ณ เวลา ปรัตยุบรรณ วรรณภพ โศรกสลด อาธรรพ์ แพร่แผ่ขยาย หลู่เกียรติ หลู่คุณธรรม อันพรรณราย แพ้อบาย พ่ายศักดิ์ เสื่อมธรรม เจตจำนงค์ มุ่งหมาย คลาดเคลื่อน โลภะเกลื่อน โมหะเพลิน ลุ่มไหลหลง แสวงหา ลาภยศสรรญเสริญจมไม่ลง มิอาจปลง มิอาจวาง อย่างตั้งใจ ข้าขอพนม ก้มกราบ อภิวาท ขอคุณชาติ ศาสน์ กษัตริย์วาสนา จงน้อมนำ ตัวข้า แลพารา ได้นำพา รอดม้วย มรณัง ทุขภิกภัยใดใดเกิด ขอบรรเจิดปกป้องแจ่มจรัส ทั่วพราราตัวข้าไม่อัตคัต พ้นวิบัติพ้นกรรมที่ราญรอน หวังพึ่งอิงองค์เทพท่านก็โปรด แต่อย่าโลดอึงอื้อนั้นไม่ได้ กรรมของเขาของเราหรือของใคร เป็นไปได้ตามจริงทุกสิ่งอัน ขอบารมี ศักดิ์สิทธิ์ อิทธิ์ประเสริฐ ที่เลอเลิศ ในสามภพ สบสมัย จงอำนวย อวยพร ให้พ้นภัย สุขสวรรค์ครรลัยในคลองธรรม เมื่อรู้ธรรม ก็รู้กรรม หทัยนิ่ง ไม่ไหวติง ร้อนรน ขวนขวาย ไม่หลวมตัว หลวงสู่ หุบอบาย ที่ลอดลาย สอดส่าย หลอกลวง ที่ผ่านมา หากยังคิด ว่าฉลาด เทียบเป็นปราชญ์ จริงแน่แท้ ฤาไฉน แต่ความจริง หากทราบแล้วจะตกใจ แท้แล้วไซร้ คนโง่ดีดีนี้เอง เมื่อได้คิดก็ละเมียดละไมขึ้น บทความอื่นค่อยค่อยอ่านค่อยค่อยเขียน เฝ้าสังเกตุเนื้อหาแฝงอย่างพากเพียร เริ่มจะเรียนรู้แบบใหม่ใจตึงตัง
25 กรกฎาคม 2550 07:58 น. - comment id 729570
สวัสดียามเช้าเมืองไทยค่ะคุณลุงบุญนำ นั่นซิเนาะ เมื่อไรเมืองไทยจะนิ่งสงบซะที ท.ทหารทำไม ไม่ทำปืนลั่นซักนัดล่ะค่ะ..หุหุ..เรื่องจะได้จบๆ ไปซะที... มาโหดล่ะ ป.ปลา
25 กรกฎาคม 2550 09:42 น. - comment id 729644
สวัสดีค่ะบุญนำ สิ่งสำคัญคือจิตใจเรา... ศัทธาได้ แต่อย่างมงาย ทำทุกอย่างด้วยความพอดี แล้วชีวิตจะมีความสุขได้ค่ะ
25 กรกฎาคม 2550 15:00 น. - comment id 729769
ยึดมั่นทางจิตใจอ่ะค่ะได้ หวังพึ่งพระพึ่งเจ้าพึ่งเทพอย่างเดียวโดยที่วันวันไม่ทำอะไร ก็คงไม่เกิดผลอะไรมากนักล่ะนะนู๋เอมว่าหน่ะ