เวลารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน สอดประสานสายใยรักเป็นนักหนา ทั้งห่วงหวงดวงใจไม่ร้างรา สิเหน่หารัญจวนครวญถึงกัน ว่าคิดถึง..คิดถึงซึ้งใจนัก สุดที่รักพี่รักแน่มิแปรผัน หญิงอื่นใดไม่หมายได้เกี่ยวพัน ใจพี่นั้นมอบแด่เจ้าเฝ้าคร่ำครวญ เวลาผ่านนานเนิ่นเกินกล่าวอ้าง สัญญาร้างจางหายให้กำสรวล ที่ว่ารัก ที่ว่าหวง.ลวงแก้มนวล ให้คิดหวนตระหนักแค่รักลวง เวลาเปลี่ยนใจเขาเล่าก็เปลี่ยน ใจเริ่มเรียนรู้เห็นแน่แค่คำหวง แค่เลี้ยงใจเอาไว้ใช้ตักตวง ล่อลงบ่วงของความหลง..จงจบกัน เวลานี้เหลือเพียงเราที่เศร้าสร้อย ที่หลงคอยเพ้อพร่ำร่ำโศกศัลย์ จำข่มใจตัดด้ายสายสัมพันธ์ ปล่อยความฝันบนความจริง...ทิ้งคนลวง ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๐
ครูพิม 15 ส.ค. 2550 07:45 น. - ID 106063 
1040
10
0
15 สิงหาคม 2550 08:23 น. - comment id 738475
เวลารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน คำนิยามของคนมีรักสวย พอรักร้างไม่อำนวย รักที่สวยกลายเป็นขมทุกคนเอย
ดำน้ำเอาอะครูพิมคนสวย...จุ๊บๆๆ
15 สิงหาคม 2550 08:44 น. - comment id 738482
คนโบราณบอกว่าคนอายุมาก ๆ แล้วชอบกินของขมครับ หวานเป็นลม ขมเป็นยา คงจะเป็นความจริงครับ เดี๋ยวนี้ผมชอบกินแกงจืดมะแว้งครับ ขมอร่อยถูกปากครับ
15 สิงหาคม 2550 08:44 น. - comment id 738483
15 สิงหาคม 2550 09:19 น. - comment id 738499
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ยิ่งนานรสหวานก็ยิ่งจางลงจางลง แต่ถ้าขมเมื่อไหร่นี้แย่แน่เลย สบายดีนะคะคุณครู
15 สิงหาคม 2550 09:25 น. - comment id 738501
เวลาผ่านไป..คนผ่านไป..แต่ใจหญิงรพีคงเดิมค่ะ..
15 สิงหาคม 2550 09:32 น. - comment id 738503
ครูพี่พิมจ๋า เมื่อยามรัก น้ำต้มผัก ยังว่าหวาน ยามจืดจาง แม้น้ำตาล ยังว่าขม มีแต่ความ เจ็บช้ำ กล้ำระบม ดั่งยาขม เจือฤทธิ์ พิษร้ายแรง (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
15 สิงหาคม 2550 09:34 น. - comment id 738504
เวลาเปลี่ยนใจจันทร์ไม่เปลี่ยนคะ ยังรัก และ คิดถึง ครูพิมเสมอคะ..
15 สิงหาคม 2550 10:42 น. - comment id 738521
เวลารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ผ่านเนินนานที่ว่าหวานก็เริ่มขม เวลารักดังมะลิหอมน่าเชยชม ยังระทมเมื่อเวลานั้นเปลี่ยนแปลง ทุกสรรพสิ่ง บนโลกทั้งรูปธรรมและนามธรรม ย่อมเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ตามกาลเวลา...
15 สิงหาคม 2550 11:41 น. - comment id 738542
กลอนบทนี้เหมือนแต่งให้หนูยังไงไม่รู้ค่ะ โดยเฉพาะวรรคนี้ " เวลาเปลี่ยนใจเขาเล่าก็เปลี่ยน ใจเริ่มเรียนรู้เห็นแน่แค่คำหวง แค่เลี้ยงใจเอาไว้ใช้ตักตวง ล่อลงบ่วงของความหลง..จงจบกัน " ตอนนี้หนูไม่สนใจอะไรแล้วค่ะ แล้วแต่เค้าจะทำอะไร ไปไหน กับใคร อยู่อย่างนี้ก็สบายใจดีเหมือนกัน....ครูพิมสบายดีนะคะ คิดถึงมากเลยค่ะ...ไม่รู้จะหาอะไรแทนคำขอบคุณสำหรับทุกความห่วงใย..ควมหวังดี..และความรักความรู้สึกดีๆที่มีให้หนูตลอดมา.....หวงครูนะ (มากด้วยล่ะ)
15 สิงหาคม 2550 11:59 น. - comment id 738549
สวัสดีค่ะ พิมญดา มาแล้วค่ะ..วิ่ง ๑๐๐ เมตรมาเลย เวลารักทุกข์ใดมองไม่เห็น ความลำเค็ญก็ไม่หวั่นฝันสดสวย มีคำหวานหว่านให้ใดเอออวย ถึงคราวซวยเขาแอบเร้นเห็นตำตา ดำนำเหมือนกันเลย๕๕๕
15 สิงหาคม 2550 12:01 น. - comment id 738550
15 สิงหาคม 2550 12:03 น. - comment id 738553
