พออยู่ได้เท่าเห็น พอจะเป็นให้เห็นอยู่ พอคิดพินิจดู พอรับรู้ความเป็นไป พอกินข้าวรองท้อง พอประคองความฝันใฝ่ พอนอนหลับตานัยน์ พอตื่นใหม่ได้อีกวัน พอทำงานการไหว พอหายใจไม่ขาดคั่น พอล้าสารพัน พอไหวหวั่นผ่านวันคืน พอรักภักดีตน พอฝึกฝนทนเฝ้าฝืน พอชั่งยั้งใจยืน พอกล้ำกลืนกลั้นน้ำตา ......................... บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๕ สิงหาคม ๒๕๕๐
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 7 ส.ค. 2550 14:54 น. - ID 105774 
656
3
0
7 สิงหาคม 2550 15:22 น. - comment id 734980
เล่นกลบท ได้น่าดูชมครับ
7 สิงหาคม 2550 15:44 น. - comment id 734989
อ่านแล้วได้อารมณ์ของความพอ..จังเลยค่ะ..
7 สิงหาคม 2550 16:09 น. - comment id 735003
ไม่ค่อยรู้จักพอเลยค่ะ
7 สิงหาคม 2550 16:54 น. - comment id 735031
"พอ" อยู่ที่ใจให้ความสำคัญค่ะ....
7 สิงหาคม 2550 17:57 น. - comment id 735056
พอเท่านี้ที่มีอยู่ ไม่ฝืนสู้จนยากฝืน พอมีแค่หยัดยืน ผ่านวันคืนเท่าที่มี...
7 สิงหาคม 2550 20:30 น. - comment id 735112
รู้พอใจก็สุข รู้ปลดทุกข์ปล่อยวางว่าง รู้รักอาจจืดจาง รู้ทุกอย่างด้วยใจตน
7 สิงหาคม 2550 21:34 น. - comment id 735168
7 สิงหาคม 2550 23:06 น. - comment id 735219
.... ไม่พออ่ะ ได้คืบจะเอาศอก อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
