ในโลกกว้าง อ้างว้าง เหมือนอย่างฝัน หมุนทุกวัน ผันผ่าน เรื่องขานไข ก็แปรเปลี่ยน วนเวียน สลับไป มีเจ็บไข้ เกิดตาย ทุกโมงยาม ในนิมิต คิดไกล ใจว้าเหว่ เมื่อโพล้เพล้ พลบค่ำ หวำวาบหวาม แลตะวัน ลาลับ ท้องฟ้าคราม มีเสื่อมทราม แตกดับ กับความตาย ทุกชีวิต ทุกอย่าง ข้างรายรอบ มีความชอบ ความหวัง ทั้งความหมาย เห็นชีวิต ดิ้นรน ไม่เว้นวาย สุขสุดท้าย ยามสาย กลายธุลี หากวันหนึ่ง ดวงจิต ต้องปลิดปลง ความลุ่มหลง รอบกาย ก็หายหนี สรรพสิ่ง สรรพางค์ บรรดามี ในโลกนี้ จักพลี ด้วยวายปราณ หยุดความรัก โลภหลง พะวงหลัง หยุดความหวัง คลั่งใคล้ ในยามหวาน หยุดความเศร้า มัวเมา ดุจวันวาน พ้นทรมาน ม้วยมอด ลงทอดดิน
9 กรกฎาคม 2550 15:17 น. - comment id 721753
ในนิมิต คิดไว้ อยากได้พบ มาประสบ พบเธอ พาวาบหวาม มองตะวัน จะลับฟ้า เป็นสีคราม ขอติดตาม เธอไป ในค่ำคืน
9 กรกฎาคม 2550 15:30 น. - comment id 721760
ที่สุดท้ายปลายทางของชีวิต เรามีสิทธิ์เลือกวันนั้นได้ไม่ แต่มีสิทธิ์คิดฝันตามดวงใจ แล้วก้าวไปสู่ทาง..อย่างงดงาม เพียงคิดดี ทำดี พุดดีด้วย คงจะช่วยพบสุข..สิ้นคนหยาม แม้นคิดชั่วคงไล่เหมือนไฟลาม คอยติดตามผลายใจไปจนตาย กลอนเพราะดีค่ะ
9 กรกฎาคม 2550 15:52 น. - comment id 721775
ความจริงของชีวิตค่ะ.......
9 กรกฎาคม 2550 16:08 น. - comment id 721789
ก่องกิก จะตามใครในค่ำคืนหรือคะ แล้วกลางวันจะตามป่าวเนี่ย
9 กรกฎาคม 2550 16:09 น. - comment id 721794
ครูพิม ขอบคุณที่มาช่วยต่อกลอนค่ะ
9 กรกฎาคม 2550 16:12 น. - comment id 721797
whitelily ใช่ค่ะ ....มันคือความจริง ของชีวิต
9 กรกฎาคม 2550 16:23 น. - comment id 721814
เกิด แก่ เจ็บ ตาย หนีไม่พ้นค่ะ ต้องบวชอย่างเดียวค่ะ อิอิ ถึงจะหลุดพ้นค่า แต่จันทร์ยังหลุดไม่พ้นค่า ยังอยู่ในบ่วงกรรมอยู่เลย สงสัยต้องบวชชีเพราะหนีรักแน่เลยเรา
9 กรกฎาคม 2550 16:37 น. - comment id 721832
ก็เป็นเช่นนั้นแล
9 กรกฎาคม 2550 17:01 น. - comment id 721845
โลกสมมุติดั่งว่ามายาฝัน แค่ซ้ำวันผ่านพ้นให้ทนสู้ ตราบเท่าลมหายใจยังมีอยู่ แค่เรียนรู้โศกสุขทุกข์ปล่อยวาง.. ด้วยรักนะคะ
9 กรกฎาคม 2550 20:56 น. - comment id 721934
มณีจันทร์ เดี๋ยวก่อนค่ะ อย่าเพิ่งหนีไปบวชชีเลย เด๋วหนุ่มๆๆ จะร้องกระจองอแง...........อิอิ
9 กรกฎาคม 2550 21:00 น. - comment id 721935
เพียงพลิ้ว เห็นด้วยเหมือนกันแย้ววววววววววว
9 กรกฎาคม 2550 21:03 น. - comment id 721937
พุด ขอบคุณที่ต่อกลอนให้
9 กรกฎาคม 2550 21:24 น. - comment id 721947
สุดท้ายปลายทางของชีวิตคนทุกคนค่ะ... "กลายธุลี"...
10 กรกฎาคม 2550 00:27 น. - comment id 722000
สวัสดีจ้าพี่สิริน....... "ไม่มีไร แน่นอน หรอกชีวิต เมื่อชีพปลิด เหลือเพียงร่าง เท่านั้นหนา อันสมบัติ ที่สร้างสม จนนานมา เมื่อชีวา ดับดิ้น ได้สิ่งใด" (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
10 กรกฎาคม 2550 04:59 น. - comment id 722047
เป็นเรื่องของสัจธรรม เอวังด้วยประการละฉะนี้แล
10 กรกฎาคม 2550 06:24 น. - comment id 722056
หวัดดีค่ะคุณสิริน อ่านแล้วปลงดีจังเลยค่ะ..แต่กิเลสก็ยังไม่สร่างซา เท่าไรเลยค่ะ หุหุ ..
10 กรกฎาคม 2550 10:18 น. - comment id 722138
สุดท้ายต้องไป..สุสานนนนนน
11 กรกฎาคม 2550 22:53 น. - comment id 723263
bananaleaf ที่สุดท้ายของคนจริงๆๆ ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
11 กรกฎาคม 2550 22:55 น. - comment id 723264
ศรรกรา ใช่แล้วค่ะ สุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้
11 กรกฎาคม 2550 22:57 น. - comment id 723265
เพียงแพรว ใช่แล้วจ๊ะ.......มันคือ สัจธรรม
11 กรกฎาคม 2550 22:58 น. - comment id 723267
ปราณรวี พี่ก็เหมือนกัน ปลงแต่ยังละกิเลสไม่ได้เลย....อิอิ
11 กรกฎาคม 2550 23:00 น. - comment id 723269
เฌอมาลย์ เป็นที่สุดท้ายจริงๆๆ จ้า...........