จะแนะนำเท่าที่จะแนะนำได้ผิดบ้างถูกบ้างต้องไป พิจารณา แต่ด้วยความมีน้ำใจยิ่งจึงขอขอบคุณอย่าง สุดซึ้งครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:45 น. - comment id 740031
คุณ พิมญดา สวัสดีครับ ก็ไปเรื่อยๆตามประสาคนแก่แหละ ครับที่เฝ้านึกย้อนแต่อดีตเก่าๆ แต่นำมาเผยไว้ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:47 น. - comment id 740032
คุณ อัลมิตรา ยอดหญิงครับผมเองนั้นได้ภาพมาจากคุณ พุดสาวงามแห่งพงไพรครับเห็นสวยดีเก็บไว้ครับ ที่จริงผมก็เคยดูเธอแสดงหนังมาเหมือนกันครับ ชอบบทบาทแสดงได้อารมณ์มากครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:49 น. - comment id 740033
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ชาหมดนานแล้วครับ ถึงว่าพิษเลยกำเริบ แหม๋ๆๆๆๆมาเคียงคู่พระคู่นางเลยนะครับท่านพระยาฯ ขอบคุณมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:50 น. - comment id 740034
คุณ ยาแก้ปวด ขอบคุณมากครับ เห็นชื่อคุณแล้วคงหายปวด ซะแล้วครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:54 น. - comment id 740036
คุณ ไหมไทย ครับเป็นรอยแผลเก่าที่เป็นแผลเป็นไปตั้ง นานแล้วครับ ว่างๆนึกก็เขียนระบายอารมณ์เล่น ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:57 น. - comment id 740037
คุณ จิตรำพัน สวัสดีครับ เราใช้ใจเราเขียนนะครับ เขียน แล้วมาตรวจทาน พยายามเล่นอักษรยากๆไว้นานๆ เข้าก็จะเคยชินและง่ายๆแต่ไม่จำเป็นต้องใช้พร่ำ เพรื่อนะครับ เป็นบางครั้งควรหาอักษรมาใช้ให้ สอดคล้องกัน ชื่อคุณก็บอกแล้วนี่นา เขียนควรให้ ใจเรารำพันงานออกมาจะงดงามครับ ไม่เบื่อคุณ หรอกเว้นแต่ว่าคุณจะเบื่อผมก่อนเสียเท่านั้นเอง ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 17:59 น. - comment id 740038
คุณ white rose ขอบคุณมากครับคุณกุหลาบขาวแสนสวย ผมเก็บภาพไว้แล้วครับ ตอนนี้แย่อีกแล้วเดิน กระเพรกเลยครับ อยู่ดีๆเดินพลาดเท้าแพลงเลย เฮ้อๆๆกรรมจริงๆครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:01 น. - comment id 740039
คุณ ปลายตะวัน ขอบคุณครับ คนแก่ก็แบบนี้แหละครับนอก จากปัจจุบันแล้ว อดีตก็ทำให้นึกย้อนได้เวลาเรา อยู่คนเดียวครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:03 น. - comment id 740040
คุณ black moon สงสัยคุณก็คงเหมือนผมคือชอบราตรีที่มีจันทร์ ดวงดาว ขอบคุณมากครับในกำลังใจที่มีให้ครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:06 น. - comment id 740043
คุณ silver snitch ขอบคุณแม้จะสั้นด้วยดอกไม้ แต่น้ำใจนี้ จะจำซึ้งเสมอๆครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:09 น. - comment id 740044
คุณ เก็จถะหวา ครับอดีตคือความฝันอันยาวนาน ส่วนปัจจุบัน ย่อมจริงเท็จเสมอครับจะเอาไรแน่นอนยากเสีย จริงๆครับ ขอบคุณในความกรุณามาเยี่ยมผมครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:11 น. - comment id 740045
