ในห้วงหนึ่งแห่งความลุ่มหลงงมงาย

บุญนำ

พระราหู จรเข้า ตนุลัคน์
เหตุประจักต์ แจ้งจิต ไม่สงสัย
อาจมีเหตุ เกิดอาเพธ และอันตราย
แก่ตนได้ อย่างแน่ ไม่แปรปรวน
อีกเมื่อไหร่ ท่านจะผ่าน ได้ตรวจสอบ
ตุลารอบ หน้านี้แน่ หายสงสัย
ที่ผ่านมา  ต้องปรักปรำ ต้องรับภัย
ทนไม่ได้ ก็ต้องจาก พรากห่างกัน
วันนี้ได้ ตรวจสอบองศาราหูลัคน์
ก็ประจักษ์ ออกจากสิบ องศาใหญ่
บรรดาเหตุ อาเพธ และโภยภัย
เริ่มจากไกล ตั้งแต่นี้ ดีเรื่อยไป
เมื่อตกต่ำ ที่สุดสุด ยังทนได้
สาอะไร ต่อไป นับจากนี้
จะไม่มี อะไร มาย่ำยี
ให้ราคี ระคายข้อง ให้หมองใจ
เมื่อเสื่อมลาภ เสื่อมยศ เสื่อมสรรเสริญ
เสื่อมเจริญ เป็นจริง ไม่แปรผัน
ก็จะมี ลาภ ยศ สรรเสริญสุขกัน
หมุนหมุนกัน ผลัดเปลี่ยน เวียนคละปน
ท้องฟ้าย่อม มีมืดดำ และสดใส
ดวงดาวไซร้ ย่อมมีสวย และอับแสง
ดวงเดือนเล่า มีทั้งเว้า มืดเต็มแวว
ฤาอับแสง อับเฉาได้ ตลอดไป				
comments powered by Disqus
  • มายอามีน

    8 กรกฎาคม 2550 11:00 น. - comment id 721316

    ชอบบทสุดท้ายค่ะ  เปรียบเทียบได้ดี  
    เห็นด้วยมากมายคะ  6.gif6.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน