** แสนอาวรณ์ ** ๏ ใจหายวับยามน้อง จากจร เสมือนดั่งหทัยกร่อน ชอกช้ำ วิจิตรป่วนบั่นทอน ยามแม่ ไกลแฮ แปรเปลี่ยนดุจดั่งน้ำ ตอกย้ำฤทัย ฯ ๏ อกเอ๋ยใยไห่ข้า ใฝ่หวน มากนา ฤาหลงเสน่หายวน ป่วนไว้ เปรียบดุจดั่งโซ่ตรวน แข็งแกร่ง มัดแฮ แพ้พ่ายด้วยยากไร้ ห่อนให้มลายตน ฯ ๏ จันทร์เจ้าเฝ้าส่องจ้า ธรณี แสงดาวกระพริบทวี แจ่มฟ้า ประดุจดั่งเพชรมณี ยามส่อง หวนแม่ แม้นางอยู่เคียงข้า ค่ำนี้ดุจสวรรค์ ฯ ๏ ละเมอเผลอพร่ำไว้ คนเดียว อกเอย เฉลยแต่รักเกาะเกี่ยว สู่น้อง สุดให้หม่นใจเสี้ยว ตรึงแด่ แม่นา หากแต่เกียรติ์ยศก้อง ซาบซึ้งตรึงสงวน ฯ ๏ เหลือไว้เพียงนกร้อง คร่ำครวญ เป็นเพื่อนเฝ้ารัญจวน ห่วงเจ้า มาดแม้นยังคิดหวน ล้วนแต่ นางแฮ แม้แต่เงาชวนเคล้า คงไว้เพียงดิน ฯ ๏ ถวิลหวนล้วนป่วนเกื้อ แส่หา แม่เอย เกยที่เคยนำมา ไป่เอื้อ เหลือเพียงแต่พสุธา มอบแก่ ตัวแฮ แม้แต่ไม้สร้างเชื้อ บ่มไว้มลายสนอง ๚ะ๛ *** แก้วประเสริฐ. ***
28 กรกฎาคม 2550 09:40 น. - comment id 730976
เสียงที่ครวญหานี้หาใช่ใครที่ไหน ก็คุณแก้วไงที่พร่ำค่ำครวญหา ที่ขาดน้องที่เป็นดังดวงแก้วตา ที่ตามหาอยู่นั้นใช่มณีจันทร์ใหมเอย... หุหุขอเข้าตัวเองหน่อยนะ.... จันทร์อยากแต่งได้แบบนี้บ้างจัง กลอนเพราะดีคะ หยุดยาวหลายวัน..ก็ขอให้พักผ่อนให้มีความสุขนะคะ
28 กรกฎาคม 2550 10:03 น. - comment id 730989
พูดไม่ออกเลย เหมียวววววว
28 กรกฎาคม 2550 10:31 น. - comment id 731007
แวะมาอ่านโครงเพราะๆ เหงาๆ เศร้า ๆ ค่ะ
28 กรกฎาคม 2550 12:08 น. - comment id 731037
ว้าว...สุดยอด.. เคลิบเคลิ้มซิคะ อ่านบทนี้เข้าไป สุดยอด ยอดสุด สุด ไปเลยค่ะ
28 กรกฎาคม 2550 13:48 น. - comment id 731060
สะอื้นไห้ร้ำร้องก้องแผ่นฟ้า หยดน้ำตารินไหลใจไหวอ่อน เมื่อเธอมาลาจากพรากอาวรณ์ มิอาธรห่วงฉันเหมือนวันวาน เกาะกอดใกล้ในอ้อมแขนที่แน่นรัด เธอสลัดให้ห่างไกลไม่สงสาร ไร้วี่แววความห่วงใยใจร้าวราน สุดจะท้านความเจ็บช้ำที่ซ้ำเติม เอมไม่ชอบการลาจาก แต่เอมก็ต้องยอมรับการลาจากซะทุกทีสิคะ เฮ่อ ....