คุณ เพียงพลิ้ว คนงามกลอนย่อมงามด้วยศิลปที่ออกมาเสมอ จ๊ะหลานรัก แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:13 น. - comment id 740046
คุณ มณีจันทร์ มันเพียงอดีตคุณก็เป็นส่วนหนึ่งครับ แก้วแห่ง ดวงจันทร์ ย่อมพริ้งเพริศพรายงามงดจรดฟ้าดิน เสมอครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 18:22 น. - comment id 740049
คุณ bananaleaf คุณเป็นคนแรกที่ผมกล้าให้คำแนะนำระดับ อาจารย์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมเองรักอยู่สามอย่างคือ กลอน โคลงและกาพย์ นอกนั้นเพียงแค่ทางผ่าน เท่านั้น ไหนๆก้แนะนำแล้ว การเขียนกลอนแปด นั้นบอกแล้วนี่นา ว่าควรจะเป็นแปดคำเสมอยกเว้น อักษรกล้ำหากหลีกเลี่ยงได้ควรหลีกนะโดยอาศัย การอ่านออกเสียง เช่นรวี เป็นต้นจะเห็นเป็นคำ เดียวแต่ที่จริงหากไว้หน้าประโยคจะเป็นสองคำ หากไว้หลังประโยคจะเป็นหนึ่งคำ โดยการออก เสียงเป็นต้น จะให้แก้ไขย่อมไม่อาจจะทำ ควร คนก่อถักสานย่อมแก้ไขเอาเอง มิฉะนั้นจะติด เป็นนิสัยเคยชินครับ เดี๋ยวนี้ก้าวล้ำหน้านี่พูด ด้วยใจจริงว่าล้ำหน้ากว่าผมเสียอีกครับ ยินดี ด้วยที่มองไว้ไม่ผิดหวัง ขอให้ดำเนินการตามนี้ อย่างได้กริ่งเกรงสิ่งใดๆหากเราทำตามใจและ อารมณ์ของเราย่อมไม่คำนึงถึงสิ่งใด หลักสำคัญ ย่อมอย่าให้ผิดพลาดฉันทลักษณ์ก็แล้วกันนะครับ ต่อไปผมจะเข้าไปเพียงแค่อ่าน หากขัดจริงๆถึง จะแนะให้ครับ ผมไม่ได้ทิ้งหรอกแต่อยากจะให้ เราได้เกิดความสำนึกคิดและกลั่นกรอง เอาเองเพื่อเป็นการฝึกฝนและก้าวหน้า หากผม เข้าไปยุ่งมากนัก ก็เปรียบเสมือนก้อนกรวดที่ คอยทำให้แก้วมณีที่ผุดผ่องหยุดชะงักลงได้ครับ ยินดีในหลานศิษย์รักมากจ้า แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 19:19 น. - comment id 740076
ลุงแก้วประเสริฐ.. ขอบพระคุณอย่างสูงสำหรับคำแนะนำที่ให้กับรพีด้วยดีเสมอมา.. อย่าทิ้งกันเนาะ..รพียังไม่มั่นใจเท่าไรค่ะ.. ต้องฝึกฝนอีกมาก..อย่างลุงไม่ใช่กรวดหรอกค่ะ เป็นเพชรต่างหาก...ยินดีรับคำแนะนำจากลุงแก้วเสมอนะคะ พูดด้วยความจริงใจ..เพราะรพีไม่มีความรู้เรื่องกาพย์ โคลง กลอน เลยค่ะ อาศัยแต่งด้วยใจรัก..แล้วก็เผลอแต่งแบบผิด ๆ มาตั้งนาน ถ้าหากลุงไม่เข้ามาขัดเกลาให้คงจะไม่งดงามเช่นนี้ อีกประการยิ่งเป็นครูบาอาจารย์..ทำผิดก็คงจะไม่ค่อยเหมาะเท่าไรค่ะ.. อย่างไรเสียก็ต้องรบกวนให้ลุงช่วยขัดเกลาด้วยค่ะ.. ดูแลตัวเองนะคะ..หวังว่าเท้าคงจะหายแพลงในเร็ววัน.. ไม่งั้นเป็นกวีเป๋แน่ ๆ..
18 สิงหาคม 2550 22:16 น. - comment id 740148
สวัสดีค่ะครูแก้ว อ่านเจอว่าครูแก้วเกิดอุบัติเหตุขาแพลงค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เป็นห่วงค่ะ
18 สิงหาคม 2550 22:30 น. - comment id 740155
คุณ จิตรำพัน จ้าเป๋นิดหน่อย แต่พอเดินไหวจ๊ะ ขอบใจมาก ที่เป็นห่วง ขอบคุณยิ่ง แก้วประเสริฐ.
18 สิงหาคม 2550 22:46 น. - comment id 740161
ได้ข่าวว่าคุณแก้วขาเจ็บรักษาสุขภาพให้มากๆ พักผ่อนให้เยอะๆนะคะจะได้หายเร็วๆค่ะ.. ด้วยความห่วงใยค่ะ..
