ระยิบระยับวับวามอร่ามฟ้า อยากรู้ว่าหมู่ดาราเหว่หว้าไหม ไม่เงียบเหงาปวดร้าวกันบ้างหรือไร เหมือนฟ้าทิ้งแรมไกลไปนานแล้ว แสงอร่ามทาบทาบนฟ้าหาย แล้วเยี่ยมกรายเสียงเรไรให้เจื้อยแจ้ว เพื่อรับรู้คืนค่ำย่ำเยือนแล้ว ไร้วี่แวววันใหม่ไป อีกนาน.... ถึงพลบค่ำความสว่างเริ่มจางหาย เห็นดาวพร่างกระจ่างพรายกายสะท้าน เพราะเหน็บหนาวกอดใจให้ร้าวราน จนคืนผ่านยาวนานจารจำไว้ 19.46 130807 ................................
16 สิงหาคม 2550 14:12 น. - comment id 739002
เหงาครับ
16 สิงหาคม 2550 15:59 น. - comment id 739029
ไม่เหงาค่ะ..เพื่อน ๆ มากมาย...กลอนงดงามเชียว
16 สิงหาคม 2550 18:56 น. - comment id 739079
เหงาไหม??? ก็เหงาบ้างบางคราวยามเขาจาก เหมือนถูกพรากคนรักเจ็บนักหนา รอยอาลัยอาวรณ์ตอนจากลา คือน้ำตาที่รินไหลให้จาบัลย์...
16 สิงหาคม 2550 19:15 น. - comment id 739093
เหงาเหมือนกันครับ
16 สิงหาคม 2550 21:12 น. - comment id 739133
เหงาเหมือนกันค่ะ อยากมีคนมาดูแล ฮาๆๆๆ
17 สิงหาคม 2550 00:59 น. - comment id 739223
เหงาคะ บางอารมณ์ โดยเฉพาะเวลาฝนตกแล้วเราอยู่คนดียว
17 สิงหาคม 2550 17:50 น. - comment id 739603
เหงาค่ะ...ใกล้ค่ำแล้ว...คืนนี้ก็คงไม่มีดาวอีกเหมือนเคย
17 สิงหาคม 2550 21:20 น. - comment id 739678
คนเหงาคนหนึ่ง นั่งอยุ่ตรงนี้