อาลัยยิ่ง

จิตรำพัน

แด่พี่...ผู้ลาลับ
 อนิจจาวันนี้ช่างแสนเศร้า           
ข้ามภูเขาเดินทางไร้ผ่องใส
งานของเพื่อนร่วมรุ่นหม่นหมองใจ  
เคยผ่องใสกลับซีดเผือดหมดวิญญาณ์
อันมะเร็งเม็ดเลือดช่างโหดร้าย     
ช่างง่ายดายไม่ถึงเดือนข่าวป่วยหนา
ร่างสมบูรณ์กลับซูบผอมดูผิดตา      
พี่ลับลาจากเพื่อน ๆ ให้อาลัย
พี่ลาแล้วลาครอบครัวไว้ข้างหลัง     
สิ่งที่ยังพ่อลูกรับไม่ไหว
ลูกสาวสองขาดแม่ขาดดวงใจ         
วันแม่ไร้ซึ่งแม่กราบให้ปวดใจ
อีกเรื่องเรียนที่พี่ได้สานต่อ           
ไม่เคยท้อ ป.โท ใกล้ จิตผ่องใส
เค้าโครงสอบเหลืออีกสองเร้าดวงใจ  
ใกล้มหาบัณฑิตไว้มาแนบครอง
ขอให้พี่สู่สุข-ติภพ                         
ชาติหน้าพบชีวิตใหม่ไร้หม่นหมอง
กุศลใดมีอยู่ให้พี่ครอง                 
ด้วยตัวน้องอุทิศให้จากจิตใจ
หากกรรมใดเคยก่อไว้กับพี่        
ทั้งวจี  กายมโน  เคยพลั้งไผล
ขออโหสิกรรมทุกสิ่งไป                
มโนใจพี่ไร้เรื่องใดกังวล
เห็นพี่แล้วย้อนดูตัวเตือนจิตได้        
เคยสิ่งใดที่ทำให้หมองหม่น
ทั้งกรรมดีกรรมชั่วล้วนปะปน            
ทั่วทุกคนครั้งอดีตถึงปัจจุบัน
หากวันหนึ่งถึงวันของเราบ้าง             
จะอ้างว้างทางเดินสู่สวรรค์
เห็นพี่แล้วได้คิดปรับปรุงผัน             
ให้ตัวนั้นทำดีมากขึ้นเรา
เตรียมตัวไว้ให้พร้อมเดินทางลับ     
ทิ้งร่างยับไว้เบื้องหลังให้คนเผา
สิ่งคงไว้ดีหรือชั่วให้เลือกเอา             
ผู้คนเขาจะกล่าวถึงเรื่องทำมา
กลับถึงบ้านได้เวลาสามทุ่มกว่า          
เหมือนฟ้ารั่วฝนตกหนักจิตผวา
ทั้งฟ้าแลบคำรามสั่นวิญญาณ์             
ให้อ่อนล้าเพลียใจกายเหลือจะทน