18 สิงหาคม 2550 23:36 น. - comment id 740172
คุณ white rose ครับข้อเท้าแพลงครับ บวมกำลังรักษาอยู่ครับ ขอบคุณในความห่วงใยยิ่งด้วยความสุดซึ้งจริงครับ อ้อ...ผมตามเก็บรูปของคุณตามบ้านกลอนต่างๆไว้ ขออนุญาติบ้างไม่ขอบ้าง เราคนรักกันคงไม่ว่ากัน นะครับบางครั้งจะเห็นในกลอนผมครับ ขอบคุณยิ่ง ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 00:06 น. - comment id 740177
สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว .ให้รำลึก นึกถึง นวลเนื้อนุ่ม ไฟเริ่มรุม สุมพิษ สิเน่ห์หา อันใดหนอ อออนงค์องค์อาภา แม้นนานมา ป่านฉะนี้ พี่มิลืม รีณาฝากกลอนเล็กๆน้อยๆค่ะ กลอนเพราะอิกแล้วค่ะ ตอนนี้ รีณา จะพยายาม หัดแต่งโคลงอยู่ค่ะ แต่ จะออกมาเป็น แบบ ทำนองโคลงเคลงไม๊ ต้องให้ คุณครู แนะนำด้วยค่ะ
19 สิงหาคม 2550 07:56 น. - comment id 740244
ขอบใจมากจ้าที่ฝากกลอนมา พยายามเข้านะ จ๊ะ อ้อผมก็เคยลงการเขียนโคลงไว้ให้ใครเอ่ยจำ มิได้แล้วว่าใคร แต่มีสี่คนนี่แหละ คือ bananaleaf จิตรำพัน อารีณา หรือก็ผู้หญิงมือสอง นี่แหละค้นดูเอาเองนะจ๊ะ ไม่ยากหรอกจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 08:11 น. - comment id 740246
คุณ อารีณา ขอบคุณมากที่เป็นห่วงเป็นใย ตอนนี้ค่อยยัง ชั่วแล้วล่ะ โดยเอายา hirudooid ผสมเข้ากับยา difelene คิดเองนะจ๊ะ ทา อาการบวมหายไปแยะ เชียวเกือบปกติแต่ยังขัดๆอยู่เท่านั้น ตอนแรก บวมเป่งเลยล่ะจ๊ะ เดี๋ยวหาไม่เจอเอาแม่บทโคลง ทางนี้ก็แล้วกัน กา กา กา ก่า ก้า กา กา กา กา(คำสร้อย) กา ก่า กา กา กา ก่า ก้า กา กา ก่า กา กา กา ก่า กา กา (คำสร้อย) กา ก่า กา กา ก้า ก่า ก้า กา กา(คำสร้อย) บาทแรก คำที่ เจ็ดห้ามเสียงโทที่มีวรรณยุกต์ บาทที่สองคำที่ห้า ต้องสัมผัสกับคำที่เจ็ดบาทแรก บาทที่สามก็เหมือนบาทที่สอง บาที่สี่ คำที่ห้าต้อง สัมผัสกับบาทที่สองในคำที่เจ็ดนะจ๊ะ ทุกอักษร ต้องวางตามแม่บททุกประการ คือต้องมี เอกเจ็ด โทสี่เป็นหลัก จะมากน้อยไม่เป็นปัญหาเขาจะนับ แค่กฏบังคับที่วางไว้ คำตายทุกตัวแทนเสียงเอกได้ หรือคำใน แม่ก.กา คือ กก กด กบ ก็แทนเสียงเอกได้จ๊ะ ส่วนจะไพเราะแค่ไหนต้องอยู่ที่เราจะคิดเอง อ้อคำสร้อย คือคำขยายความของหลังของบาท ที่เมื่ออ่านแล้วไม่ครบทำให้เกิดสงสัย ก็เพิ่มคำ สร้อยได้ ส่วนใหญ่จะใช้คำอุทาน ฯลฯ เป็นหลัก เช่นคำ เฮย แฮ แม่ เป็นต้น หากคำครบถ้วน ไม่ต้องขยายก็ได้ แต่การใช้คำสร้อยนั้นจะทำ ให้โคลงไพเราะมาก โคลงนั้นมีหลายรูปแบบ แต่ที่ผมชอบคือโคลงสี่สุภาพ ตรีพิธพรรณ จ๊ะ ทดลองหัดดูนะจ๊ะขอให้โชคดี ต้องทำได้ซิ จ๊ะ ขอบคุณที่เป็นห่วง รักเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 08:15 น. - comment id 740248
คุณ อารีณา เกือบลืมไปจะเสียชื่อหมด บาทที่สี่สุดท้าย คำที่หกและเจ็ดต้องติดกัน หากเพิ่มคำสร้อยจะต้อง วรรคนะจ๊ะ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ใช้ ผมนิยมใช้แค่ สองบาทเท่านั้นคือ บาทแรก และบาทที่สามจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 09:53 น. - comment id 740300
สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว ดีใจนะคะที่คุณครูอาการดีขึ้นแล้ว ยังไงๆก็ต้องดูแลสุขภาพนะคะ รีณาขอบคุณมากเลยค่ะ กับคำแนะนำ ที่คุณครูกรุณาบอก จะพยายามแต่งให้ดี และให้ถูกต้องค่ะ ขอให้คุณครูหายเร็วๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วย
19 สิงหาคม 2550 12:23 น. - comment id 740392
ภาพนี้ คุ้นๆครับ หน้าเหมือนคุณพุดเปี้ยบเลย
19 สิงหาคม 2550 12:55 น. - comment id 740424
คุณ อารีณา จ้าจะเป็นกำลังใจนะจ๊ะ ความอยายามอยู่ที่ ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นนะ ให้เก่งกว่าผมก็แล้วกัน จะทำให้ผมภูมิใจมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 สิงหาคม 2550 12:57 น. - comment id 740426
คุณ ก่องกิก หน้าคุณพุดผมยังไม่เคยเห็นเลยครับ แต่ว่า เป็นภาพที่คุณพุดนำมาลงไว้ ยืมเขามาลงเห็นสวย สง่าดีครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.