15 สิงหาคม 2550 12:04 น. - comment id 738554
15 สิงหาคม 2550 12:06 น. - comment id 738555
15 สิงหาคม 2550 12:08 น. - comment id 738557
15 สิงหาคม 2550 12:11 น. - comment id 738558
15 สิงหาคม 2550 12:15 น. - comment id 738560
15 สิงหาคม 2550 12:41 น. - comment id 738572
เวลานี้ เหลือเพียงพี่ ที่เศร้าสร้อย ที่หลงคอย เพ้อพร่ำ ร่ำโศกศัลย์ จำข่มใจ ฝืนรอ สายสัมพันธ์ ปล่อยความฝัน ให้รอ วันคืนรัง
15 สิงหาคม 2550 12:45 น. - comment id 738574
ยามที่มีความรู้สึกดีต่อกันหรือมีจิตปฏิพัทธ์ ทุกอย่างก็ดูงดงาม ว่าไร ก็คล้อยตามกัน ยามที่สูญในความรู้สึกนั้น .. สำหรับบางคน แทนที่จะรักษาความทรงจำดี ๆ ต่อกันไว้ กลับทำลายล้างด้วยความจงเกลียดจงชัง หัวใจคนเรานี่ก็แปลก แปลกจนกระทั่ง บางที ข้าพเจ้าไม่สนใจจะรู้
15 สิงหาคม 2550 13:15 น. - comment id 738588
15 สิงหาคม 2550 13:19 น. - comment id 738591
15 สิงหาคม 2550 13:23 น. - comment id 738593
มันเป็นสัจธรรมของสัตว์โลกค่ะ เกิดมาจากดิน ก็กลับสู่ดิน ไม่มีอะไรเป็นของเรา
15 สิงหาคม 2550 16:47 น. - comment id 738647
15 สิงหาคม 2550 19:06 น. - comment id 738711
ตัวแปรที่สำคัญนอกจากเวลาแล้วคือหัวใจค่ะ
15 สิงหาคม 2550 20:51 น. - comment id 738742
ช่างเถอะนะครูพิม
15 สิงหาคม 2550 21:36 น. - comment id 738762
สวัสดีค่ะ ครูพิมพ์ บางครั้งกับเรื่องราวบางเรื่องที่ เราอยากลืม แต่ยากที่จะลืม ในขณะที่คนบางคน ไม่เคยคิดจะจดจำ เพราะเขา ลืมเรื่องเดียวกับเราได้อย่างง่ายดาย เวลาเปลี่ยนคนได้เสมอค่ะ
15 สิงหาคม 2550 22:43 น. - comment id 738792
หวานเป็นลม..ขมเป็นยาค่ะ..
16 สิงหาคม 2550 01:51 น. - comment id 738843
16 สิงหาคม 2550 09:55 น. - comment id 738897
เวลา นั่นแหละรัก เมื่อแรกเริ่มรู้จักก็อยากได้ พร้อมจะมอบแก่กันและกันไว้ เป็นสายใย เป็นสัมพันธ์เป็นสัญญา นั่นแหละความรู้สึกเมื่อแรกพบ ซ่อนเร้ารบ หลบเล่ห์สิเน่หา มีแค่กันและกันในแววตา ทุกส่วนความ ปรารถนา ได้เบิกบาน แรกรัก แม้แต่น้ำต้มผักจึ่งมักหวาน และจะเป็นเช่นนั้นอยู่นิจนาน หากดอกรักยังเบ่งบาน เต็มลานใจ หนอนะรัก เคยแน่นหนักรักแน่มาแปรได้ เคยฝากตาฝากตัวฝากหัวใจ แหละจะเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อไร้รัก กลายเป็นความรู้สึกไม่อยากพบ ....
16 สิงหาคม 2550 10:21 น. - comment id 738923
แรกแรกพบคบหาเจอหน้าบ่อย มามาคอยคุยทุกวันจนฝันหา วันวันไหนรักเหลือล้นคนไกลตา บอกบอกมาว่ายังปลื้มหรือลืมกัน......
16 สิงหาคม 2550 11:30 น. - comment id 738942
สวัสดีค่ะพี่ครูพิมจิตรำพันพยายามโพสต์หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้สักทีค่ะ (หลายวันด้วย)
ชอบกลอนนี้ค่ะ เห็นสัจธรรมในชีวิตดี
มอบให้เป็นของขวัญนะคะ
16 สิงหาคม 2550 16:31 น. - comment id 739035
สวัสดีค่ะ ทะเลใจหัวใจที่ไร้รักก็เป็นตัวแปรที่สำคัญค่ะ
16 สิงหาคม 2550 16:33 น. - comment id 739036
16 สิงหาคม 2550 16:36 น. - comment id 739037
สวัสดีค่ะ อารีณา
16 สิงหาคม 2550 16:41 น. - comment id 739038
สวัสดีค่ะ White roses
16 สิงหาคม 2550 16:43 น. - comment id 739039
ปลายตะวัน
17 สิงหาคม 2550 08:44 น. - comment id 739291
17 สิงหาคม 2550 08:46 น. - comment id 739292
17 สิงหาคม 2550 08:48 น. - comment id 739293
17 สิงหาคม 2550 08:53 น. - comment id 739296
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