28 กรกฎาคม 2550 14:56 น. - comment id 731076
เพราะคะคุงลุงแก้วเจ้าคะ พิมจังแต่งกลอนเปล่าๆๆหืดจาขึ้นคออยู่แระ ขืนแต่งแบบนี้..ไม่ไหว สวัสดีคะ
28 กรกฎาคม 2550 15:26 น. - comment id 731089
ไพเราะ..งดงามมากค่ะคุณลุง.. ขออนุญาตต่อโคลงค่า.. ราตรีนี้อยู่พ้อง เพียงจันทร์ เหงาสุดใจรำพัน เหว่ว้า แม้นได้อยู่เคียงกัน กับพี่ ยาเอย จักนั่งใต้แผ่นฟ้า ร่วมชี้ชมเดือน วอนแสงเพ็ญห่มห้อม หทัย จูบแผ่วฝากรักไป อุ่นเอื้อ ยามห่างพี่แรมไกล ใจห่วง นักเอย เกรงกริ่งรักหมดเชื้อ สิ้นแล้วร้างลา
28 กรกฎาคม 2550 15:35 น. - comment id 731092
ถึงจะโคลงเคลงแต่ก้อก้อไปถึงฝั่งได้เนาะ อยากหัดเขียนมั๊ง..คงเป็นโคลงคว่ำแน่ๆ
29 กรกฎาคม 2550 04:28 น. - comment id 731193
29 กรกฎาคม 2550 08:21 น. - comment id 731198
อาวรณ์ตอนรุ่งเช้า..........ลางเลือน พบภาพพิมพ์ดังเหมือน...กลั่นแกล้ง เทพนิมิตรจำแลง...........แฝงเล่นฤๅพ่อ ดวงจิตจึงแห้งแล้ง..........ตื่นขึ้นหายไป ฯ โหยหวนครวญคร่ำน้ำ-...ตาริน ไฟรักฤๅมอดกลิ่น..........ดับได้ หรือรอพี่ด่าวดิ้น............ชีพลับ จึงพบพิศพักตร์ได้........แน่แท้จริงเชียว ฯ สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ คราวนี้ ป ฝากโคลงไปอ้อนสาวค่ะ อิอิ..มือใหม่หัดแต่งอ้ะค่ะ
29 กรกฎาคม 2550 08:58 น. - comment id 731200
คุณ มณีจันทร์ ผมเองว่างเว้นการเขียนโคลงสี่สุภาพมานาน แล้วครับ เห็นเขาเขียนก็เลยนึกสนุกเขียนบ้าง กันลืม แต่ก็ด้อยคุณภาพไปมากเชียวครับ เพราะ ทิ้งไปนานแล้ว ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:00 น. - comment id 731201
คุณ แมวแต้ม เป็นอย่างไรหรือครับ โคลงนั้นผมทิ้งไปนาน แล้วครับ สงสัยจะแย่จึงพูดไม่ออก แต่ยังไงก็ขอขอบ คุณ นะครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:02 น. - comment id 731202
คุณ กชมนวรรณ ขอบคุณมากครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:04 น. - comment id 731203
คุณ ผู้หญิงมือสอง กล่าวอย่างนี้ผมอายคุณอัลมิตรากับคุณหมอวฤก แย่เชียวครับ แต่ถึงอย่างไรก็ต้องขอขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:06 น. - comment id 731204
คุณ ทะเลใจ ลูกเอมเอ๋ย ไม่มีใครหนีพ้นหรอกจ้าต้องมี สักวันหนึ่งที่ต้องลาจากกัน อย่าไปคิดมากเลยจ้า ทุกวันนี้เพียงแค่ทำให้เกิดความสุขแก่ตัวเรา ก็สมควรจะพอแล้วล่ะ รักลูกเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:11 น. - comment id 731206
คุณ พิมญดา ก่อนนี้ผมหัดตั้งหลายอย่าง ที่รักมากก็คือ กลอนแปด โคลงสี่สุภาพ และกาพย์ยานี ครับ นอกนั้นไม่ค่อยสนใจเพียงแค่ฝึกไว้ แต่ก็ลืมไป แล้วเพราะกฏเกณฑ์มาก เลยไม่ค่อยถนัดครับ แต่ที่เขียนมากที่สุดคือกลอนแปดครับด้วยรักมาก ขอบคุณครับ อ้อ ฝึกไว้ซิครับชอบอันไหนก็พยายาม ทำให้ดีที่สุดก็แล้วกันครับ เลือกอย่างเดียวมิฉนั้น จะเบลอครับ แก้วประเสริฐ
29 กรกฎาคม 2550 09:15 น. - comment id 731208
คุณ bananaleaf เขียนได้งดงามแล้วครับ เพียงแต่ผิดนิดเดียว คือบาทสุดท้าย คำที่หกและเจ็ด ควรเป็นเอกโทตาม กฏเกณฑ์ครับ นอกนั้นเยี่ยมครับ รักดอกจึงบอกให้ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:18 น. - comment id 731209
คุณ ไหมไทย นั่นซิครับมันโคลงเคลงอย่างไรชอบกลนะครับ แต่ช่างเถอะผมเองไม่ค่อยจะสนใจอะไรมากนัก คุณก็สามารถทำได้หากฝึกฝนสักเล็กน้อยครับ หากเป็นและแม่นแล้วไม่ยากหรอกครับ ที่ยาก ต้องรู้จักผันอักษรนี่แหละยากครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:19 น. - comment id 731210
คุณ silver snitch ขอบคุณครับขอบคุณในน้ำใจดียิ่งครับขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2550 09:24 น. - comment id 731211
คุณ ปราณรวี ขอบคุณที่ส่งโคลงอันไพเราะมากฝากผมไว้ ถึงแม้บอกว่าจะอ้อนสาวก็ตามทีผมอ่านยังเคลิ้มไป เลยครับ โคลงนั้นถ้าจะให้ไพเราะต้องขับร้องเป็น ด้วยครับ เวลาทบทวนระดับเสียงสำคัญมากครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.